Έχουμε οξειδωθεί τα τελευταία χρόνια , από τα δεινά που μας επέφερε η χρεοκοπία και μοιραία μέχρις ενός βαθμού, φωτίζουμε καθημερινά τις επιπτώσεις και τα αποτελέσματα στην κοινωνία, των παντοειδών μέτρων που μας επιβάλλουν κατά ριπάς οι δανειστές και προσπαθούν άκομψα έως άγαρμπα να δικαιολογήσουν οι κυβερνήσεις μας.

Έτσι ανακυκλώνεται μια μιζέρια και ένας εθνικός καημός που αναμφίβολα αφορά στο μεγαλύτερο κομμάτι των συμπολιτών μας.

Όμως, μέσα σ’ αυτή τη μαυρίλα και τη μνημονιακή καταχνιά, υπάρχουν ευτυχώς και κάποιες εξαιρέσεις που μπορούν να μας κάνουν να χαμογελάσουμε, βλέποντας πως ακόμα και μέσα από τα συντρίμμια, μπορεί να ξεπροβάλλει ένα λουλουδάκι ελπίδας.

Προχθές, ένα 17χρονο παλικάρι από την Άρτα, μαθητής της Β’ Λυκείου, με το όνομα Άγγελος Γκέτσης, πήρε το πρώτο βραβείο του παγκόσμιου διαγωνισμού νέων επιστημόνων της Google!

Πρώτευσε ανάμεσα σε πολλούς  συμμετέχοντες απ’ όλο τον κόσμο ,γιατί εφηύρε μια συσκευή που εφαρμόζεται σε γυαλιά και η οποία με ειδικούς αισθητήρες, βοηθάει τους τυφλούς με δονήσεις στα εμπόδια, να βαδίζουν χωρίς το γνωστό μπαστουνάκι.

Από μια επαρχιακή πόλη, χωρίς τα λουσάτα και κλασσάτα  ιδιωτικά σχολεία της πρωτεύουσας και σε ηλικία  που προετοιμάζεται  για να συμμετάσχει στην κρεατομηχανή των πανελλαδικών εξετάσεων, ο Άγγελος Γκέτσης, έβαλε τα γυαλιά σε όλους μας, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά, πως από τον τόπο αυτό, ποτέ δεν έλειψαν τα φωτισμένα και προικισμένα μυαλά.

Οι ευκαιρίες και η αρωγή από την πολιτεία σ’ αυτά τα παιδιά ήταν και  είναι πάντα το ζητούμενο. Πέρυσι ένας άλλο Ελληνόπουλο, πήρε βραβείο από τον ίδιο διαγωνισμό για ένα γάντι που εφηύρε για τα άτομα που έχουν μυικό πρόβλημα στα άνω άκρα. Πέρυσι επίσης, τέσσερις φοιτητές της Νομικής Αθηνών κέρδισαν την πρώτη θέση στον παγκόσμιο διαγωνισμό debate,   με ένα  θέμα  αρκετά περίπλοκο νομικά ακόμα και  για νομοδιδασκάλους. Βραβεία και διακρίσεις από άλλους μαθητές σε παγκόσμιο επίπεδο στα Μαθηματικά και στη Φυσική ακόμα και σε διαγωνισμούς της NASA!

Υλικό πολύ αν το ψάξει κανείς που αποδεικνύει πως εκτός από την Ελλάδα της καφετέριας και των μπαρ, εκτός από τους θαμώνες των αραχτοπωλείων, υπάρχει  ανάμεσα μας, δίπλα μας και μια άλλη Ελλάδα.

Μια Ελλάδα που μοχθεί και θριαμβεύει ακόμα και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες.

Όμως αυτά τα παιδιά που κοσμούν την κοινωνία και τη χώρα μας, όταν σβήσουν τα φώτα της μικρής έστω δημοσιότητας κι όταν σταματήσουν τα φλας από τις χειραψίες με τους ταγούς της πολιτείας που θέλουν να πάρουν φως από τη λάμψη τους, τι απογίνονται;

Υπάρχει κάποια κρατική μέριμνα  για ενθάρρυνση  και ενίσχυση των ικανοτήτων τους;

Υπάρχει κάποια κρατική υποτροφία  για να εξελιχθούν στο μέγιστο βαθμό οι δημιουργικές τους ανησυχίες;

Δυστυχώς  τίποτα από την πλευρά της πολιτείας. Αντίθετα στις περισσότερες των περιπτώσεων, ξένα πανεπιστήμια, οργανισμοί και ιδρύματα είναι αυτοί που αναλαμβάνουν να δώσουν τις ευκαιρίες που χρειάζονται αυτά τα ταλέντα. Ξένες επιχειρήσεις αναλαμβάνουν να επενδύσουν πάνω τους και να εκμεταλλευτούν τα μυαλά και τις δεξιότητες τους.

Είναι εν κατακλείδι αυτό που διαπιστώνουμε άπραγοι, δεκαετίες τώρα ότι τα καλύτερα μυαλά φεύγουν στο εξωτερικό ή το άλλο με την Ελλάδα που τρώει ως νέος Κρόνος τα παιδιά της. Και μάλιστα τα καλύτερα.