Δεν ξέρω αν είναι η  “μητέρα των μαχών” ή η σκληρότερη διαπραγμάτευση που έχει γίνει με την τρόικα, αυτό που παρακολουθούμε  τις τελευταίες μέρες. Δεν ξέρω αν είναι καν διαπραγμάτευση, καθώς αυτό που μαθαίνουμε μέσες άκρες  μια και κανένας δεν μιλάει καθαρά, είναι οι αλλεπάλληλες νέες απαιτήσεις από την πλευρά των δανειστών ακόμα και για θέματα για τα οποία μας είχαν καθησυχάσει πως θα πάνε για επανεξέταση το ’15.

Αδιαφορώντας η απέναντι πλευρά για την εύθραυστη πολιτική ισορροπία που επικρατεί στη χώρα και χωρίς ίχνος κατανόησης της  εκρηκτικής εσωτερικής κατάστασης, αξιώνουν μέχρι και  νέα  τροποποίηση αυτού του νόμου για τις 100 δόσεις που έχει καταντήσει κουρελού και ταπείνωσε όχι μόνο την κυβέρνηση αλλά και ολόκληρο το κοινοβούλιο. Φθάνουν στο σημείο να αξιώνουν άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών  κατοικιών από 1-1-15  αδιαφορώντας για τις κοινωνικές επιπτώσεις όταν οι ίδιοι οι τραπεζίτες δημόσια έχουν τονίσει πως δεν είναι στις προθέσεις τους ούτε ενδιαφέρονται να εκπλειστηριάσουν σπίτια αξίας 50 και 100.000 ευρώ !

Τα επιχειρήματα  τους κυνικά και ταπεινωτικά και για τους τραπεζίτες, συνοψίζονται στη φράση, “οι τραπεζίτες να δείξουν την ευαισθησία τους με δικά τους λεφτά και όχι με τα δικά μας!”

Την ίδια ώρα  ο δικομματικός κυβερνητικός σχηματισμός, τρίζει συθέμελα με τις αμετροεπείς δηλώσεις  πολιτικών στελεχών και μια ακατανόητη πολεμική που αναπτύσσεται την ώρα που θεωρητικά τουλάχιστον τα δύο κόμματα θα έπρεπε να είναι συμπαγή για να πετύχουν στο βέλτιστο βαθμό θετικά αποτελέσματα για τη χώρα.

Κι έτσι  μεταξύ χρηματοδοτικής τρύπας  2,5-3 δισ. που βλέπουν οι τροικανοί αλλά δεν βλέπει η ελληνική πλευρά, με το δημόσιο χρέος που θα μας ρύθμιζαν όταν και εάν από το 2012, αλλά τώρα κάποιοι, όπως ο Ντράγκι δεν θεωρούν απαραίτητο ούτε χρήσιμο και με μια ασφυκτική χρονική πίεση καθώς το τρέχον πρόγραμμα τελειώνει στο τέλος του χρόνου, η 1η Γενάρη μοιάζει με εφιάλτη καθώς  επί του παρόντος δεν διαφαίνεται καμιά προοπτική.

Δε λέω πως  και η ελληνική πλευρά είναι συνεπής στις δεσμεύσεις της με τα προαπαιτούμενα. Όχι, είναι αρκετά τα θέματα που οφείλαμε να τα έχουμε λύσει και τώρα, εν’ όψει και της προεδρικής εκλογής αλλά και του ενδεχόμενου προσφυγής σε εκλογές, τα έχουν μετατρέψει σε κόκκινες γραμμές.

Κόκκινες γραμμές από το ΠΑΣΟΚ, κόκκινες γραμμές από τη Ν.Δ σε βαθμό να έχουν εξοργίσει τους τροικανούς που πλέον αντιδρούν με τη λογική μικρών παιδιών. Έτσι μου είστε, πάρτε κι αυτό μέτρο για να μάθετε  και διαφορετικά δεν ερχόμαστε καν στην Αθήνα!

 Όλα αυτά, αν δεν ήταν τραγικά για τους Έλληνες και τη χώρα μας, θα έμοιαζαν με μια άχαρη και κακόγουστη κωμωδία. Δυστυχώς όμως όταν αυτοί οι άνθρωποι που  επικοινωνούν με τα email-  και ενδεχομένως χωρίς να το αντιλαμβάνονται- παίζουν για άλλη μια φορά με τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.

 Συνοδεύουν τις απαιτήσεις τους με “προσαρτώμενα” τα όνειρα και τις αγωνίες ενός ολόκληρου λαού και η λογική έχει χαθεί κάτω από το μαστίγιο του προτεσταντισμού.

 Τα καλά λόγια των προηγούμενων μηνών για τις θυσίες των Ελλήνων και τα θετικά αποτελέσματα, έχουν ξεχασθεί και για άλλη μια φορά επιχειρείται να υπερισχύσει το “δίκιο του ισχυρού”.

Κοντά σ’ αυτά και η αξιωματική αντιπολίτευση  η οποία δείχνει να μην έχει καταλάβει τίποτα απ’ όλα όσα διακυβεύονται  και επιμένει  σε ανερμάτιστες πολιτικές  που περισσότερους τρομάζουν και λιγότερους πείθουν για μια εναλλακτική  αλλά και  συνάμα ρεαλιστική πορεία.

Τούτων δοθέντων πολύ φοβούμαι πως το Κινέζικο μαρτύριο θα κρατήσει πολύ με όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά, από μια ξαφνική προσφυγή σε εκλογές με καταγγελία της τρόικας ακόμα και από το Σαμαρά, έως μια λύση πακέτο για όλα τα θέματα στο παρά ένα ακόμα και με επιτυχή εκλογή Προέδρου. Μπρα ντε φερ για γερά νεύρα και   παθητικό θεατή ένα ολόκληρο λαό και ο Θεός να βάλλει το χέρι του.