Σε όλη την ιστορία της νεώτερης Ελλάδας απαντώνται φαινόμενα υπερβολικής “επένδυσης” και προσμονής αμέριστης βοήθειας από τον ξένο παράγοντα για παντοειδή θέματα που απασχολούσαν το εσωτερικό της χώρας. Ακουμπούσαμε τις ελπίδες μας στους ξένους πότε για οικονομική βοήθεια, πότε για στρατιωτική βοήθεια και ενίοτε ζητούσαμε μέχρι να απειλήσουν οι ξένοι τους δικούς μας εχθρούς!
Όταν έγινε γνωστή η συνάντηση του Σαμαρά με τη Μέρκελ, όλοι, από τα κόμματα μέχρι τους απλούς πολίτες, άρχισαν να σεναριολογούν και να στοιχηματίζουν αν θα μας δώσει κάτι η Μέρκελ ή αν θα την πάθουμε όπως και ο Γάλλος πρωθυπουργός που προηγήθηκε του Σαμαρά.
Όχι πως και η κυβέρνηση δεν καλλιέργησε αφρόνως, ένα κλίμα αισιοδοξίας γι’ αυτή τη συνάντηση , για να αναγκασθεί να αναδιπλωθεί και να χαμηλώσει τον πήχυ των προσδοκιών την τελευταία στιγμή.
Και αφού έγινε η συνάντηση και οι κοινές δηλώσεις, έσπευσαν οι της αντιπολίτευσης να ξεσπαθώσουν πως η λέξη διαπραγμάτευση για τον Σαμαρά είναι άγνωστη, να μιλήσουν για θλιβερή εικόνα και λόγια παρηγοριάς, κάνοντας πως δεν καταλαβαίνουν δυο πράγματα απλά.
Πρώτον, ακόμα κι αν έκαναν συζήτηση, για ρύθμιση του χρέους, για φοροελαφρύνσεις, για την απομάκρυνση του ΔΝΤ, για το χρηματοδοτικό κενό κλπ, δεν επρόκειτο επ’ ουδενί να βγουν και να τα ανακοινώσουν. Άλλωστε τέτοια θέματα δεν επιλύονται σε μια συνάντηση μιας ώρας.
Δεύτερον,η Γερμανία όσο μεγάλη οικονομική δύναμη κι αν είναι μέσα στην ΕΕ, δεν μπορεί απροσχημάτιστα να καπελώσει τους άλλους εταίρους και να αποφασίσει για το ελληνικό χρέος μόνη της και στη συνέχεια να τους στείλει το λογαριασμό.
Και τρίτον θα ήταν ανόητο εκ μέρους της να βγει μέσ’ την καλή χαρά να ανακοινώσει χαλάρωση της λιτότητας και φοροελαφρύνσεις για τους Έλληνες όταν και η ίδια, κάθε ώρα και στιγμή, λογοδοτεί στο εσωτερικό της και στους Γερμανούς φορολογούμενους.
Επομένως, γιατί προσδοκούσαμε αφελώς (όσοι τέλος πάντων προσδοκούσαν) ότι από τη συνάντηση αυτή θα άλλαζε η ζωή μας από τη μια στιγμή στην άλλη;
Μήπως σε μια τέτοια συνάντηση μπορούν να πατήσουν κουμπί και να λυθούν δια μαγείας όλα τα θέματα που μας απασχολούν; Προφανώς όχι.
Πάντως , κατά πόσο μπήκαν στην ουσία των καυτών θεμάτων που απασχολούν τη χώρα μας, θα το μάθουμε εν ευθέτω χρόνω και οι όποιες εξελίξεις είτε στο θέμα της ρύθμισης του χρέους είτε στη χαλάρωση της λιτότητας ,είναι προφανές ότι θα γίνονται βήμα-βήμα και πάντως μέσα από τις θεσμικές διαδικασίες και λειτουργίες της ΕΕ και πάντα σε συνάρτηση με τις εξελίξεις και στις άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά προβλήματα και εκτός ορίων ελλείμματα.
Φρονώ δε ότι ,η ανάγνωση από το χαρτί, που έκανε ο κ. Σαμαράς τόσο στα θετικά αποτελέσματα που σημειώνει η χώρα αλλά και στην ανάγκη φοροελαφρύνσεων στο ελληνικό λαό, είναι μια θετική εξέλιξη και σίγουρα δεν ειπώθηκαν χωρίς και τη σύμφωνη γνώμη της Μέρκελ.
Και μπορεί αυτά να μην είναι το άπαν, σίγουρα όμως δεν είναι και αμελητέα. Πολλώ δε μάλλον δεν ήταν άνευ ουσίας η συνάντηση ή ήττα όπως έσπευσαν να δηλώσουν για εσωτερική κατανάλωση οι πολιτικοί του αντίπαλοι.