Κάποιοι λένε πως εμπειρία είναι το σύνολο των λαθών. Δεν ξέρω αν αυτό είναι ακριβές, θεωρώ όμως σίγουρο πως τα λάθη των ηγετών οδηγούν μαθηματικά στην καταστροφή και αδιάψευστος μάρτυς , η ιστορία.
Η δικομματική κυβέρνηση που ανέλαβε τις τύχες της χώρας στην καρδιά της θύελλας, όταν με το ένα πόδι η χώρα βρισκόταν εκτός ΕΕ και ευρώ και στο χείλος της απόλυτης χρεοκοπίας, ενώ μέσα σε δυο χρόνια, κατάφερε να πιστωθεί την επιτυχία της διάσωσης, ταυτόχρονα βρίσκεται καταχρεωμένη στη συνείδηση της πλειονότητας του κόσμου, για τα δεινά με τα οποία επιδαψίλευσε σε ευρύτατα λαϊκά στρώματα, τα περισσότερα από τα οποία οφείλονται σε ανεπίτρεπτη ατζαμοσύνη.
Μια ασυντόνιστη ορχήστρα (ίσως να φταίει και ο δικομματικός της χαρακτήρας) από την οποία δεν μπορούν να διασωθούν ούτε καν κάποιοι καλοί σολίστες.
Κακά τα ψέμματα, είναι αδιανόητο για τα πλέον απλά ζητήματα, να απαιτείται η σύγκλιση από τον πρωθυπουργό, συσκέψεων επί συσκέψεων, να εκφράζει με οργίλο τρόπο προς τους υπουργούς τη βούληση του και στο τέλος πάλι η δουλειά να γίνεται μισή.
Δεν ξέρω αν το κυβερνητικό έργο, σκοντάφτει στις ενδοΰπουργικές κόντρες και τις διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές τους αφετηρίες.
Δεν ξέρω ακόμα αν οι τρικλοποδιές που βάζει ο ένας στον άλλο, είναι εκ του πονηρού ή από τη φύση ορισμένων.
Αυτό που ξέρω είναι ότι το τελικό αποτέλεσμα, τους αδικεί όλους, εκθέτει στο σύνολο την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό και τελικά διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό και τα δημοσκοπικά αποτελέσματα.
Αυτά τα δυόμιση χρόνια είτε ως τρικομματική είτε ως δικομματική κυβέρνηση, δεν μπορώ να θυμηθώ ένα μέτρο, μια απόφαση ένα νομοσχέδιο στο οποίο να συμφώνησαν απόλυτα όλοι οι εμπλεκόμενοι. Πάντα κάποιος κάτι έκοβε, κάτι προσέθετε και εν τέλει κάτι εντελώς διαφορετικό έβγαινε να δημοσιοποιήσει ως άποψη.
Έτσι, στραβά κουτσά φθάσαμε στο περασμένο καλοκαίρι και ξεκαθάρισε το τοπίο κι άρχισαν οι θετικές κουβέντες από φίλους και εχθρούς για όσα επετεύχθησαν. (αφήνω στην άκρη την κατάσταση της πραγματικής οικονομίας με τις επιχειρήσεις και τους ανθρώπους που ούτως ή άλλως θα αργήσουν πολύ να πάρουν ανάσα ανακούφισης)
Ήρθε επιτέλους η ώρα μας είπαν, να αρχίσει να καταλαβαίνει έμπρακτα ο κόσμος ότι οι θυσίες του δεν πήγαν στράφι και μας έπεισαν ότι στο εξής μόνο καλά νέα θα ακούμε.
Αμ δε. Για άλλη μια φορά αποδείχθηκε η απόσταση λόγων και πράξεων.
Ο περίφημος( και μακριά απο ‘δω) ΕΝΦΙΑ ενώ σχεδιάστηκε να είναι χαμηλότερος μεσοσταθμικά έως και 15% , επέπεσε σαν κεραμίδα στα κεφάλια του συνόλου των πολιτών και μάλιστα σε κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας χρεώθηκαν με αστρονομικά ποσά κι ευτυχώς δεν θρηνήσαμε εγκεφαλικά!
Η διόρθωση αυτού του τερατώδους λάθους από τον κατώτερο των περιστάσεων κρατικό μηχανισμό χρειάστηκε δυο μήνες και στο τέλος ουδείς παρατήρησε την μείωση!
Από τα τέλη Αυγούστου επίσης τα κυβερνητικά όργανα διαλαλούσαν πως έρχεται μια δέσμη φορολογικών ελαφρύνσεων που θα ξεκινούσε από το πετρέλαιο θέρμανσης και θα έφθανε σε μειώσεις φορολογικών συντελεστών και κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης.
Τελικά, οι πολυδιαφημισμένες φοροελαφρύνσεις, κατά το ώδινεν όρος και έτεκεν μυν, κατέληξαν σε μείωση 10-12 λεπτά στο πετρέλαιο και 30% μείωση της εισφοράς αλληλεγγύης.
Και περνάμε τώρα στην κατακλείδα των 100 δόσεων που περιμένουν αμάν και πως ,σχεδόν 3.000.000 υπερχρεωμένοι συμπολίτες μας. Παρά τις επανειλημμένες δεσμεύσεις και εξαγγελίες του πρωθυπουργού, η κατάσταση βρίσκεται ακόμα εν πλήρει συγχύσει καθώς στο υπουργικό συμβούλιο δεν γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά.
Με αποτέλεσμα να μπλέξουν τα ληξιπρόθεσμα χρέη, τις ληξιπρόθεσμες ασφαλιστικές εισφορές μαζί με τα κόκκινα δάνεια και άντε τώρα να μοιράσουν σε δυο γαϊδάρους άχυρα.
Όταν διαπίστωσε αυτό το αλαλούμ ο πρωθυπουργός λένε οι παροικούντες στο Μαξίμου , τα Γαλλικά του ακούστηκαν σε πολλά τετράγωνα στην ευρύτερη περιοχή.
Τι τα θες όμως, το κακό για άλλη μια φορά έγινε και θα έχει τα…ισοδύναμα αποτελέσματα με τον ΕΝΦΙΑ. Και στο τέλος θα αποδειχθεί πως η συσσώρευση λαθών δεν δημιουργεί απαραίτητα εμπειρία, μπορεί όμως να προκαλέσει κάλλιστα εκλογική καταστροφή.