Το αποτέλεσμα των stress tests  των τραπεζών, όπως και να το δει κανείς, είναι αδιαμφισβήτητα θετικό. Πόσο μάλλον αν σκεφτούμε τα καταστροφικά σενάρια που έβλεπαν το φως της δημοσιότητας από τους διάφορους αναλυτές και ξένους οίκους οι οποίοι έφθαναν στο σημείο να υποστηρίζουν πως  ακόμα και τα 11 δισ. του ΤΧΣ δεν θα επαρκούσαν  για να καλύψουν τις κεφαλαιακές ανάγκες των ελληνικών τραπεζών.

Τώρα είτε με το δυσμενές σενάριο είτε με το δυναμικό και παρά τις απαιτούμενες αναδιαρθρώσεις πγια  το επόμενο διάστημα, η ουσία είναι μία και δεν αλλάζει όσο κι αν κάποιοι επιμένουν, κυρίως από την αντιπολίτευση, να βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο. Οι τράπεζες στάθηκαν όρθιες και δεν αποτελούν πλέον τον άγνωστο χ για την κυβερνητική επιχειρηματολογία έναντι των δανειστών και τα 11 δισ. του ΤΧΣ μπορούν να αποτελέσουν μια καλή “προίκα” όταν και εάν η χώρα αποφασίσει να δοκιμάσει τις δυνάμεις της στις αγορές.

Όλες οι επιμέρους παράμετροι μπορούν να  συζητούνται και να αναλύονται όσο θέλει  ο καθένας αλλά η γενική εικόνα είναι καλύτερη σήμερα από την χθεσινή κι αυτό θα φανεί στο επόμενο διάστημα αν δεν προκύψουν απρόβλεπτες εμπλοκές και αστάθμητοι παράγοντες από το εξωτερικό.

Αν επομένως δεν γίνουν βεβιασμένες και εσπευσμένες ενέργειες  υπερβολικής αισιοδοξίας από την κυβέρνηση (όπως προσφάτως όταν οι αγορές έστειλαν το σκληρό τους μήνυμα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση) ίσως μετά από δύο μήνες να μιλάμε για μια εντελώς νέα κατάσταση για τη χώρα.

 Σε συνεννόηση πάντα με τους δανειστές  και με προσεκτικά βήματα, δεν αποκλείεται να δούμε την απεμπλοκή από τα μνημόνια και χωρίς  επώδυνες νέες δεσμεύσεις. Σαφώς και η αυστηρή επιτήρηση θα συνεχιστεί επί μακρόν, καθώς ο υπερδανεισμός της χώρας στις χώρες της Ευρωζώνης είναι τέτοιος, που σε κάθε περίπτωση θα ζητούνται εξασφαλίσεις πως θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους κάποτε και δεν  θα επιστρέψουμε ξανά σε πολιτικές δημιουργίας ελλειμμάτων.

Αυτό όμως, όπως και να το κάνουμε , θα είναι διαφορετικό από το να βλέπουμε κάθε τρεις και λίγο τους τροϊκανούς να έρχονται και να το παίζουν αυστηροί δάσκαλοι σε αμελείς μαθητές.

Άλλωστε ακόμα και οι χώρες που δεν βρίσκονται σε μνημόνια αλλά έχουν ελλειμματικούς προϋπολογισμούς όπως η Γαλλία και η Ιταλία, μήπως δεν υπάρχει ο στενός κορσές της Μέρκελ με τη αυστηρή δημοσιονομική πολική;

Με λίγη περισσότερη σοβαρότητα λοιπόν, μπορεί και ο νέος χρόνος να μας βρει από άλλη αφετηρία και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ώστε η αλλαγή σελίδας να γίνει άμεσα αντιληπτή από τον πολυδοκιμαζόμενο ελληνικό λαό.

Κι όπως  γίνεται αντιληπτό από  μικρές και διάσπαρτες ενδείξεις από το χώρο της πραγματικής οικονομίας,  χρειάζεται ένα τσακ για να πάρει μπροστά η οικονομία. Να αρχίσει να κινείται, γιατί μόνο έτσι θα υπάρχουν ουσιαστικές ελπίδες ανάκαμψης και όχι από τις μάχες στα χαρτιά και στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων.

Όταν αρχίσει να κινείται η παραγωγή και η αγορά, όταν αλλάξει το κλίμα, όταν διοχετευτεί  από τις τράπεζες ρευστότητα, τότε τα αποτελέσματα μπορεί να είναι άμεσα και θεαματικά.

Όσο όμως η μιζέρια  και ο πεσιμισμός ανακυκλώνονται σε όλα τα επίπεδα, τότε δυστυχώς, οι ελπίδες περιορίζονται και το βλέμμα μας θα είναι διαρκώς στους δανειστές και  θα διασταυρώνονται συνεχώς, οι απαιτήσεις τους με τις δικές μας ανάγκες.