Η δεύτερη μεταμνημονιακή αξιολόγηση που γίνεται αυτές τις μέρες, ελάχιστα έως καθόλου θυμίζει τις παλιότερες αξιολογήσεις όταν ακόμα βρισκόμασταν μέσα στο πρόγραμμα. Περισσεύουν οι αβρότητες, οι δε όποιες παρατηρήσεις για τα εκκρεμή, εμπεριέχουν πολλά «θα μπορούσατε ενδεχομένως, αν δεν σας δημιουργεί πρόβλημα» και διάφορα τέτοια. Ναι στην αύξηση του κατώτατου αλλά μην το παρακάνετε, ναι στις 120 δόσεις αλλά βάλτε και καμιά προϋπόθεση, ναι στην προστασία της πρώτης κατοικίας αλλά όχι τα μεγάλα σπίτια κλπ.
Πού παλιότερα τέτοια διαλλακτικότητα. Τότε που οι «σκληρές» διαπραγματεύσεις ήταν take it or leave it. Θα μου πείτε αφού τα έχουν πάρει όλα, όσο ακόμα είμασταν μέσα στο πρόγραμμα και εξασφάλισαν τα λεφτά τους με τη δέσμευση της χώρας ως το 2060 και με εγγύηση τη δημόσια περιουσία για 100 χρόνια, γιατί τώρα να επιμείνουν σε θέματα που ούτως ή άλλως δεν μπορούν να αλλάξουν την ουσία και την εξέλιξη των πραγμάτων;
Σωστά έτσι είναι. Άλλωστε η χρονιά που διανύουμε είναι εκλογική χρονιά και για την Ευρώπη και οι περισσότεροι αξιωματούχοι της Ευρώπης που μας ταλαιπώρησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, δεν θα είναι στη θέση τους μετά Μάιο ή θα είναι «κουτσές πάπιες» μέχρι το τέλος του χρόνου.
Ο βασικός λόγος όμως της light αξιολόγησης είναι πως δεν έχει κλείσει ακόμα το θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών. Αυτό για τους Ευρωπαίους αλλά και τους Αμερικανούς είναι μείζον θέμα και επ’ ουδενί θα ρισκάριζαν μια άσκοπη πίεση για επουσιώδη γι αυτούς οικονομικά θέματα, να στραβώσει η υπόθεση της ψήφισης. Γι αυτό έχουν πέσει με όλες τις δυνάμεις τους και ασκούν πιέσεις και επιρροή όπου τους παίρνει, σε κόμματα αλλά και μεμονωμένους βουλευτές.
Ο κ. Τσίπρας δε και η «παρδαλή» ετερόκλητη κυβέρνηση του, πιστεύουν πως τα καλά και ενθαρρυντικά λόγια που ακούνε από Ευρωπαίους ηγέτες και τις ΗΠΑ, είναι και ουσιαστική στήριξη για να φθάσουν ως τον Οκτώβριο. Δεν τους περνάει καν από το μυαλό πως από την επομένη της ψήφισης, όταν δηλαδή θα έχουν κάνει τη βρώμικη δουλειά, ουδείς πρόκειται να τους προσφέρει στήριξη γιατί απλά δεν θα τους χρειάζονται άλλο.
Στα παλιά τους τα υποδήματα αν πάμε σε εκλογές, τον Μάρτιο, τον Μάιο ή τον Οκτώβρη. Αδιάφορο επίσης αν θα συνεχιστούν ή όχι μεταρρυθμίσεις ή αν θα μοιραστούν πρόσθετα προεκλογικά δώρα στους ψηφοφόρους. Δεν χρειάζεται καν να κτυπήσουν αυτοί καμπανάκια. Αυτό το κάνουν και θα συνεχίσουν να το κάνουν οι λεγόμενες αγορές. Όσο εμείς δεν συμμορφωνόμαστε με τη χρηστή και συνετή διαχείριση των οικονομικών μας, τόσο αυτοί θα μας κρατούν τις πόρτες τους κλειστές και το χρήμα τους απαγορευτικό για δανεισμό.
Αν δε, προκύψει κάποιος δημοσιονομικός εκτροχιασμός, η ευθύνη θα είναι και πάλι δική μας και γι αυτό δεν είναι λίγοι εκείνοι οι αναλυτές που προβλέπουν πως σε μερικά χρόνια δεν θα μπορούμε ούτε τα πρωτογενή πλεονάσματα να επιτυγχάνουμε ούτε την προσδοκώμενη ανάπτυξη αλλά ούτε και τον φθηνό δανεισμό θα μπορέσουμε να πετύχουμε. Στο χέρι μας, δηλαδή στο χέρι των κυβερνήσεων μας, θα είναι αν θα μας οδηγήσουν ξανά σε νέα χρεοκοπία και αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεων μας ή αν θα γίνουμε ξανά μια κανονική χώρα.