Λες κι είναι βαλτός αυτός ο Σόιμπλε, να κόβει τη χαρά της κυβερνητικής επιτυχίας πριν καν προλάβει να την επικοινωνήσει. Πάνω που άρχισαν τα διάφορα papers και non papers να ετοιμάζονται να στρογγυλέψουν και πάλι τα διαδραματισθέντα στο Eurogroup, έτσι ώστε να ησυχάσουμε, πως το νερό της συμφωνίας μπήκε στο αυλάκι, νά ‘σου ο Σόιμπλε να μας διευκρινίζει πως το ανακοινωθέν δεν ομιλεί για πρόοδο στις διαπραγματεύσεις αλλά για πρόοδο στις… διαδικασίες!

Με άλλα λόγια ακόμα και μετά την αλλαγή της διαπραγματευτικής ομάδας με την ενεργοποίηση Τσακαλώτου που την υποδέχτηκαν θερμά οι δανειστές, αλλά στη συνέχεια διαπίστωσαν πως και πάλι με τον Βαρουφάκη θα συνδιαλέγονται, η κατάσταση παραμένει στάσιμη. Οι παρεμβάσεις του πρωθυπουργού και οι συνομιλίες με τους ηγέτες της Ευρωζώνης, οι μικρές υποχωρήσεις σε μια σειρά από θέματα που πριν δεν τα συζητούσαν καν και το “ελαφροπάτημα” των κόκκινων γραμμών της κυβερνητικής πλειοψηφίας, φαίνεται πως ελάχιστα συγκίνησαν το ιερατείο του Eurogroup.

Ούτε έλαβαν σοβαρά υπόψη ότι σαν καλά και πειθήνια παιδιά πληρώσαμε του ΔΝΤ και μάλιστα πριν την ώρα μας, ούτε πως εφεξής έχουμε να πληρώσουμε μισθούς 15νθήμερου και μετά ταπί και ψύχραιμοι. Αλλά κι αυτό που πολλά στελέχη του κυβερνητικού σχηματισμού θεωρούν ως “υπερόπλο”, το δημοψήφισμα, το αντιμετώπισαν με σκωπτική διάθεση κρατώντας μετά βίας τα γέλια τους. Έκαναν δηλώσεις και μόνο που δεν είπαν ότι τα όπλα είναι επικίνδυνα στα χέρια των παιδιών.

Ακολούθως ήρθε και ο Ντράγκι και αύξησε τον ELA μόνο κατά 1,1 δισ από 2 δισ. την περασμένη εβδομάδα, επικυρώνοντας τη διαπίστωση της στασιμότητας των διαπραγματεύσεων και κάνοντας απλώς μια υποχώρηση να μην κουρέψει τα Ελληνικά κολάτεραλς και δημιουργήσει ξαφνικό θάνατο.

Με τούτα και με εκείνα ξανά στα ίδια. Νέος γύρος διαβουλεύσεων στο Brussels Group και αγωνία για την έκβαση των συνομιλιών με ορίζοντα πλέον μόλις δύο εβδομάδων. Επίσημα πλέον και με δήλωση Βαρουφάκη, για τόσο φθάνει το διαθέσιμο ρευστό της χώρας μετά και το στράγγισμα όλων των φορέων του κράτους. Η αγωνία στο ζενίθ αν θα τα καταφέρουμε για άλλη μια φορά να γλιτώσουμε τα χειρότερα έστω και στο παρά ένα. Μια αγωνία όμως που δεν βλέπουμε να υπάρχει στον χώρο της κυβερνητικής πλειοψηφίας ίσως γιατί οι περισσότεροι δεν έχουν πλήρη συναίσθηση του τι διακυβεύεται και συνεχίζουν να ομιλούν σαν άλλοτε για τη λαϊκή εντολή και τις κόκκινες γραμμές που θα υπερασπιστούν μέχρι τελευταίας ρανίδας!

Ποιος ξέρει, ίσως να ξέρουν κάτι παραπάνω και να έχει μεγαλύτερο “βάθος” το “έλα μωρέ και τι έγινε…”