Είναι τελικά για γέλια και για κλάματα όλη αυτή η υπόθεση με τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας και ο τρόπος με τον οποίο επιφανείς Συριζαίοι τον δίκασαν και τον καταδίκασαν με συνοπτικές διαδικασίες και τώρα τον λιθοβολούν όπως στα απεχθή video των τζιχαντιστών.
Σίγουρα δεν περιποιεί τιμή σε κανένα ο ευτελισμός και η διαπόμπευση, ενός θεσμικού παράγοντα, ο ρόλος του οποίου είναι καταλυτικός στη δραματική φάση που διανύει η χώρα. Όντως ο Γιάννης Στουρνάρας, δεν είναι δικός τους. Προέρχεται από τους απέναντι. Αυτούς που αν δοθεί η ευκαιρία, με ευκολία θα τους δίκαζαν σε λαϊκά δικαστήρια. Επί του παρόντος όμως, τόσο ο Στουρνάρας, όσο και οι υπόλοιποι, κατέχουν θεσμικούς ρόλους, υπάρχει Σύνταγμα και νόμοι και η χώρα ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση όπου δεν αναγνωρίζονται Λαϊκές Δημοκρατίες, όπως τις έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα στον περασμένο αιώνα. Και γι’ αυτό τον λόγο, πρέπει να τηρούνται τουλάχιστον τα προσχήματα και να μην ανασύρονται μέθοδοι από το παρελθόν της κομμουνιστικής αριστεράς που κανείς δεν θέλει να θυμάται.
Αν λοιπόν ο πρωθυπουργός κρίνει ότι δεν μπορεί να συνεργαστεί με τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, τον φωνάζει στο γραφείο του, συζητούν και καταγράφουν τις διαφωνίες τους και αφού έχει συνεννοηθεί με τον άμεσο προϊστάμενο του Στουρνάρα, τον Ντράγκι, ζητά τη λύση της συνεργασίας τους με απλό και πολιτισμένο τρόπο. Αν είναι υποχρεωμένος, λόγω ανεξαρτησίας της ΤτΕ, να συμπορευτεί μαζί του, πρέπει και για ρεαλιστικούς λόγους αλλά και στοιχειώδους ευγένειας, να τον καλύψει και να προστατεύσει το κύρος του θεσμού.
Αντί γι αυτό όμως, εδώ και καιρό βλέπουμε και ακούμε αιχμές και υπονοούμενα ακόμα και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και με ανοικτό το στόμα παρακολουθούμε αυτή την απίστευτη σκυταλοδρομία εντύπων του χώρου, βουλευτών, υπουργών, κομματικών στελεχών, με απειλές και δημόσιες κατηγορίες εναντίον του Διοικητή. Κι έχουν προηγηθεί αρκετές ανάλογες περιπτώσεις από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού ως τους επικεφαλής όλων των Ανεξάρτητων Αρχών.
Στην προσπάθειά τους να τον απαξιώσουν, ασκούν ένα ιδιότυπο bullying και δίνουν στην κοινωνία την εικόνα πως είναι αποφασισμένοι να μην αφήσουν πέτρα στην πέτρα.
Όπου δε, δεν εμπλέκονται άμεσα οι “θεσμοί” για να φρενάρουν τα κομματικά σχέδια, όπως η παιδεία για παράδειγμα, βλέπουμε τα κατορθώματα της επιλογής “πρώτη φορά αριστερά” και την οπισθοδρόμηση σε εποχές που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε.
Είναι θλιβερό λοιπόν όλο αυτό το σκηνικό που έχει στηθεί κι είναι καθήκον του πρωθυπουργού να δείξει την απαιτούμενη σοβαρότητα, να βάλει τέλος σ’ αυτή την ιλαροτραγωδία και στη θέση τους όλους αυτούς τους αυτόκλητους εισαγγελείς του κόμματος και της κυβέρνησής του.
Τούτες τις στιγμές πρέπει να αντιληφθεί ότι είναι πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων και όχι μόνο αυτών που τον ψήφισαν – που άλλωστε δεν είναι και η πλειοψηφία της κοινωνίας – και να λειτουργήσει θεσμικά και ενωτικά. Τούτες τις κρίσιμες ώρες δεν υπάρχουν “οι δικοί μας” και όλοι οι υπόλοιποι εχθροί, μνημονιακοί και φασίστες. Στο ίδιο σκάφος είμαστε όλοι, τα ίδια βάσανα μοιραζόμαστε και τις ίδιες αγωνίες βιώνουμε. Είμαστε λίγοι και δεν περισσεύει κανείς. Αν η ηγεσία και τα όργανα της κυβέρνησης δεν είναι ψύχραιμοι και μάλιστα υποδαυλίζουν τον κομματικό όχλο, πολύ φοβούμαι και απεύχομαι, πως σύντομα θα δούμε και θα ζήσουμε “νύκτες κρυστάλλων” απ’ όλες τις πλευρές, αλλά οι τελικές ευθύνες θα έχουν ένα και μόνο αποδέκτη.