Η απόφαση αυτή, ελήφθη με βάση την υφιστάμενη νομοθεσία και τον κανονισμό της Βουλής και είναι αναφαίρετο δικαίωμα της πλειοψηφίας να κάνει χρήση. Εκτός κι αν κάποιοι δεν αποδέχονται τα δικαιώματα της πλειοψηφίας, την έννομη τάξη, τους δημοκρατικούς κανόνες και έχουν μείνει στα συνθήματα των διαδηλώσεων πως “νόμος είναι το δίκιο του εργάτη”! Δεν μπαίνω στην ουσία της υπόθεσης την οποία οι νομομαθείς γνωρίζουν κάλλιον εμού.
Όμως δεν μπορώ να μην εκφράσω τη δυσφορία πως άνθρωποι που εκλέχτηκαν μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, ορκίστηκαν πίστη στο Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους, να έρχονται στη συνέχεια μέσα στο ίδιο το Κοινοβούλιο, να γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τους νόμους και τους κανόνες της δημοκρατίας, να ομιλούν περί πραξικοπήματος και χούντας, απειλώντας άλλους εκλεγμένους συναδέλφους τους και να τραμπουκίζουν ως οι τελευταίοι μαχαλόμαγκες και να δηλώνουν ανερυθρίαστα πως δεν αναγνωρίζουν τις αποφάσεις της πλειοψηφίας και ότι θα φύγουν από την Επιτροπή μόνο σηκωτοί!
Ευνόητο να αναρωτηθεί κανείς, μα δεν υπάρχει κάποιος ανώτερος στο κόμμα τους να τους εξηγήσει πως αυτές οι συμπεριφορές δεν ταιριάζουν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που μέχρι πριν τρεις μήνες ήταν στην κυβέρνηση και ενδεχομένως μέσα από την κάλπη οι ψηφοφόροι καταδίκασαν και τέτοιες συμπεριφορές;
Δεν υπάρχει κάποιος μέσα στα όργανα τους ,να τους εξηγήσει πως πρέπει να αρχίσουν σιγά-σιγά να δείχνουν προς τα έξω μια και θέλουν να μετατοπιστούν και προς το κέντρο και τη σοσιαλδημοκρατία, πως έμαθαν από τα λάθη του παρελθόντος, άλλαξαν και τώρα ασκούν υπεύθυνη αντιπολίτευση με νέες προτάσεις,ιδέες και απόψεις ,οι οποίες θα είναι και η βάση της εκ νέου διεκδίκησης της εξουσίας;
Δεν πρέπει κάποιος μέσα από τα όργανα να τους δώσει να καταλάβουν πως το παιγνίδι τώρα παίζεται αλλιώς γιατί το κόμμα τους δεν είναι ένα μικρό κόμμα της αριστεράς που λέει όχι σε όλα αλλά ένα κόμμα εξουσίας πάνω στο οποίο θα μπορούν να ακουμπούν τις ελπίδες τους οι πολίτες στα ενδεχόμενα λάθη και αδικίες της κυβέρνησης;
Δεν πρέπει κάποιος να τους ξεκαθαρίσει πως οι προσωπικές απόψεις εμπάθειες, παλικαρισμοί και τραμπουκισμοί εκθέτουν όλη την παράταξη και όχι αποκλειστικά τους ίδιους;
Δεν πρέπει κάποιος να τους υπενθυμίσει ότι η άσκηση πολιτικής είναι μια συλλογική υπόθεση και σ’ αυτήν δεν χωρούν οι προσωπικές βεντέτες και οι Κρητικές αψάδες;
Προφανώς δεν υπάρχουν, αν κρίνουμε και από τη γενικότερη συμπεριφορά του αρχηγού τους που με κάθε ευκαιρία, θυμίζει τον παλιό Τσίπρα της πλατείας και των πεζοδρομίων, ξεχνώντας πως για 4,5 χρόνια ήταν ο πρωθυπουργός της χώρας και αποφάσιζε για τις τύχες όλων μας.
Πέρασε και δεν ακούμπησε. Δεν διδάχτηκε από τα λάθη του, γιατί προφανώς θεωρεί πως δεν έκανε και κυρίως δεν έμαθε πως λειτουργεί το κράτος και οι θεσμοί γιατί δεν τον ενδιέφερε.
Ακόμα ίσως να θεωρεί πως η ευπρέπεια και ο πολιτικός πολιτισμός που επέδειξε η τότε αξιωματική αντιπολίτευση, ήταν δείγμα αδυναμίας ενώ αυτός με τον έμφυτο ακτιβισμό του και το περίσσιο θράσος να αντιπολιτεύεται ακόμα και νόμους που ο ίδιος ψήφισε καιτις υπαγορευμένες αποφάσεις των δανειστών που ο ίδιος επέβαλλε, αποτελούν υποθήκες για επιστροφή του ξανά στην εξουσία.
Ο κόσμος όμως σε αντίθεση με αυτόν, διδάχτηκε πολλά από τη θητεία του στην κυβέρνηση και διαθέτει καλύτερη κρίση για το ποιος νοιάζεται για όλους τους Έλληνες και ποιος για ένα κομμάτι και ίσως το πιο αντιπαραγωγικό και παρασιτικό. Ποιος έχει πραγματικές κοινωνικές ευαισθησίες, ποιος νοιάζεται για τους φτωχούς και τους πολύ φτωχούς και ποιος μέσα από τις πολιτικές του δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους.