Κάποιοι από τους υπουργούς αυτής της κυβέρνησης σημειώνουν ένα σημαντικό ρεκόρ. Κατάφεραν να μας «τρελάνουν» μέσα σε ελάχιστο διάστημα. Με μια ακράτεια δηλώσεων όπου βρουν μικρόφωνο, όχι απλώς διαψεύδει ο ένας τον άλλον, αλλά έχουν φτάσει στο υπέρτατο σημείο παράκρουσης να διαψεύδουν και τον ίδιο τους τον εαυτό. Ούτε ψύλλος στον κόρφο του Τσίπρα που πρέπει να συντονίσει αυτό το multi culti ασκέρι καθηγητάδων και επαγγελματιών κομματικών. Πάει ο Καμένος στην Αμερική και «στέλνει αδιάβαστους» τους Αμερικανούς, προτείνοντάς τους συνεκμετάλλευση των πετρελαίων που υποθετικά υπάρχουν στη χώρα μας.
Πάει ο Λαφαζάνης στη Μόσχα και κλείνει το μάτι στους Ρώσους για κοινές μπίζνες στα ενεργειακά. Στο Πεκίνο ο Δραγασάκης δηλώνει ότι θα προχωρήσει η πώληση του ΟΛΠ, ενώ στον Πειραιά ο Δρίτσας έχει άλλη άποψη, με αποτέλεσμα με την επιστροφή του ο Δραγασάκης να τα γυρίζει και να δηλώνει ότι εννοούσε κοινοπρακτικό σχήμα. Η Βαλαβάνη και ο Μάρδας δηλώνουν ότι σκέφτονται την αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, για να πάει στη Βουλή αργότερα ο Βαρουφάκης και να δώσει τον λόγο του ότι ο ΦΠΑ δεν πρόκειται να αυξηθεί. Βούτσης και Σκουρλέτης δηλώνουν ότι θα πληρώσουν πρώτα μισθούς και συντάξεις, κι αν δεν περισσέψουν για τη δόση στο ΔΝΤ, λυπούμαστε αλλά… όταν θα ‘χουμε! Λίγο αργότερα η επίσημη φωνή του Τσίπρα, ο Σακελλαρίδης, διαβεβαιώνει ότι θα πληρωθεί κανονικά το ΔΝΤ.
Καταδικάζει ο Σακελλαρίδης την ενέργεια των αντεξουσιαστών στη Βουλή για να έρθει η πρόεδρος Ζωή να τον αδειάσει, γιατί, κατά τη γνώμη της, ήταν μια ειρηνική διαμαρτυρία απόλυτα αποδεκτή. Κάτι σαν τη αβλαβή διέλευση από τα χωρικά μας ύδατα!
Στέλνει ο Βαρουφάκης στους «θεσμούς» τις νέες του προτάσεις, οι οποίες προβλέπουν πλεόνασμα 3,1%-3,9%, και την επομένη με ανακοίνωσή του… διευκρινίζει πως ούτε ο ίδιος πιστεύει σ’ αυτό τον στόχο με βάση τον οποίο διεκδικεί συμφωνία και ότι ο ίδιος επιμένει στον αρχικό στόχο του 1,2%-1,5%. Μάλιστα σπεύδει να τονίσει ότι αν παρ’ ελπίδα επιτευχθεί ο στόχος του 3%, το επιπλέον 1,2% θα το μοιράσει η κυβέρνηση στους ασθενέστερους! Να τι παθαίνει όποιος ξεβολεύεται από τη δημιουργική ασάφεια και πρέπει να μιλήσει με αριθμούς.
Κι αν έχουμε τρελαθεί εμείς με όλα αυτά, φανταστείτε τι έχουν πάθει οι ξένοι και οι δανειστές, προσπαθώντας δίχως ελπίδα να καταλάβουν τι πρέπει να πιστέψουν και ποιον να πάρουν στα σοβαρά και να εμπιστευτούν τα λόγια του. Λίγο ακόμα και τους βλέπω με σοβαρές διαταραχές στη συμπεριφορά!
Κι όλα αυτά μόλις σε δύο μήνες! Την ίδια ώρα, η χώρα απλά δεν λειτουργεί. Η παρατεταμένη αβεβαιότητα και ο φόβος για τους μαθητευόμενους κυβερνήτες έχουν νεκρώσει σχεδόν τα πάντα. Το λιανεμπόριο είναι σε κατάσταση σοκ, τα όποια επενδυτικά σχέδια υπήρχαν ξαναμπήκαν στο συρτάρι, η ανεργία ξανανεβαίνει, τα λουκέτα επανέρχονται στην ημερήσια διάταξη και με αριθμούς που τρομάζουν, ενώ στις τράπεζες μπαίνουν μόνο οι συνταξιούχοι για τη σύνταξή τους.
Πόσο στ’ αλήθεια πιστεύουν στην κυβέρνηση ότι μπορεί να κρατήσει αυτή η κατάσταση; Για πόσο ακόμα μπορούν να παίζουν με τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων; Για πόσο ακόμα θα παρακολουθούμε αυτό το θέατρο του παραλόγου με την προσποίηση της σκληρής διαπραγμάτευσης και των κόκκινων γραμμών;
Αφού έβαλαν την πρώτη υπογραφή της αναγνώρισης του μνημονίου και της 4μηνης παράτασής του, τα επακόλουθα τα ξέρουμε. Η μόνη κόκκινη γραμμή που στο τέλος θα μείνει είναι το κόκκινο σιρίτι στο σακάκι του Βαρουφάκη – αν δεν του το ξηλώσουν κι αυτό.
Τι έντιμος συμβιβασμός και πράσινα άλογα. «Μνημονιάρα» με τα όλα της θα υπογράψουν αν θέλουν να συνεχίσουν να απολαμβάνουν την εξουσία και αλίμονο σε όλους μας. Αν δεν το αντέχουν, ας παραδώσουν τα κλειδιά ή ας προχωρήσουν στο plan b με τον άσπιλο και αμόλυντο άρχοντα της Ραφήνας. Να τελειώνει επιτέλους αυτό το σοβιετικού τύπου κόλπο «εμείς κάνουμε πως διαπραγματευόμαστε κι αυτοί κάνουν πως μας δανείζουν».