Είναι αλήθεια ότι η τελευταία έκθεση της Κομισιόν για την πορεία της ελληνικής οικονομίας δεν ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη για την κυβέρνηση, η οποία πιστεύει και διακηρύττει την επιστροφή στην κανονικότητα χάρη στις ενέργειές της!

Οι επισημάνσεις για μεταρρυθμιστική αβελτηρία αποτελούν σαφώς ένα θέμα, πλην όμως επί της ουσίας δεν νομίζω ότι θα συμβεί κάτι συνταρακτικό. Με κάποια μπαλώματα, κάποιες νέες υποσχέσεις για ολοκλήρωση των προαπαιτούμενων οσονούπω, το πιθανότερο είναι ότι θα περάσουμε το τεστ του Eurogroup στις 11 Μαρτίου και πολύ πιθανόν να μας δώσουν και το 1 δισ. από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων. Ποσό για το οποίο η κυβέρνηση δεν καίγεται ιδιαίτερα γιατί δεν θα μπει στα κρατικά ταμεία, αλλά θα οδηγηθεί στους δικαιούχους των ομολόγων.

Είναι, βλέπετε, και η πολιτική συγκυρία στην Ευρώπη τέτοια, που κανείς δεν θέλει νέες κόντρες και ανάδειξη εκ νέου της προβληματικής ελληνικής οικονομίας, τρεις μόνο μήνες πριν από τις ευρωεκλογές. Εξάλλου, τα μεγάλα προβλήματα στην Ευρωπαϊκή Ενωση αυτή την περίοδο είναι άλλα, καθώς υπάρχουν ανοιχτές πληγές με το διογκούμενο κύμα των ακροδεξιών-λαϊκιστών, αλλά και το Brexit και το δικό μας πρόβλημα τους έχει κουράσει μέχρις εξαντλήσεως όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Το ανησυχητικό όμως είναι ότι οι επισημάνσεις της έκθεσης λένε κάποιες αλήθειες τις οποίες εμείς δεν θέλουμε ούτε να βλέπουμε, ούτε να ακούμε.
Για παράδειγμα, οι Ευρωπαίοι (τουλάχιστον αυτοί που βρίσκονται σήμερα σε θέσεις ευθύνης) δεν θέλουν καν να ακούνε για το ενδεχόμενο μείωσης του στόχου των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, παρότι όλοι αναγνωρίζουν πως με τέτοια πλεονάσματα δεν υπάρχει περίπτωση να ανακάμψει η οικονομία μας.

Ηδη άλλωστε αναθεωρούν προς τα κάτω κάθε τόσο τις προβλέψεις τους για την ανάπτυξη και κάνουν λόγο για μέτρια ανάπτυξη μέσα στην τρέχουσα χρονιά.
Το ανησυχητικό είναι ότι δεν επιτρέπουν να προχωρήσει το ευεργετικό μέτρο των 120 δόσεων για χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία και την εφορία, παρότι η κυβέρνηση το έχει κάνει σημαία και βρισκόταν στο παρά ένα της κατάθεσης του σχετικού νομοσχεδίου.

Μετά ταύτα και τη ρητή δήλωση-διαβεβαίωση της κυβέρνησης προς την Κομισιόν, πως δεν το εξετάζει στην παρούσα φάση γιατί δεν έχει επαρκή στοιχεία για τον οικονομικό αντίκτυπο αυτού του μέτρου, τι ακριβώς θα γίνει;

Θα περιμένει μήπως να περάσει το Eurogroup για να μην ερεθίσει τους δανειστές και στη συνέχεια θα νομοθετήσει μονομερώς ενθυμούμενη παλιές επαναστατικές μεθόδους του πρώτου εξαμήνου του 2015;

Ή θα αθετήσει για άλλη μία φορά την υπόσχεσή της προς τους εκατοντάδες χιλιάδες οφειλέτες που γονατισμένοι από τις υποχρεώσεις περιμένουν πώς και πώς να πάρουν μια ανάσα;
Ανησυχητικό είναι επίσης το γεγονός με τις αναμενόμενες δικαστικές αποφάσεις για τα αναδρομικά και τα επιδόματα των συνταξιούχων, τα οποία πιθανόν να δημιουργήσουν μια δημοσιονομική τεράστια τρύπα που δεν θα μπορεί να κλείσει παρά μόνο με περικοπές από το ίδιο το ασφαλιστικό μας σύστημα.

Αυτό απλοελληνικά σημαίνει ότι η επόμενη κυβέρνηση θα αναγκαστεί να κόψει τις συντάξεις εκ των πραγμάτων, παρά το γεγονός ότι η σημερινή κυβέρνηση κατάφερε να μην τις περικόψει καίτοι το είχε συμφωνήσει με τους θεσμούς.

Οι θιασώτες επομένως της άκρατης παροχολογίας, των προσλήψεων και των επιδομάτων ελεημοσύνης, όσο παραμένουν στην εξουσία, ναρκοθετούν το μέλλον της χώρας αδιαφορώντας αν μοιραία οδηγηθούμε και πάλι σε νέες περιπέτειες που σε αυτή την απευκταία περίπτωση θα είναι ολέθριες.