Όλοι ελπίζουμε στη συνέχιση αυτής της εικόνας και κυρίως να συνεχίσουμε να πειθαρχούμε γιατί ο κίνδυνος αλλαγής της εικόνας δεν εξέλιπε ακόμα.
Το κακό νέο, είναι η απροθυμία της Ευρώπης και κυρίως της Βόρειας Ευρώπης να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αποδείξει έστω και για μια φορά πως η έννοια της Ενωμένης και αλληλέγγυας Ευρώπης δεν είναι αφηρημένη αλλά ουσιαστική.
Αναφέρομαι στο προχθεσινό Eurogroup που μετά από Μαραθώνια συνεδρίαση οδηγήθηκε σε αδιέξοδο από το οποίο θα επιχειρήσουν να μας βγάλουν ξανά σήμερα. Δεν ξέρω που θα καταλήξουν τελικά κι αν καταλήξουν αλλά είναι βέβαιο πως η απόσταση που χωρίζει Βόρειους και Νότιους για το ύψος των απαιτουμένων κεφαλαίων για την αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων από τον κορωνοϊό είναι τεράστια.
Ενάμισι τρισ. εκτιμά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα , μέχρι 500 δισ. είναι διατεθειμένοι να μοιράσουν στις χώρες της Ευρωζώνης οι Γερμανοί, Ολλανδοί και λοιποί συμπαρατασσόμενοι.
Όσοι συμψηφισμοί και υποχωρήσεις κι αν προκύψουν σήμερα, είναι σίγουρο πως το τελικό αποτέλεσμα θα είναι μίζερο και κατώτερο των περιστάσεων. Και φυσικό ουδείς λόγος πλέον για αμοιβαιοποίηση της ζημιάς και αλληλεγγύης στις χώρες που δέχονται τα περισσότερα πλήγματα στις οικονομίες τους.
Στην άκαρπη συνεδρίαση των υπουργών οικονομικών πέραν από τις εντάσεις, ακούστηκαν και βαριές κουβέντες μεταξύ τους, γεγονός που πλέον δυσκολεύει σε ένα βαθμό, τις παρά πέρα σχέσεις συνεργασίας των χωρών γιατί η καχυποψία, πήρε τη θέση της εμπιστοσύνης μεταξύ των χωρών.
Όλοι λένε πως ο κόσμος την επομένη του κορωνοϊού, θα είναι ένας άλλος κόσμος. Και μάλλον θα είναι. Θα είναι όμως όπως όλα δείχνουν εντελώς διαφορετικό και το κοινό μας σπίτι. Η Ευρώπη.
Όσο οι Βόρειοι εταίροι μας εννοούν και λειτουργούν μέσα στους κόλπους της μόνο για τα κέρδη τους και επιβάλλουν τις ζημιές και τις δυσκολίες να τις σηκώνει ο καθένας μόνος του, έ τότε αυτό το εγχείρημα δεν μπορεί να πάει μακριά. Τα θεμέλια τρίζουν και δεν θα αργήσει η μέρα που κάποια σημαντικά μέλη της ΕΕ θα αναγκαστούν να ακολουθήσουν την πορεία της Αγγλίας.
Ας μη γελιόμαστε. Την επομένη της υγειονομικής κρίσης θα γιγαντωθούν πάλι οι λαϊκιστικές φωνές και τα αντιευρωπαϊκά κόμματα σε Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία κλπ και κάτι τέτοιο μόνο καλό δεν θα είναι για την ενότητα της. Επακόλουθα, πολύ φοβούμαι πως θα αρχίσει να ξηλώνεται όλο αυτό το πρωτοφανές στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ηπείρου εγχείρημα της Ένωσης διαφορετικών εθνών μέσω της ειρήνης, της συνεργασίας και της δημοκρατικότητας.
Θα αναρωτηθεί κανείς, μα καλά οι Γερμανοί και οι συνοδοιπόροι τους, δεν βλέπουν αυτό τον κίνδυνο και δεν τους ενδιαφέρει να παραμείνει η Ευρώπη μια ενιαία οικονομική οντότητα;
Προφανώς τους ενδιαφέρει. Αρκεί να μην πληρώσουν κάτι παραπάνω από τα τεράστια αποθέματα που έχουν οι δικές τους οικονομίες.
Άλλωστε μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων ήταν πάντα μέσα στη λογική και την πρακτική των Γερμανών. Εμείς οι Έλληνες, το νοιώσαμε για τα καλά στο πετσί μας όταν ανεβαίναμε το δικό μας Γολγοθά με τη χρεοκοπία.
Ευχόμαστε να μην το ξαναδούν ούτε άλλες ευρωπαϊκές χώρες ούτε φυσικά εμείς για άλλη μια φορά, με μνημονιακούς όρους και δεσμεύσεις, στην όποια βοήθεια αποφασίσουν να παράσχουν στις πληττόμενες χώρες.