Με το κράτος δεν τα βάζεις εύκολα. Πολύ περισσότερο με τον παραλογισμό που σε αρκετές περιπτώσεις χαρακτηρίζει τις αποφάσεις του.
Πρόσφατο παράδειγμα οι νέες αντικειμενικές τιμές των ακινήτων που υποχρεώθηκε να ανακοινώσει το υπουργείο Οικονομικών, μετά από την απόφαση του ΣτΕ το περασμένο καλοκαίρι και το οποίο έκρινε ότι οι αντικειμενικές τιμές με τις οποίες φορολογεί τους πολίτες το κράτος από το 2007 μέχρι σήμερα, πρέπει να μειωθούν ώστε να συμβαδίζουν με τις εμπορικές οι οποίες έχουν κατακρημνιστεί στα χρόνια των μνημονίων.
Αφήνουμε στην άκρη την προεκλογική αλλά και την μετεκλογική ρητορεία του πρώτου διαστήματος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που θεωρούσε άδικες αυτές τις τιμές και πως θα τις μείωνε. Μέχρι και τον ΕΝΦΙΑ θα καταργούσε! Έρχονται λοιπόν τώρα, θέλοντας και μη και ανακοινώνουν μειώσεις τιμών σε ορισμένες περιοχές από 5%-19%, θεωρώντας πως έτσι αποκαθιστούν τις αδικίες.
Προσωπικά δεν ξέρω ανά την επικράτεια έστω και ένα ακίνητο το οποίο υπέστη μείωση αξίας μόνο 19% ενώ γνωρίζω αντίθετα εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα που η πραγματική τους εμπορική αξία έχει κατολισθήσει έως και 60% από τις τιμές του 2007.
Στα πλαίσια όμως μιας υποτυπώδους συμμόρφωσης προς την απόφαση του ΣτΕ προχωρούν σε μια ακατανόητη ρύθμιση η οποία όμως ουδόλως ελαφρύνει τους πολίτες και φυσικά δεν επιβάλλει δικαιότερη κατανομή των φορολογικών επιβαρύνσεων. Με άλλα λόγια κοροϊδεύουν για άλλη μια φορά την κοινωνία.
Και τούτο γιατί πολύ απλά μπορεί με τις νέες τιμές να δει κάποιος στο ακίνητο του μια μείωση της τιμής που θεωρεί η εφορία ότι αξίζει, πλην όμως, δεν πρόκειται να δει ούτε δεκάρα μείωση στον επόμενο ΕΝΦΙΑ που υπολογίζεται πάνω σε αυτή την αξία.
Το κόλπο απλό και δοκιμασμένο. Θα αυξήσουν τους συντελεστές φορολόγησης, έτσι ώστε να προκύπτει το ίδιο φορολογικό ισοδύναμο. Βλέπετε το κράτος έχει εγγράψει και στον φετινό προϋπολογισμό έσοδα από τον ΕΝΦΙΑ ύψους 2,65 δισ. ευρώ.
Και τόσα θα εισπράξει από τους ιδιοκτήτες ό,τι και να λένε οι αντικειμενικές που μόνο αντικειμενικές δεν είναι.
Ενδεχομένως να έχουν μια θετική επίπτωση όσοι αγοράσουν ακίνητο με τις νέες τιμές εάν και εφόσον δεν αλλάξουν και πάλι τους συντελεστές φορολόγησης των μεταβιβάσεων γιατί από αυτούς όλα να τα περιμένει κανείς. Πόσοι όμως αγοράζουν πλέον ακίνητα σε αυτόν τον τόπο; Ελάχιστοι και από αυτούς οι περισσότεροι ξένοι. Οι Έλληνες απλώς βλέπουν τους κόπους γενεών να εξατμίζονται στο βωμό της κρίσης.
Και τυχεροί νάμαστε αν το πλαφόν των φόρων που θέλουν να εισπράττουν από τα ακίνητα θα ισχύσει εφέτος για τελευταία φορά. Για να μην είμαστε όμως αιθεροβάμονες και με βάση την εξέλιξη των οικονομικών μεγεθών και των συνεχώς αυξανόμενων απαιτήσεων των δανειστών, αυτός ο φόρος μπορεί να αλλάξει όνομα, συντελεστές, τρόπο υπολογισμού και δεν ξέρω τι άλλο, αλλά στο τέλος, ο λογαριασμός όχι απλά θα μονιμοποιηθεί αλλά θα βαίνει συνεχώς αυξανόμενος μέχρι τελικής εξοντώσεως και πλήρους επιβεβαίωσης πως η ιδιοκτησία κατάντησε στις μέρες μας κατάρα ανάμεσα στις τόσες άλλες κατάρες που γέννησε η κρίση αλλά και… οι επιλογές μας.