Όμως μέσα μας, δεν θέλουμε να το πιστέψουμε πόσο διαφορετική θα είναι η ζωή μας εφεξής και ομολογουμένως δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε τα κριτήρια με τα οποία μπήκαν οι προτεραιότητες στο άνοιγμα της οικονομίας καθώς το μόνο βέβαιο είναι πως αυτές δεν γίνονται με οικονομικούς όρους.

Συνυπολογίζονται προφανώς και κάποιες άλλες παράμετροι που διαφεύγουν σ’ εμάς τους μη ειδικούς.

Όπως για παράδειγμα το άνοιγμα από την πρώτη στιγμή των κομμωτηρίων και των κέντρων αισθητικής όπου η κοινωνική αποστασιοποίηση, απλώς δεν μπορεί να υπάρξει.

Φαίνεται πως η ψυχολογική επιβάρυνση από τον μη καλλωπισμό έχει μεγαλύτερη προτεραιότητα από το ξεκίνημα για παράδειγμα των οικοδομικών και τεχνικών εργασιών!

Δεν καταλαβαίνουμε επίσης, όλο αυτό τον προβληματισμό για το άνοιγμα των δημοτικών σχολείων έστω για λίγες μέρες.

Κατανοητή η ανάγκη κάποιων γονιών να πάνε στις δουλειές τους και στις άλλες δραστηριότητες τους την ώρα που τα παιδιά θα είναι στα σχολεία αλλά από την άλλη όταν πέρασε τόσος καιρός χωρίς φυσική παρουσία των μαθητών στα σχολεία, θα χαλάσει ο κόσμος μέχρι τις 20 Ιουνίου οπότε και θα έκλειναν κανονικά τα σχολεία;

Αναντίρρητα αυτό που μετρά πάνω απ’ όλα είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής και έχουν δίκιο οι επιστήμονες να μας επισημαίνουν τους κινδύνους από τη μη τήρηση των νέων υγειονομικών κανόνων.

Αλλά έχουμε τις αμφιβολίες κατά πόσο είναι ακίνδυνο να ανοίξουν πρώτα οι εκκλησίες στους πιστούς και η συμμετοχή τους στις λειτουργίες(μη εξαιρουμένης της μετάληψης ) ενώ είναι ακόμα επικίνδυνο να ανοίξουν οι επιχειρήσεις εστίασης( το 30% του τζίρου της κατανάλωσης) ακόμα και με τους νέους υγειονομικούς κανόνες!

Άραγε τα άλλα θρησκευτικά δόγματα στις άλλες χώρες (καθολικοί, μουσουλμάνοι κλπ) που δεν ανοίγουν ακόμα τους χώρους λατρείας τους, είναι λιγότερο πιστοί από εμάς ή έχουν λιγότερη ανάγκη προσευχής μέσα στους ναούς και τα τζαμιά;

Κατανοούμε πως όλο αυτό που γίνεται και θα γίνει εφεξής είναι ένα πρωτόγνωρο πείραμα και πως είναι ανοικτό το ενδεχόμενο αναίρεσης της άρσης κάποιων μέτρων που ανακοινώθηκαν στην απευκταία περίπτωση που ξεφύγει η επέκταση των κρουσμάτων του κορωνοϊού.

Όμως η διστακτικότητα στην επανεκκίνηση του παραγωγικού ιστού της χώρας πολύ φοβούμαι πως θα έχει πολύ βαρύτερες συνέπειες στο κοινωνικό σύνολο από τον μη καλλωπισμό μας.

Το στοίχημα εφεξής εκτός από το να παραμείνουμε υγιείς είναι να μπορέσουμε να αντέξουμε και τις οικονομικές συνέπειες οι οποίες θα είναι βαρύτερες κι ας μη γελιόμαστε , αυτές θα έχουν καθολική εξάπλωση.

Τα ταμεία του κράτους εξαντλούνται και τα επιδόματα δεν θα μπορούν να δίνονται ες αεί.

Με κανόνες ασφάλειας ναι, αλλά να μπούμε όσο γίνεται γρηγορότερα σ’ αυτή τη νέα μερική κανονικότητα και να προγραμματίσουμε εκ νέου τις ζωές μας υπό τα νέα δεδομένα.

Διαφορετικά πολύ φοβούμαι πως δεν θα αργήσει η μέρα που θα ξεχαστεί η επιτυχής αντιμετώπιση της εξάπλωσης του ιού και στην κρίση των πολλών θα βαρύνει η οικονομική δυσπραγία στην οποία μοιραία θα περιπέσουμε λόγω της βαθιάς ύφεσης που έρχεται.

Και τα σημερινά εύσημα και μπράβο που εισπράττει η κυβέρνηση από την πλειονότητα των πολιτών για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού δεν είναι απίθανο να μετατραπούν σε ανάθεμα για τη νέα λιτότητα στην οποία μας έριξε και οι σημερινοί ήρωες να γίνουν αποδιοπομπαίοι για τα οικονομικά δεινά που θα ακολουθήσουν την υγειονομική επιτυχία.