Ζούμε στ’ αλήθεια στιγμές μοναδικές τις τελευταίες μέρες και οι γλωσσολόγοι προεξάρχοντος του Μπαμπινιώτη, έχουν αναλάβει ένα ιστορικό ρόλο. Να μεταλαμπαδεύσουν τις επιστημονικές τους γνώσεις περί την γλώσσα, στους συντάκτες του αιτήματος προς το Eurogroup, εις τρόπον ώστε και το εσωτερικό ακροατήριο να πεισθεί ότι η κυβέρνηση είναι ανυποχώρητη αλλά και οι δανειστές να κατανοήσουν με σαφήνεια ότι θα κάνουμε όλα αυτά που ζητούν αλλά χωρίς να τσαλακωθεί το επανασταστικό προφίλ της κυβέρνησης!

Τα βασικά ζητούμενα για τους επιστήμονες είναι να βρεθούν συνώνυμες και όχι ομόηχες λέξεις που όμως δεν θα έχουν αρνητικό φορτίο στο εθνικό θυμικό , για αντικατάσταση των λέξεων, μνημόνιο, πρόγραμμα, μονομερείς ενέργειες, δεσμεύσεις, μέτρα, κατ’ ανάλογο τρόπο με τον οποίο αντικαταστάθηκε η τρόικα με τη λέξη… θεσμοί!

Το ευτύχημα στην προκείμενη περίπτωση είναι ότι η γλώσσα μας διαθέτει ένα πλούτο που όμοιο δεν έχει καμιά γλώσσα στον κόσμο και άρα οι διατυπώσεις στο ελληνικό κείμενο είναι σχετικά εύκολο πρόβλημα.

Η δυσκολία όμως έγκειται στη “φτωχή” και φλαταρισμένη Αγγλική και ο φόβος να μη γίνει σωστή μετάφραση και δούμε πάλι τις ίδιες “κακές” λέξεις σε επίσημα έγγραφα!

Για να σοβαρευτούμε όμως, θαρρώ πως παράγινε όλο αυτό το παιγνίδι εντυπώσεων με τις λέξεις. Από τη στιγμή που έγινε κατανοητό από τον πρωθυπουργό και τους στενούς του συνεργάτες( και όχι τους διάφορους υπουργούς που ήδη έχουν σηκώσει τα λάβαρα) ότι ο λαός δεν τους έχει δώσει εντολή σύγκρουσης μέχρι ακόμα και την έξοδο από την ευρωζώνη, θέλω να ελπίζω ότι στο τέλος θα βρεθεί η λύση.

Είτε ονομάσουν το νέο μνημόνιο, αναπτυξιακό πρόγραμμα, είτε ονομάσουν τα συνοδευτικά μέτρα, παράλληλες δράσεις απεμπλοκής, σημασία έχει να καμφθεί η διαφαινόμενη αδιαλλαξία των Γερμανών και το κυριότερο να μην επιβεβαιωθούν οι φόβοι πως οι Γερμανοί έχουν πάρει τελεσίδικες αποφάσεις που φθάνουν μέχρι και σε βελούδινο διαζύγιο.

Ας γίνουν λοιπόν όλα όσα πρέπει να γίνουν και ας αγνοηθούν τα ενδεχόμενα πικρόχολα σχόλια περί κωλοτοτούμπας. Άλλωστε ποιος θυμάται τι υποστήριζε ο πρώην πρωθυπουργός στα Ζάππεια και τι αναγκάσθηκε να κάνει στην πράξη; Μπορεί όμως σήμερα να υπερηφανεύεται ότι κατάφερε να κρατήσει τη χώρα μέσα στην ευρωζώνη και να δημιουργήσει πρωτογενή πλεονάσματα που είναι σήμερα μια καλή προίκα για τη νέα κυβέρνηση στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων.

Ναι, για να τα πετύχει αυτά, διέλυσε το κοινωνικό και παραγωγικό ιστό της χώρας και φτωχοποίησε τους μισούς Έλληνες( οι υπόλοιποι ήταν φτωχοί και πριν τα μνημόνια). Αυτό θα είναι ένα άγος που θα το κουβαλάει για πάντα αλλά δεν θα έχει το στίγμα του πρωθυπουργού της δραχμής, με το οποίο απειλείται ο νέος πρωθυπουργός.

Και στο κάτω-κάτω, ζήσαμε και αντέξαμε 5 χρόνια κάτω από τη μνημονιακή καταχνιά, νομίζω πως μπορούμε να υπομείνουμε άλλους έξι μήνες που ούτως ή άλλως θα τους περνούσαμε στην περίπτωση που δεν επέσπευδε ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές. Μετά θα έχει όλο το χρόνο για επανορθώσεις αδικιών.

Ακούγονται λίγο ωμά και ψυχρά όλα αυτά ,αλλά όπως και να το κάνουμε και η αλήθεια που κάποιοι δεν θέλουν να δουν και μας περιμένει στη γωνία, είναι εξίσου ωμή και σκληρή.