Καλώς εχόντων των πραγμάτων, ενδέχεται να ξεκινούν σήμερα στις Βρυξέλλες οι διαπραγματεύσεις για την 5η αξιολόγηση του δεύτερου μνημονίου που διακόπηκαν βίαια για να πάμε σε πρόωρες εκλογές, όταν οι συνομιλίες έφθασαν στο μη περαιτέρω με την απαίτηση της τρόικας για πρόσθετα μέτρα( αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, περικοπές συντάξεων, ομαδικές απολύσεις κλπ).

Τα μέτρα που ζητούσαν οι δανειστές είχαν αφετηρία τους λογαριασμούς τους, που έβλεπαν στην αρχή ένα χρηματοδοτικό κενό για το 2015 περίπου 3,5 δισ και το οποίο μετά από διαπραγματεύσεις το κατέβασαν στο 1,7 δισ.

Σήμερα λοιπόν οι διαπραγματεύσεις ξεκινούν από εκείνο το σημείο και αφού πρώτα λάβουν γνώση από το Γενικό Λογιστήριο του κράτους, ποια είναι η κατάσταση των δημοσιονομικών σήμερα, καθώς οι τρεις μήνες που μεσολάβησαν είναι βέβαιο ότι έχουν επιδεινώσει την εικόνα της ελληνικής οικονομίας.

Και τούτο γιατί τόσο στην προεκλογική περίοδο όσο και στις 40 μέρες της νέας κυβέρνησης, έχουν παραλύσει σχεδόν τα πάντα. Κανείς δεν πληρώνει, οι περισσότεροι γιατί δεν έχουν και κάποιοι άλλοι περιμένοντας κάποια σεισάχθεια που επί του παρόντος δεν φαίνεται να έρχεται.

Όταν λοιπόν οι “θεσμοί” καταλήξουν στο νέο μέγεθος της μαύρης τρύπας θα ρωτήσουν τους Έλληνες διαπραγματευτές με ποιο τρόπο και ποια μέτρα σκέφτονται να καλύψουν αυτό το χρηματοδοτικό κενό. Κι είναι σαφές πως δεν πρόκειται να πάρουν στα σοβαρά όλες αυτές τις θεωρητικές μεταρρυθμίσεις με τις επιτροπές προϋπολογισμού, τις φορονοικοκυρές κλπ. Καλά όλα αυτά, αλλά οι δανειστές όταν μιλούν για μεταρρυθμίσεις εννοούν περιστολή δαπανών και αύξηση εσόδων. Δηλαδή νέα εμβάθυνση στη λιτότητα την οποία δεν νομίζω ότι η παρούσα κυβέρνηση αντέχει και μπορεί να εφαρμόσει. Επομένως τα αδιέξοδα είναι δεδομένα πριν καν αρχίσουν οι συζητήσεις με τα τεχνικά κλιμάκια είτε στις Βρυξέλλες είτε στην Αθήνα. Κι ούτε πρόκειται να αλλάξει η ουσία των απαιτήσεων αν οι συζητήσεις γίνουν στην Αθήνα ή στο Τουμπουκτού.
Η κυβέρνηση πορεύεται 40 μέρες με μάχη εντυπώσεων και συμβολισμών και αρνείται να δει τα πραγματικά θέματα. Παίζουν με τις λέξεις και τις ορολογίες και αποφεύγουν να δουν την αλήθεια κατάφατσα. Δηλαδή ή θα αναγκαστούν να πάρουν κι αυτοί με τη σειρά τους σκληρά και επώδυνα μέτρα ή αν δεν το αντέχουν θα οδηγηθούν μοιραία σε πιστωτικό γεγονός και ηρωική έξοδο ή μέσα από κάποιο δημοψήφισμα ή εκλογές για να μεταβιβάσουν την ευθύνη στο λαό.

Γιατί ακόμα και στην περίπτωση που καταφέρουν να φέρουν σε αίσιο τέλος την αξιολόγηση χωρίς ατύχημα, με τη λήξη του τετραμήνου στο τέλος Ιουνίου, θα πρέπει να αποφασίσουν τι θα γίνει από τον Ιούλιο και μετά καθώς θα έχει λήξει το τρέχον μνημόνιο και οι ανάγκες της χώρας για τα επόμενα δυο χρόνια ήδη προσδιορίζονται στα 30 δισ. Ευρώ. Μπορεί μόνη της η κυβέρνηση να υπογράψει νέο μνημόνιο για να πάρει αυτά τα λεφτά όπως κι αν το ονομάσει ή θα χάσει τη μισή κοινοβουλευτική της δύναμη και θα αναγκαστεί να μετάσχει σε κάποιο οικουμενικό σχήμα;

Όπως και νά’χει το επόμενο διάστημα, το ελληνικό δράμα θα εξελίσσεται και η θεραπευτική λύτρωση δεν φαίνεται από πουθενά γιατί σαφώς και δεν θα είναι λύτρωση η αξιοπρέπεια με δραχμή!