Κι αυτά ήταν τρόπον τινά, τα εύκολα γιατί μετά τον δεκαπενταύγουστο και όσο θα μπαίνουμε στο φθινόπωρο, θα αρχίσουν να εμφανίζονται τα δύσκολα και οι νάρκες που έχει αφήσει πίσω της η απελθούσα κυβέρνηση. Κι είναι πολλά και μεγάλα τα προβλήματα σε όλους τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής αλλά και τα χαλάσματα από το πέρασμα των μνημονίων.
Κι επίσης από το φθινόπωρο θα φανεί αν για παράδειγμα με τη νέα ρύθμιση των 120 δόσεων θα αυξηθούν τα έσοδα του κράτους και αν η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση θα φέρει περισσότερα έσοδα γιατί ανακόπτεται η φοροδιαφυγή κι αν τελικά θα πάρει μπροστά η ανάπτυξη στο τρίτο τρίμηνο του έτους ώστε αν μη τι άλλο να πιαστεί ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ για 2,3% και που τώρα υπολείπεται πολύ του στόχου. Θα φανεί επίσης αν η μείωση του ΕΝΦΙΑ μπορεί να καλυφθεί από άλλες πηγές και δεν προκύψουν νέες τρύπες. Γιατί, το εύκολο είναι να μειώνεις φόρους( αν σου το επιτρέπουν οι δανειστές ή αν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος), το δύσκολο όμως είναι να εκπληρώνεις και τις δεσμεύσεις έναντι των δανειστών που έρχονται από την προηγούμενη κυβέρνηση και είσαι υποχρεωμένος να τηρείς.
Και το κλειδί όπως είναι φυσικό είναι αυτά τα δυσβάστακτα πρωτογενή πλεονάσματα που όσο υπάρχουν, οι κινήσεις της οιασδήποτε κυβέρνησης είναι όπως και να το κάνουμε, περιορισμένες. Απ’ όσο καταλαβαίνουμε όμως, αυτή η συζήτηση για να αλλάξουν άποψη οι δανειστές, δεν είναι της παρούσης αλλά από του χρόνου και εάν και εφόσον!
Παράλληλα δεν πρέπει να παραβλέπουμε πως τα εισοδήματα των Ελλήνων ούτε αυξήθηκαν ούτε θα αυξηθούν στο ορατό μέλλον έτσι ώστε να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, ακόμα και στις πολλές μικρές δόσεις των ρυθμίσεων. Και ένας καλός δείκτης επιστροφής στην κανονικότητα είναι αυτός που θα μας δείχνει πως τα ληξιπρόθεσμα χρέη των πολιτών μειώνονται και μειώνονται και οι κατασχέσεις λογαριασμών.
Γιατί κακά τα ψέμματα, καλές οι προθέσεις και τα επείγοντα μέτρα που είχε άμεση ανάγκη η ελληνική κοινωνία μετά τη λαίλαπα των μνημονίων αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουμε πως η οικονομία είναι ακόμα βαριά άρρωστη και η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων ακραία φτωχοποιημένοι. Είναι εκατοντάδες χιλιάδες αυτοί που συνεχίζουν να δουλεύουν εκ περιτροπής για 200 και 300 ευρώ το μήνα κι ας μην εμφανίζονται στους δείκτες της επίσημης ανεργίας. Είναι χιλιάδες οι επιχειρήσεις που πληρώνουν τους εργαζόμενους με καθυστέρηση μηνών.
Είναι εκατοντάδες χιλιάδες οι νέοι συνταξιούχοι που περιμένουν την έκδοση των συντάξεων τους και μέχρι τότε λιμοκτονούν και το κόψιμο μερικών “χρυσών και προκλητικών” συντάξεων δεν αλλάζουν την κατάσταση στο συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας ούτε λύνουν τα δυσεπίλυτα προβλήματα του. Ούτε λύνονται τα προβλήματα αυτών που χάνουν τα σπίτια τους επειδή επισπεύδονται οι πωλήσεις κόκκινων δανείων από τις τράπεζες στα Funds, πλην ίσως του γεγονότος πως ελαφρύνεται η θέση των τραπεζών. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι τράπεζες δεν έχουν πλέον προβλήματα και επιστρέφουν δριμύτερες στην κανονική τραπεζική και άνοιξαν τους κρουνούς των νέων δανείων για επενδύσεις.
Αλίμονο βέβαια, αν πιστεύαμε πως όλα τα στραβά μπορούν να διορθωθούν με τη μία. Όλα χρειάζονται το χρόνο ωρίμανσης τους. Μόνο που στην τρέχουσα συγκυρία, η ίδια η κυβέρνηση είναι αυτή που δημιούργησε τις μεγάλες προσδοκίες κι είναι αυτή που δεν ζήτησε πίστωση χρόνου.
Ας ελπίσουμε να τις βγουν τα νούμερα μετά τις παροχές για να έχει επιχειρήματα με τους δανειστές γιατί αυτοί δεν θα είναι για πολύ καιρό ανεκτικοί.