Το ερώτημα, “ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο”, επίκαιρο για άλλη μια φορά και μάλιστα, στην πιο αποφασιστική ίσως καμπή της νεότερης ιστορίας της χώρας.

Ένας υπουργός, ο κ.Γιάννης Μουζάλας, (που σίγουρα δεν είναι ο χειρότερος της κυβέρνησης) έκανε ένα λεκτικό ατόπημα, μια πολιτική γκάφα για την οποία ζήτησε δημόσια συγγνώμη, καίτοι ο ίδιος δεν είναι επαγγελματίας της πολιτικής.

Αποκάλεσε την ΠΓΔΜ, Μακεδονία και εξήγειρε την μήνη του κυβερνητικού εταίρου κ. Παν. Καμμένου ο οποίος θεωρεί εαυτόν θεματοφύλακα της καθαρότητας των εθνικών γραμμών και όλοι οι υπόλοιποι έως και… εθνικοί μειοδότες.

Αντιπαρέρχομαι πόσοι και ποιου ειδικού βάρους ανώτατοι αξιωματούχοι και ηγέτες της Ευρώπης και της υφηλίου αποκαλούν το τελευταίο διάστημα Μακεδονία τα Σκόπια, για τους οποίους δεν είδαμε κάποια αντίδραση από τους ΑΝΕΛ.

Και να δεχθώ τέλος πάντων, την αυξημένη “ευαισθησία” του κυβερνητικού εταίρου και την αναμενόμενη λόγω χαρακτήρος οργή του.

Το ερώτημα όμως είναι γιατί αυτή εκδηλώθηκε δημόσια και δεν πήγε να την εκφράσει κατ’ ιδίαν στον πρωθυπουργό; Τι ήθελε να αποδείξει ο κ. Καμμένος; Μήπως ότι αυτός έχει τη δύναμη να απολύει υπουργούς και γενικώς να γίνεται αυτό που θέλει κάθε στιγμή γιατί απλά από αυτόν εξαρτάται η παραμονή του Τσίπρα στην εξουσία;

Κι είναι ο πρώτος εκβιασμός στον πρωθυπουργό ή έχουν γίνει και πολλοί άλλοι τους οποίους δεν μάθαμε γιατί δεν έγιναν δημόσια;

Το συμπέρασμα από αυτό το ήσσονος σημασίας θέμα, είναι πως ο πρωθυπουργός είναι δέσμιος κατά κυριολεξία, από τον ακροδεξιό συνεταίρο του και όπως όλοι γνωρίζουμε, τον προτίμησε και τον προτιμά έναντι άλλων εν δυνάμει κομμάτων με τα οποία θα μπορούσε να συγκροτήσει κυβέρνηση. Είναι συνειδητή και αβίαστη επιλογή του και επομένως αυτός φέρει ακέραιη την ευθύνη.

Η δε επίδειξη δύναμης του κ. Καμμένου, αποδεικνύει ότι συνπρωθυπουργεύει και όπως στον προεκλογικό του spot, επαναφέρει το τραινάκι στις ράγες όταν αυτό πάει να εκτροχιαστεί. Να εκτροχιαστεί από τι; Μήπως από τις ράγες Καμμένου;

Κι αν είναι έτσι, μάλλον είναι εύκολη η απάντηση στο ερώτημα ποιος κυβερνάει τον τόπο. Ο Π. Καμμένος.

Τι κι αν οι ώρες είναι τόσο κρίσιμες, με όλα τα ζωτικής σημασίας θέματα ορθάνοιχτα και το παραμικρό λάθος, θα έχει δυσμενέστατες επιπτώσεις για τη χώρα και τους πολίτες είτε πρόκειται για την αξιολόγηση της οικονομίας είτε για το προσφυγικό είτε πολύ χειρότερα για τα εθνικά μας θέματα με τους εκβιασμούς της Τουρκίας που με αφορμή το προσφυγικό, επιχειρεί να πετάξει στον κάλαθο τον αχρήστων τις διαχρονικά εθνικές κόκκινες γραμμές Ελλάδας – Κύπρου.

Τώρα δηλαδή που η χώρα, χρειάζεται ένα ηγέτη που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του και βάζει πάνω από όλα την Ελλάδα, εμείς δυστυχώς βλέπουμε ένα πρωθυπουργό που άγεται και φέρεται από τις καταστάσεις, χωρίς σχέδιο, χωρίς προγραμματισμό και αντί να εγκαλεί τον υπουργό του επί της Άμυνας, γιατί άφησε αφύλακτα τα σύνορα με τα Σκόπια και επέτρεψε στους Βόρειους γείτονες μας, να τα παραβιάσουν, στέλνοντας δια της βίας πρόσφυγες στο Ελληνικό έδαφος, υποχωρεί στους εκβιασμούς του.

Αντί να πει στον εταίρο του, εγώ θα κάνω αυτό που θεωρώ σωστό γιατί εγώ είμαι ο πρωθυπουργός κι αν έχεις τα κότσια ρίξε με, υποχωρεί για να κρατήσει (για πόσο άραγε ακόμα) την καρέκλα της εξουσίας.

Μετά ταύτα όμως, πόσο ασφαλής μπορεί να αισθάνεται ο Έλληνας πολίτης πως σήμερα και αύριο στις Βρυξέλλες, θα υπερασπιστεί με επάρκεια τα συμφέροντα της χώρας και δεν θα υποκύψει ξανά στους εκβιασμούς που θα δεχτεί ούτως ή άλλως από τους άσπονδους φίλους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση;

Πώς θα πείσει και θα επιβάλλει τις Ελληνικές θέσεις σε ένα εχθρικό περιβάλλον, όταν καλά-καλά δεν μπορεί να επιβληθεί και να περιορίσει την επικίνδυνη και προκλητική λογοδιάρροια των υπουργών που ο ίδιος επέλεξε;