Οταν το περασμένο φθινόπωρο αντιπολιτευόμενοι πολιτικοί εξέφραζαν την απορία τους σε Ευρωπαίους αξιωματούχους πώς προέκυψε ο «ξαφνικός έρωτας» με τον Τσίπρα, έπαιρναν την αποστομωτική απάντηση: «Γιατί, υπάρχει κάποιος άλλος στην ελληνική πολιτική σκηνή τον οποίο να μπορούμε να εμπιστευτούμε ως εναλλακτική λύση;».

Και είναι αλήθεια ότι εκείνη την εποχή η κατακερματισμένη αντιπολίτευση και, κυρίως, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν ήταν στα καλύτερά της. Εκτοτε κύλησε αρκετό νερό στ’ αυλάκι και η εικόνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα μάτια των Ευρωπαίων άλλαξε. Σήμερα, όπως διαφαίνεται από τις μεταξύ τους συζητήσεις, οι Ευρωπαίοι και, κυρίως, οι Γερμανοί αισθάνονται ότι εκτός του Τσίπρα, που τους ταλανίζει με τις απρόβλεπτες κινήσεις του και απειλεί τη συνοχή της Ε.Ε., υπάρχει πλέον ένας αξιόπιστος και σοβαρός συνομιλητής, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Κι αυτό είναι η αφετηρία του Γολγοθά που υποχρεώνεται να ανέβει ο νυν πρωθυπουργός και η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής και της ανοχής των δανειστών ήταν, όπως συνομολογούν αξιόπιστες πηγές της Ευρώπης, η «διαρροή» των συνομιλιών Τόμσεν – Βελκουλέσκου στα WikiLeaks. Μετά από αυτό, ενωμένοι όσο ποτέ, οι λεγόμενοι θεσμοί έβαλαν στο τραπέζι τα πρόσθετα μέτρα των 3,5 δισ. ως προληπτικά αν δεν επιτευχθούν οι στόχοι του πρωτογενούς πλεονάσματος από το 2018 και μετά.

Με το αιτιολογικό ότι δεν εμπιστεύονται πια τους Ελληνες και δεν ανέχονται άλλες κοροϊδίες, απαιτούν εδώ και τώρα ψήφιση και ονομαστικοποίηση των μέτρων που θα λειτουργούν ως κόφτες στην περίπτωση που τα δημοσιονομικά παρεκκλίνουν έστω και στο ελάχιστο από τους στόχους. Αδιαφορώντας ακόμα και για τα νομικά προβλήματα που έχει μια τέτοια νομοθέτηση, φέρονται αποφασισμένοι στην παρούσα φάση να μην κάνουν ούτε βήμα πίσω, έχοντας πλήρη επίγνωση του τι μπορεί να σημαίνει για την κυβέρνηση Τσίπρα αυτή τους η απαίτηση.

Σόιμπλε και ΔΝΤ «έριξαν πλέον τον κύβο» και τα ενδεχόμενα που φαίνονται πάνω στο τραπέζι είναι τα εξής:

– Ή θα τα αποδεχθεί ο Τσίπρας χωρίς να είναι βέβαιο αν μπορεί να τα περάσει από τη Βουλή.

– Ή θα αναγκαστεί να προσφύγει σε εκλογές ή δημοψήφισμα, οπότε η εκτίμησή τους είναι ότι η απώλεια της στήριξης του εκλογικού σώματος θα είναι το πιθανότερο σενάριο.

Αλλά ακόμα και αν καταφέρει να ψηφίσει όλα τα σκληρότατα και επαχθέστατα μέτρα, η φθορά της κυβέρνησης εκτιμάται ότι θα είναι τόσο ραγδαία που η βιωσιμότητά της θα είναι προβληματική και το τέλος της πολύ κοντά.

Με άλλα λόγια, η τωρινή εικόνα είναι ότι σκληρός πυρήνας των Ευρωπαίων δανειστών αποφάσισε να τον τελειώσει. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι οι μοναδικοί σύμμαχοι που απόμειναν στον πρωθυπουργό είναι πρόσωπα όπως ο Γιούνκερ ή ο Πιτέλα, οι οποίοι, όπως δεν επηρεάζουν τις εξελίξεις, δεν έχουν το χρήμα και τη δύναμη να αλλάξουν τη γνώμη της Μέρκελ και του Σόιμπλε, οι οποίοι είναι σφόδρα ενοχλημένοι από τις παλινωδίες και τους διαρκείς αυτοσχεδιασμούς της ελληνικής κυβέρνησης. Αν δούμε λοιπόν τις επόμενες μέρες να μην υποχωρούν στην απαίτησή τους για τα προληπτικά μέτρα των 3,5 δισ., αυτό θα σημαίνει ότι μπαίνει στην τελική ευθεία το σχέδιό τους.

Και το ερώτημα είναι τι γίνεται με τη χώρα αν μπούμε στην περιπέτεια της εκ νέου προσφυγής στις κάλπες. Οι ψύχραιμες φωνές της Ευρώπης λένε ότι αν δουν ότι υπάρχει προοπτική μιας αξιόπιστης νέας κυβέρνησης, δεν θα μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε. Υπάρχει τρόπος να μας βοηθήσουν να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις του Ιουλίου αρκεί να έχουν απέναντί τους κάποιον συνομιλητή που δεν θα τους κοροϊδεύει, δεν θα τους βρίζει και δεν θα τους απειλεί.

Οσο για το πακέτο μέτρων-«κάβα», οι ίδιες πηγές από την Ευρώπη λένε ότι αν προκύψει νέα κυβέρνηση που δεν θα απειλεί τη συνοχή της Ευρωζώνης, έχουν τη δυνατότητα να βάλουν νερό στο κρασί τους, αλλά και να δείξουν έμπρακτα τη στήριξή τους, καθώς τώρα έχουν αντιληφθεί και οι ίδιοι πόσο μεγάλο λάθος έκαναν όταν τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια του Σαμαρά.

Ολα αυτά βέβαια σε επίπεδο σεναρίων και αναλύσεων και ενώ είναι επίσης γνωστό το ρητό «όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελά»!