Όσο περνάνε οι μέρες και εντείνεται η κατάσταση στα σύνορα, με τις ορδές ταλαίπωρων μεταναστών-προσφύγων που στέλνει διαρκώς ο Ερντογάν, τόσο εντείνεται η ανησυχία πως η κατάσταση θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.

Τώρα μάλιστα που εντελώς απροκάλυπτα οι Τούρκοι συνδέουν το “άνοιγμα” των δικών τους συνόρων, με την Ιντλιμπ και τη στήριξη που απαιτούν από την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ, καταλαβαίνουμε όλοι πως άνοιξε άλλη μια βαθιά πληγή στη χώρα μας.

Όσο θα αυξάνουν τα φέρετρα των Τούρκων στρατιωτών και θα στριμώχνεται ο σουλτάνος, τόσο πιο επικίνδυνος, απρόβλεπτος και αδίστακτος θα γίνεται έναντι ημών. Όσο εκδικητικός θα γίνεται έναντι της Ευρώπης τόσο θα μεγαλώνει ο λογαριασμός για εμάς.

Και όπως διαπιστώσαμε όλοι, μετά την προχθεσινή επίσκεψη της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον Εβρο, στην ουσία είμαστε μόνοι.

Ήρθαν για λίγες ώρες, είδαν ό,τι είδαν (γιατί οι Τούρκοι που ήξεραν για την επίσκεψη φρόντισαν να εξαφανίσουν τους μετανάστες από τα σύνορα κι εμείς τους δείχναμε τα σπασμένα από τις πέτρες τζάμια των αυτοκινήτων) είπαν παρηγορητικούς και φιλόφρονες λόγους περί ακριτών που φυλάνε τα σύνορα της Ευρώπης και έταξαν μάλιστα και φιλοδώρημα 350 εκατ. σε χρόνο προσεχή!

Α΄ ναι, μας υπενθύμισαν και τις ανθρωπιστικές αξίες του Δυτικού πολιτισμού και το διεθνές δίκαιο το οποίο πρέπει να τηρούμε με ευλάβεια!

Μετά ταύτα, ανέβηκαν στο αεροπλάνο, έβγαλαν τα casual ρούχα που είχαν φορέσει για την περίπτωση και επέστρεψαν στο διευθυντήριο της Ευρώπης.
Κι εμείς πανηγυρίζουμε γιατί μας δόθηκε η ευκαιρία να τους ενημερώσουμε και να τους δείξουμε δια ζώσης το πρόβλημα της…Ευρώπης.

Ε΄ λοιπόν η κατάσταση με τους Πόντιους Πιλάτους της Ευρώπης δεν πάει άλλο. Δεν μπορεί η Ελλάδα να σέρνεται πίσω από τα γεγονότα συνεχώς και να επιτρέπει όλους αυτούς, τους κατά τα άλλα εταίρους μας, να παίζουν τα οικονομικά τους παιγνίδια με την Τουρκία στις πλάτες μας.

Γερμανοί, Ιταλοί, Ολλανδοί κλπ που θεωρούν καλό πελάτη την Τουρκία που δεν θέλουν να στεναχωρήσουν και μας αδειάζουν με κάθε ευκαιρία και- τι ειρωνεία- μας συμβουλεύουν πως έχουμε στα χέρια μας ένα …ισχυρό όπλο, το Διεθνές δίκαιο που είναι με το μέρος μας!

Ναι όπως δικαιώθηκε η Κύπρος με την Τουρκική εισβολή κι έχει τώρα στα αρχεία της εκατοντάδες ψηφίσματα του ΟΗΕ και αποφάσεις υπέρ της…

Ένα διεθνές δίκαιο που γράφει στα παλιά του παπούτσια ο Ερντογάν, μπήκε και κατέλαβε εδάφη μιας άλλης χώρας ( της Συρίας) και τώρα που τα βρίσκει σκούρα για να τα κρατήσει, απαιτεί από ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ένωση και ΗΠΑ να τον στηρίξουν. Και οι Ευρωπαίοι δια της Γερμανίας το συζητούν και με μισόλογα λένε πως και ο Ερντογάν έχει τα δίκια του!

Ποιο είναι το συμπέρασμα από όλα αυτά;

Πως τελικά με τους Ευρωπαίους δεν είναι να διαπραγματεύεσαι, γιατί τη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν είναι ο τσαμπουκάς. Και οι Τούρκοι που είναι μια μεγάλη αγορά των 80 εκατομμυρίων και με εκατοντάδες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις στο έδαφος της, μπορεί και ασκεί οικονομικό τσαμπουκά.

Εμείς διαχρονικά είμαστε τα καλά και πειθήνια παιδιά της Ευρωπαϊκής οικογένειας και αρκούμαστε στα ψίχουλα της γενναιοδωρίας τους. Δεν μας λογαριάζουν και πολύ, γιατί είμαστε μόνο 10 εκατομμύρια και μας θεωρούν δεδομένους για όποια απόφαση πάρουν για εμάς χωρίς εμάς καθώς τσαμπουκάδες δεν κάνουν οι Έλληνες πολιτικοί. Ο πρώτος και τελευταίος τσαμπουκάς με veto απ’ όσο θυμάμαι ήταν αυτός με τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, όταν ο Α.Παπανδρέου πήγε να τινάξει στην αέρα τη σύνοδο κορυφής αν δεν του έδιναν περισσότερα κονδύλια και στο τέλος τρέχαν να τον γυρίσουν από το αεροδρόμιο!

Γιατί λοιπόν τώρα, δεν τους απειλούμε με veto στα πάντα, από τον προϋπολογισμό μέχρι τις επιδοτήσεις στις αγελάδες τους ,αν δεν αλλάξουν τη συμφωνία του Δουβλίνου για το μεταναστευτικό κι αν δεν καθίσουν όλοι σε ένα τραπέζι να βρουν από κοινού λύση και να επωμιστούν όλοι μαζί το βάρος;

Λύνουμε κανένα πρόβλημα με το να δεχόμαστε τα ψωροευρώ τους, μετατρέποντας όλη τη χώρα σε μια αποθήκη ψυχών; Και μάλιστα να ακολουθούμε την ίδια πολιτική και στο εσωτερικό βουλιάζοντας τα νησιά με μετανάστες, δίνοντας ως αντάλλαγμα στους νησιώτες μειωμένο ΦΠΑ και κονδύλια περιφερειακής ανάπτυξης!

Δεν πειράζει να γίνουμε μια φορά και το κακό παιδί της Ευρώπης προς όφελος της χώρας γιατί μέχρι τώρα είμασταν κακοί, για λάθος λόγους και μίζερους μικροκομματικούς σκοπούς.