Το προσφυγικό δράμα έμοιαζε σαν βολικό άλλοθι για την κυβέρνηση για να μην πιει τώρα το πικρό ποτήρι των μέτρων που δεσμεύτηκε να πάρει μόλις πριν από μερικούς μήνες
Νόμιζαν πως οι δηλώσεις για τα «συμπαθή νεκρά παιδιά» και οι επισκέψεις με Ευρωπαίους αξιωματούχους «στη Λέσβο, τη Μυτιλήνη και τα άλλα νησιά της Ελλάδας» θα έπειθαν τους δανειστές να χαλαρώσουν τις απαιτήσεις τους και θα κέρδιζαν χρόνο.
Δυστυχώς, όμως, τόσο για την κυβέρνηση όσο και για εμάς τους πολίτες οι Ευρωπαίοι δεν συμψηφίζουν ανόμοια πράγματα και επιμένουν στα γι’ αυτούς αυτονόητα και αδιαπραγμάτευτα. Συμφωνήσατε να κάνετε ένα, δύο, τρία πράγματα προκειμένου να σας δώσουμε την πρώτη δόση του δανείου. Δεν τα κάνετε; Δεν παίρνετε λεφτά. Τα λεφτά βέβαια είναι εδώ και σας περιμένουν όταν και εάν συμμορφωθείτε. Απλές, ωμές αλήθειες, τις οποίες όμως η κυβέρνηση αρνείται να αποδεχθεί και θέλει να πιστεύει πως ακόμα μπορεί να εκβιάζει και να επιδιώκει πολιτικές λύσεις.
Ετσι, για άλλη μία φορά βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και εκ των πραγμάτων θα αναγκαστεί να αποδεχθεί το σκληρότερο σενάριο για την προστασία της πρώτης κατοικίας, οδηγώντας ουσιαστικά εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες αντιμέτωπους με το ενδεχόμενο να χάσουν τα σπίτια τους και να βρεθούν στον δρόμο και σε χειρότερη μοίρα ακόμα και από αυτούς τους πρόσφυγες που στοιβάζονται στα κέντρα υποδοχής.
Σε διαφορετική περίπτωση, θα χαθούν και οι προθεσμίες για την έγκαιρη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και αυτό θα είναι η απόλυτη καταστροφή, καθώς θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου.
Πώς φτάσαμε και πάλι σε αυτή τη δυσχερή θέση να «διαπραγματευόμαστε περήφανα και με αξιοπρέπεια»; Δεν πήραν κανένα μάθημα απ’ όλα τα προηγούμενα στραπάτσα; Δεν κατάλαβαν τίποτα από την επιβολή των capital controls; Δεν κατάλαβαν τίποτα από το σκληρότερο μνημόνιο που υποχρεώθηκαν να φορτώσουν στον ελληνικό λαό μετά τις παιδαριώδεις παλινωδίες που ονόμασαν σκληρή διαπραγμάτευση, από την ημέρα που ανέλαβαν την εξουσία; Δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί πόσο πολύ επιδείνωσαν την οικονομία της χώρας και πόσο κακό έφεραν στα ελληνικά νοικοκυριά; Είναι ακόμα τόσο αφελείς να πιστεύουν ότι μπορούν να προσποιούνται ότι παίρνουν μέτρα και να εισπράττουν τα λεφτά των δανειστών; Δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις όταν κάτω από το πρόσφατο μνημόνιο βρίσκεται φαρδιά πλατιά η δική τους υπογραφή και όχι κάποιων άλλων δωσίλογων γερμανοτσολιάδων;
Σε ένα θα συμφωνήσω με τον Τσίπρα. Οτι αυτό το μνημόνιο δεν βγαίνει με τίποτα. Ακόμα και αν τηρηθούν μέχρι κεραίας οι δεσμεύσεις, ακόμα και αν μετατραπεί η χώρα σε κρανίου τόπο, στο τέλος θα διαπιστωθεί ότι οι κόποι και θυσίες δεν έπιασαν τόπο και η παραμονή της χώρας στο κλαμπ του ευρώ είναι αδύνατη. Το είπαν, άλλωστε, από την πρώτη στιγμή ο Σόιμπλε και οι δορυφόροι του. Μας έδωσαν μία ακόμα ευκαιρία-παράταση εκτέλεσης για να αποδειχθεί στην πράξη η ορθότητα των απόψεών τους. Ναι, αλλά ο σκληρός διαπραγματευτής που έδωσε τον 17ωρο υπέρ πάντων αγώνα, αυτός ο γάτος της διεθνούς πολιτικής σκηνής, έβλεπε το τυρί, αλλά όχι τη φάκα;
Ο δε πάνσοφος ελληνικός λαός, με το… αλάνθαστο ένστικτό του, δεν έχει τώρα καμιά δικαιολογία αφού δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε, δεν φανταζότανε και δεν περίμενε, καθώς μέχρι τις 20 Σεπτεμβρίου, όλα, μα όλα τα προβλεπόμενα από το μνημόνιο της Αριστεράς ήταν γνωστά και πολυσυζητημένα. Ξέραμε τι μας περιμένει με νέους φόρους, περικοπές συντάξεων, περισσότερη δουλειά, περισσότερη φτώχεια και ανύπαρκτες ελπίδες. Κι όμως, πήραμε τις αποφάσεις που πήραμε. Τώρα τα δάκρυα, τα αναθέματα και οι μετάνοιες δεν ωφελούν και δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα. Το πικρό ποτήρι που η κυβέρνηση καμώνεται πως δεν θέλει να το πιει θα μας το ποτίσει μέχρι την τελευταία σταγόνα, προσπαθώντας να μας πείσει ότι πρόκειται για πανάκεια και όχι κώνειο!