Προφανώς για να προχωρήσουν σε μια τέτοια απόφαση, διαπίστωσαν πως η ισορροπία τρόμου ανάμεσα στις δυο χώρες έχει ανατραπεί εις βάρος μας καθώς τα τελευταία 10 χρόνια με τα μνημόνια, οι αμυντικές δαπάνες περιορίστηκαν δραματικά. Και πως αλλιώς να γινότανε, όταν ο πληθυσμός της χώρας και οι πολίτες λιμοκτονούσαν κάτω από το βαρύ ζυγό των δανειστών. Και ως γνωστόν αυτοί οι τεχνοκράτες ελεγκτές, ελάχιστα έως καθόλου νοιάζονταν για την εθνική μας κυριαρχία και την εθνική υπερηφάνεια. Άλλωστε οι ίδιοι, μας κατέστησαν “φόρου υποτελείς” με τις λεόντειες δανειακές συμβάσεις και τη δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων της χώρας για 100 χρόνια και την υποχρέωση υπερβολικών πλεονασμάτων εφ΄όρου ζωής.
Κι έρχεται ο παρανοϊκός Ερντογάν με τις άνω ποταμών προκλήσεις και διεκδικήσεις του που αντιβαίνουν όχι μόνο στη λογική αλλά και σε κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και μας κάνει να τρέχουμε και να μη φθάνουμε.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια τον βλέπαμε να εκσυγχρονίζει το οπλοστάσιο του και να δημιουργεί μια ισχυρή στρατιωτική μηχανή, υπολογίσιμη ακόμα και από τις μεγάλες χώρες κι εμείς δεν δαπανούσαμε ή δεν μας επέτρεπαν να δαπανήσουμε ούτε για τη συντήρηση των υφιστάμενων και εν πολλοίς απαρχαιωμένων οπλικών συστημάτων μας.
Όμοια συνέβη και με την κρίση των Ιμίων. Μετά το επεισόδιο, αγοράσαμε από F-16 block, ελικόπτερα Apache, ιπτάμενα ραντάρ, υποβρύχια μέχρι πυραύλους Patriot. Το κακό όμως είχε γίνει και η αγορά αυτών, ακολούθησε και τα παραλάβαμε πολύ αργότερα για να προστεθούν κι αυτά στο εξωτερικό μας χρέος μαζί με όλα τα άλλα.
Λες και οι Τούρκοι κι είναι μεσάζοντες των εταιρειών παραγωγής όπλων και παίρνουν τη μίζα τους από τις αγορές που μας υποχρεώνουν να κάνουμε, με τους τσαμπουκάδες τους!Συν ότι μας οδηγούν σε οικονομική ασφυξία.
Έτσι και τώρα. Την ώρα που ο κίνδυνος ενός θερμού επεισοδίου που επιδιώκει με κάθε τρόπο ο Ερντογάν για να μας καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων από θέση ισχύος, μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή μέχρι τον Νοέμβριο, εμείς παραγγέλνουμε όπλα τα οποία είναι άγνωστο πότε θα μπορούν να ενταχθούν επιχειρησιακά στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας.
Και με τις αγορές αυτές ικανοποιούμε τις χώρες παραγωγούς οπλικών συστημάτων για να πουν τον καλό τους λόγο.
Γιατί κακά τα ψέμματα, θα είμασταν αφελείς αν πιστεύαμε πως κάποιος από όλους αυτούς είτε είναι Γάλλοι είτε είναι Αμερικανοί ή άλλοι Ευρωπαίοι, θα ερχόταν ποτέ να πολεμήσουν για λογαριασμό μας. Συμμαχίες χρήσιμες μεν αλλά αλίμονο αν έρθει η κακιά στιγμή γιατί τότε μόνοι μας πρέπει να το αντιμετωπίσουμε.
Με τούτα και με εκείνα και εν μέσω αυτής της διπλής βαθιάς κρίσης(υγειονομική και οικονομική) και την ώρα που όλοι μας αναρωτιόμαστε με τι κόστος θα βγάλουμε αυτό τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται, η χώρα μας υποχρεώνεται εκ των πραγμάτων, να φορτωθεί ένα ακόμα μεγάλο χρέος με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αναιμική οικονομία μας και τις ανάγκες της κοινωνίας.
Και πως αλλιώς να γίνει, από τη στιγμή που η μοίρα, μας επιφύλαξε ένα τέτοιο κακό και απρόβλεπτο γείτονα που κάθε τόσο επιβουλεύεται με την ισχύ του, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Πρέπει να τον ακολουθήσουμε σε αυτό τον παραλογισμό των εξοπλισμών αν θέλουμε να μιλάμε για εθνική κυριαρχία και την ίδια στιγμή να καταδικάζουμε τον εαυτό μας να παραμένει ες αεί στους φτωχούς της Ευρωζώνης γιατί εμείς δεν έχουμε γείτονες ούτε τους Βέλγους ούτε τους Ολλανδούς ή του Λουξεμβουργιανούς!