Να γυρίζεις από ολιγοήμερη ανάπαυλα και μάλιστα μετά από μια τόσο δύσκολη χρονιά και να πρέπει να κάνεις πρώτα το τεστ και μετά την έκδοση του αποτελέσματος, να πας στη δουλειά όπου τα μέτρα πρόληψης είναι πλέον αυστηρότερα και από αυτά του περασμένου Απριλίου. Και να περιμένεις κάθε απόγευμα τις ανακοινώσεις του ΕΟΔΥ με τα νέα κρούσματα, τις νέες εισαγωγές σε νοσοκομεία και ΜΕΘ αλλά και τους νέους θανάτους που ανεξάρτητα του τί λένε οι ειδικοί επιστήμονες ακόμα και ο πλέον αδαής καταλαβαίνει πως μπήκαμε σε νέες περιπέτειες και με άδηλη έκβαση.
Τούτες τις μέρες, ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα τι πήγε στραβά.
Οι εύκολες και χωρίς στοιχεία εκτιμήσεις αλλά και η πολιτική υστεροβουλία πως έφταιξε που ανοίξαμε βεβιασμένα τα σύνορα και την οικονομία στους τουρίστες, αγνοώντας τους κινδύνους, δεν αντέχουν σε σοβαρή ανάλυση.
Η εύκολη απόδοση ευθυνών στους νέους που συγχρωτίζονται στα μπαρ και στα νησιά χωρίς τα αναγκαία μέτρα προφύλαξης επίσης δεν με βρίσκουν σύμφωνο. Άλλωστε τα 5-10 σημεία υπερσυγκέντρωσης κόσμου στα νησιά ήταν και είναι εύκολο να αποσυμφορηθούν από τα όργανα τήρησης των μέτρων.
Βαραίνει μήπως στην πλάστιγγα περισσότερο το κέρδος κάποιων εποχικών μαγαζατόρων από την πολλαπλάσια ζημιά που θα υποστεί όχι μόνο όλος ο πληθυσμός αλλά και όλη η οικονομία; Προφανώς όχι.
Όμως επειδή δεν έχει καμιά αξία το να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα , το θέμα είναι να δούμε τι μας περιμένει από δω και πέρα και πως θα αντιμετωπίσουμε κι αυτό το δύσκολο φθινόπωρο που έχουμε μπροστά μας, τώρα που τίποτα δεν πάει καλά όσο θα θέλαμε και ελπίζαμε.
Η βαριά βιομηχανία μας, ο τουρισμός, στον οποίο η κυβέρνηση και οι φορείς πόνταραν να σωθεί η χρονιά με τις λιγότερες δυνατές απώλειες, δυστυχώς όπως όλα δείχνουν, εξελίσσεται με βάση το χειρότερο σενάριο και με εισπράξεις που δεν θα υπερβαίνουν τα 3 δισ. έναντι 18 πέρυσι.
Όμοια και οι άλλοι τομείς της οικονομίας με καθίζηση καθώς η οικονομία είναι αλυσίδα και όταν χτυπιέται με βαθιά ύφεση , ουδείς μένει αλώβητος είτε είναι επιχείρηση είτε είναι εργαζόμενος. Με εξαίρεση τον δημόσιο τομέα όπου μήνας βγαίνει μήνας μπαίνει. Αλί στον ιδιωτικό τομέα!
Η κατάσταση λοιπόν, εξελίσσεται με βάση το δυσμενέστερο σενάριο και οι όποιες ελπίδες για δυναμική ανάπτυξη την επόμενη χρονιά εξανεμίζονται σε βαθμό που κάποιοι ομιλούν από τώρα για ύφεση και του χρόνου, γεγονός που καλύτερα να μην το σκεφτόμαστε. Και τούτο γιατί, η εξίσωση να προστατεύσουμε τη δημόσια υγεία αλλά παράλληλα να μη χρεοκοπήσουμε ξανά ως χώρα και να μην εκτοξευθούν οι δείκτες της ανεργίας και της ανέχειας είναι εξαιρετικά δυσεπίλυτη.
Πολλά μέτωπα ανοικτά και η κρίση πολυπαραγοντική που δεν αντιμετωπίζεται ούτε με επιδόματα, ρυθμίσεις και αναβολές υποχρεώσεων. Ούτε με γενικές ντιρεκτίβες σαν κι αυτές που μας επέβαλλαν τα μνημόνια. Η μόνη μέθοδος είναι αυτή του βλέποντας και κάνοντας .Όπως κάνουν και όλες οι κυβερνήσεις του κόσμου καθώς αυτό το δεύτερο κύμα της πανδημίας, κτυπά και πάλι όλο τον πλανήτη και σε κάποιες χώρες με ιδιαίτερη σφοδρότητα.
Κι αυτό το βλέποντας και κάνοντας είναι που τρομάζει περισσότερο γιατί δεν υπάρχουν σταθερές παράμετροι. Όλα εξαρτώνται από το εμβόλιο και το φάρμακο. Πλην όμως, μέχρι την ανακάλυψη τους έχουμε δρόμο μπροστά μας. Και μέχρι τότε θα υποστούμε τη βάσανο των διαφόρων δημόσιων απόψεων για το αν η ατομική ευθύνη είναι υπέρτερη της κρατικής επιβολής μέτρων ή το αντίθετο, κάτι που μοιάζει με τα παιδικά αινίγματα περί της κότας και του αυγού.