Είναι ιδέα μου επίσης πως οι δραματικές ανακοινώσεις με τα χιλιάδες κρούσματα και τους δεκάδες θανάτους καθημερινά μοιάζουν να μη μας αγγίζουν, λες και αφορούν κάποια άλλη χώρα;

Είναι ιδέα μου πως τα μέσα μαζικής μεταφοράς συνεχίζουν να μεταφέρουν παστωμένους επιβάτες ενώ οι μάσκες φοριούνται κανονικά μόλις εμφανιστεί κάποιος έλεγχος;

Χώρια που η κίνηση στους δρόμους δεν θυμίζει επ’ ουδενί τις εικόνες του περασμένου Μαρτίου και Απριλίου.

Τι στ’ αλήθεια συμβαίνει αυτή τη φορά;

Εχουμε μήπως πάθει ανοσία και overdose στα μέτρα και τις απαγορεύσεις; Γιατί δεν εξηγείται διαφορετικά η ελαφρότητα όλων ημών να αποστρέφουμε το βλέμμα απ’ όλα αυτά τα δραματικά που εξελίσσονται γύρω μας σαν να μην αφορούν εμάς, αλλά τους άλλους.

Το μόνο όμως βέβαιο από το οποίο δεν μπορεί κανείς να αποστεί είναι οι συνέπειες στον οικονομικό τομέα. Εκεί οι αριθμοί εσόδων – εξόδων του κάθε νοικοκυριού της κάθε πληττόμενης επιχείρησης δεν επιδέχονται αμφισβητήσεις και τα «κρούσματα» είναι εκατομμύρια.

Οι κρατικές ρυθμίσεις και οι επιδοματικές βοήθειες σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις πραγματικές απώλειες, που είναι πολύ μεγάλες.

Ούτε παρηγορούν οι κυβερνητικές εξαγγελίες ότι δεν θα αφήσουν κανέναν Ελληνα απροστάτευτο. Κι αυτό γιατί απλά αυτοί που πλήττονται περισσότερο από τους άλλους είναι τα πλέον αδύναμα στρώματα της κοινωνίας αλλά και η πάλαι ποτέ μεσαία τάξη, η οποία έμεινε από αποθέματα ανάγκης μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια της χρεοκοπίας. Και τώρα όλοι αυτοί είναι αναγκασμένοι να κυνηγούν ρυθμίσεις, δόσεις και επιδόματα, αναστολές εργασίας αλλά και εκ περιτροπής απασχόληση.

Μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και αυτοαπασχολούμενοι που κρέμονται από την κυβέρνηση να δουν τι ρύθμιση θα κάνει με τις ακάλυπτες επιταγές, τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις και τα δάνεια και πάντα με δυσπιστία για την επόμενη μέρα, η οποία είναι άγνωστο πότε θα έρθει.

Και η ωμή αλήθεια είναι ότι, ανεξάρτητα από το πότε θα έρθει το εμβόλιο, πότε θα μπορέσει να εμβολιαστεί ένας ικανός αριθμός συμπολιτών μας, η οικονομία και τα νοικοκυριά έχουν μπροστά τους αρκετούς δύσκολους και επώδυνους μήνες αγωνίας.

Δεν θα λυθούν τα προβλήματα από τη μια στιγμή στην άλλη και ούτε θα ισοσκελιστούν οι απώλειες αυτόματα με το άνοιγμα της οικονομίας.

Και τούτο γιατί τόσο το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης όσο και όλοι οι έγκριτοι οικονομολόγοι συνομολογούν πλέον ότι η ύφεση για το 2020 θα ξεπεράσει το 10%-11% και η αναμενόμενη ανάπτυξη τον επόμενο χρόνο δεν θα ακολουθήσει το σχήμα V, δηλαδή της εκτίναξης. Η οικονομία της χώρας θα βγει τραυματισμένη από την υγειονομική κρίση και θα χρειαστεί αρκετό χρόνιο για να επουλώσει τις πληγές, με σαφώς λιγότερα αποθέματα ασφαλείας και με έτι περαιτέρω διογκωμένο εξωτερικό χρέος. Το μόνο παρήγορο είναι ότι αυτή τη φορά δεν θα είμαστε μόνο εμείς ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης, αλλά όλοι λίγο πολύ, και γι’ αυτό θα υποχρεωθούν να χαλαρώσουν την επιτήρηση και τα μέτρα λιτότητας.

Ακόμα και ο τουρισμός του επόμενου χρόνου δεν θα θυμίζει σε τίποτα το 2019, καθώς ο κορωνοϊός παρά τα εμβόλια δεν θα εξαφανιστεί αλλά θα συνεχίσει να υπάρχει. Ακόμα και με τους καλύτερους οιωνούς, εκτιμούν οι ειδικοί στην τουριστική βιομηχανία, η χώρα θα επανέλθει στα επίπεδα του 2019 το 2024!

Το κρίσιμο όμως είναι να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε με τις λιγότερες απώλειες τους επόμενους 5-6 μήνες. Να μην κρασάρει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, να θρηνήσουμε όσο γίνεται λιγότερους συνανθρώπους μας και, το κυριότερο, όλα αυτά τα ελπιδοφόρα εμβόλια να αποδειχθούν στην πράξη αποτελεσματικά και να ανακόψουν την εξάπλωση αυτού του θανατηφόρου ιού.