Τα ερωτήματα και τα στοιχήματα για την επόμενη μέρα των εκλογών είναι πολλά και σαφώς στις επόμενες 100 ημέρες θα έχει δοθεί το στίγμα αν όλα όσα ακούστηκαν σε αυτή την κατά τα άλλα βουβή προεκλογικό περίοδο ήταν τα συνήθη που λέγονται σε τέτοιες περιπτώσεις ή όντως τα εννοούσαν. Η αλήθεια είναι ότι το momentum για τη νέα κυβέρνηση (εφόσον βέβαια προκύψει με βάση τα δημοσκοπικά ευρήματα και δεν έχουμε άλλες περιπέτειες) είναι θετικό.
Οι αγορές επιδοκιμάζουν την προοπτική εφαρμογής ενός νέου μείγματος οικονομικής πολιτικής με λιγότερους φόρους, περισσότερες επενδύσεις και μεγαλύτερη ανάπτυξη. Τα επιτόκια των ομολόγων καταγράφουν ιστορικά χαμηλές αποδόσεις και καθιστούν ευκολότερη την πρόσβαση στον δανεισμό. Οι δανειστές εμφανίζονται διατεθειμένοι να δώσουν μια περίοδο χάριτος στη νέα κυβέρνηση προκειμένου αυτή να εμφανίσει το σχέδιό της.
Πλην όμως, ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας και κυρίως αυτοί που όλα τα προηγούμενα χρόνια σήκωσαν τα μεγαλύτερα βάρη και η ζωή τους άλλαξε άρδην μάλλον δεν έχουν πολλά περιθώρια ανοχής και προσμονής. Θέλουν απτά δείγματα γραφής και αποφάσεις με άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινότητα και τα οικονομικά τους.
Η λεγόμενη «μεσαία τάξη», που, κατά τους πολιτικούς αναλυτές, ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις, δεν είναι πια μεσαία τάξη, αλλά φτωχοποιημένη από τις συνειδητές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ, αδημονεί να δει στην πράξη και άμεσα το νέο φορολογικό νομοσχέδιο με τις μειώσεις των φόρων και των εισφορών.
Να δουν οι μισθωτοί άμεσα μεγαλύτερο μισθό λόγω της μειωμένης παρακράτησης φόρου. Να δει η κοινωνία καλύτερη αστυνόμευση και να ενισχυθεί το αίσθημα ασφάλειας. Να δουν οι φοιτητές τους πανεπιστημιακούς χώρους απαλλαγμένους από τους πάσης φύσεως μπαχαλάκηδες και εξωπανεπιστημιακούς τύπους του κοινού Ποινικού Δικαίου. Να ξεκολλήσουν οι βαλτωμένες επενδύσεις.
Να δει ο πολίτης ξανά τους θεσμούς να λειτουργούν ανεξάρτητα και ανεπηρέαστα από την εκτελεστική εξουσία.
Η επιστροφή στην κανονικότητα βέβαια είναι μεγάλη κουβέντα. Με την ανατροπή των πάντων όλα τα προηγούμενα χρόνια με τα μνημόνια και τη χρεοκοπία, κανείς δεν είναι σε θέση να πει πώς αντιλαμβάνεται πλέον την κανονικότητα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι για να δουν -όσοι προλάβουν- τα προ κρίσης επίπεδα θα απαιτηθούν πολλά χρόνια και όσοι είναι κάποιας ηλικίας απλώς θα ζουν με τις αναμνήσεις των παλιών καλών εποχών.
Η κυβέρνηση, λοιπόν, που θα κληθεί να αναλάβει την τύχη της χώρας και των ζωών μας μετά τις εκλογές δεν έχει την πολυτέλεια να καθίσει τώρα να μελετήσει και να βρει τρόπους να αλλάξει την κατάσταση. Οι λύσεις πρέπει να υπάρχουν ήδη στα συρτάρια της και να βγουν με τη μορφή νομοσχεδίων από την επόμενη μέρα της ψήφου εμπιστοσύνης.
Αυτοί που τόσα χρόνια επιζητούσαν εκλογές για να εφαρμόσουν ένα άλλο πρόγραμμα για όλους τους Ελληνες φέτος πρέπει να ξεχάσουν το καλοκαίρι και τις διακοπές γιατί τους περιμένει πολλή δουλειά.
Να αφήσουν από την επομένη των εκλογών πίσω τούς διαχωρισμούς των Ελλήνων σε πολλούς και λίγους, σε φτωχούς και ελίτ, σε δικούς μας και δικούς τους. Είμαστε όλοι Ελληνες και κακώς μας ομαδοποιούν σε αντίπαλα στρατόπεδα τα πολιτικά κόμματα προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα μικροκομματικά τους συμφέροντα. Οχι άλλος τοξικός λόγος και διαιρέσεις. Αλλωστε, είμαστε λίγοι και δεν περισσεύει κανείς σε αυτή τη νέα προσπάθεια που πρέπει όλοι μαζί να καταβάλουμε για την ανόρθωση της χώρας και του χτισίματος ενός καλύτερου μέλλοντος για μας και τα παιδιά μας.
Είθε ο μονόπλευρα ενωτικός λόγος της προεκλογικής περιόδου να γίνει κτήμα από όλους τους κομματικούς φορείς που θα αντιπροσωπευτούν στη νέα Βουλή και μακριά από ρεβανσισμούς και εκδικητικές πρακτικές. Αρκετά πληγώθηκε το δέντρο που λέγεται Ελλάδα από τέτοιες ανεύθυνες πρακτικές και ιδεοληψίες.