Το ερώτημα είναι αν κι εμείς από την πλευρά μας διαθέτουμε συγκεκριμένα σχέδια και όχι μόνο ένα, για να τον αντιμετωπίσουμε σε κάθε περίπτωση και μέχρι που είμαστε διατεθειμένοι να φθάσουμε.
Τα κόμματα αλλά και η πλειονότητα του ελληνικού λαού συμφωνούν πως αν απειληθούν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, τότε είναι μονόδρομος η υπεράσπιση τους.
Προφανώς και πρέπει να εξαντληθούν όλα τα μέσα είτε αυτά είναι διακρατικές σχέσεις είτε είναι διπλωματικές κινήσεις σε όλα τα επίπεδα αλλά όπως είναι γνωστό, όταν η διπλωματία σηκώνει τα χέρια τότε λόγο έχουν μόνο τα όπλα.
Κι όταν βγαίνεις να υπερασπιστείς τα δίκαια και τα κυριαρχικά διακαιώματα της πατρίδας το μόνο που δεν σκέφτεσαι είναι οι επιπτώσεις και τα ενδεχόμενα έκβασης ενός θερμού επεισοδίου ή και μιας σύρραξης μέτριας ή γενικευμένης.
Δυστυχώς, πέραν όλων των άλλων δεινών που καλούμαστε να αντιμετωπίζουμε συνεχώς στο εσωτερικό της χώρας, έχουμε την ατυχία να έχουμε κι ένα κακό γείτονα που δεν παίρνει ούτε με το καλό ούτε με το κακό.
Χρόνια τώρα δοκιμάζει τις ανοχές και την αποφασιστικότητα μας σε καθημερινή βάση. Μας τεστάρει συνεχώς προβάλλοντας διαρκώς παράλογες απαιτήσεις και διεκδικήσεις αμφισβητώντας ακόμα και διεθνείς συνθήκες που διαμόρφωσαν το σημερινό status quo και συνυπέγραψε ο “πατέρας” του νέου Τουρκικού κράτους.
Ψάχνει πότε θα μας βρει “μπόσικους” για να επιβάλλει τα επεκτατικά και καταστροφικά του σχέδια πότε με το “γκριζάρισμα” ελληνικών νησιών, πότε αμφισβητώντας την υφαλοκρηπίδα των νησιών μας,πότε την ΑΟΖ, και καθημερινά τον ελληνικό εναέριο χώρο.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια μας έστελνε χιλιάδες πρόσφυγες στα νησιά για να μας δημιουργήσει ασφυξία. Τον Μάρτιο επιχείρησε απροκάλυπτα να μας στείλει μέσω των χερσαίων συνόρων στον Εβρο εκατοντάδες χιλιάδες ταλαίπωρους πρόσφυγες, για να εκβιάσει από τη μια την Ευρώπη και από την άλλη να δημιουργήσει πρόσθετο πρόβλημα σ’ εμάς.
Όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός πως όλες του οι απόπειρες και οι τσαμπουκάδες, είναι μελετημένοι και στο τέλος οι εκβιασμοί του έχουν πρακτικό αποτέλεσμα.
Οι απειλές του υποχωρούν όταν αρχίζουν τα τούρκικα παζάρια για οικονομικές ενισχύσεις από την Ευρώπη ενώ την ίδια στιγμή καταφέρνει να έχει τις πλάτες τόσο των ΗΠΑ όσο και της Ρωσίας. Επομένως ανόητο δεν τον λες.
Τη δουλειά του την κάνει και πολύ καλά μάλιστα.
Εμείς τι κάνουμε είναι το θέμα και σε ποιους μπορούμε να βασιζόμαστε πως θα μας στηρίξουν στην καταφανή καταπάτηση της εθνικής μας κυριαρχίας και του διεθνούς δικαίου.
Μήπως στο ΝΑΤΟ στο οποίο είμαστε και οι δυο μέλη;
Ας γελάσουμε γιατί πρόκειται για το πιο σύντομο ανέκδοτο.
Εδώ έστρεψαν τα κανόνια τους σε Γαλλικό σκάφος της δύναμης του ΝΑΤΟ, και η διοίκηση κάνει το παγόνι και θα στηρίξουν εμάς;
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση μήπως της οποίας τα σύνορα μας είναι και σύνορα της;
Δείτε πόσο πολύ τους καίει που δεν μπαίνουν καν στον κόπο επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία για την κλιμακούμενη παραβατική της συμπεριφορά τόσο έναντι ημών όσο και για τα σχέδια της στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Λιβύη.
Βλέπετε όλες οι μεγάλες χώρες της Ευρώπης έχουν τεράστια οικονομικά συμφέροντα στην τεράστια αγορά της Τουρκίας των 80 εκατ. κατοίκων αλλά και σημαντικότατες επενδύσεις και εργοστάσια παραγωγής των προϊόντων τους.
Κι αυτά είναι πάνω από το εταιριλίκι μας στην ΕΕ!
Από ποιους άλλους μπορούμε να προσδοκούμε βοήθεια να το πράγμα χοντρύνει;
Από τις ΗΠΑ που για τους τύπους, το State Department εκδίδει κάποιες χλιαρές ανακοινώσεις καταλλαγής και από την άλλη ο Τραμπ κλείνει το μάτι του στον φίλο του Ερντογάν;
Ή από τους Ρώσους που του πουλάνε ακριβά πυραυλικά συστήματα και η κολεγιά Πούτιν-Ερντογάν πάει από το καλό στο καλύτερο; Εδώ δεν βρήκαν να πουν μια κουβέντα για τη μετατροπή της Αγιά Σοφιάς σε τζαμί κι είναι και ορθόδοξοι χριστιανοί, θα ασχοληθούν με τις έρευνες για πετρέλαιο στα Νότια του Καστελόριζου; Μήπως ιστορικά μπορεί να θυμηθεί κανείς πότε μας βοήθησαν ή στάθηκαν στο πλευρό μας αν και ομόδοξοι;
Στις δικές μας και μόνο δυνάμεις μπορούμε να στηριχθούμε γιατί όλοι οι άλλοι, μετά από ένα απευκταίο θερμό επεισόδιο το μόνο που θα κάνουν είναι να μας νουθετήσουν να καθίσουμε στο τραπέζι του διαλόγου και να τα βρούμε!
Οι μέρες που ζούμε είναι κρίσιμες και μακάρι έστω και την τελευταία στιγμή να αποδειχθεί πως κι αυτή η κρίση είναι άλλη μια από τις συνηθισμένες προκλήσεις, να λογικευτεί και να μην κάνει ο κακός γείτονας τη μοιραία κίνηση.
Γιατί αν παρ’ ελπίδα την κάνει, ακόμα κι αν καταφέρουμε ένα καίριο πλήγμα στο γόητρο του, η επόμενη μέρα δεν θα είναι καλή ούτε γι αυτόν ούτε για εμάς.