Στην προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή επί του Προϋπολογισμού διαφάνηκε ότι ο πρωθυπουργός δεν είναι Αϊ-Βασίλης, που σε κάθε ευκαιρία μπορεί να μοιράζει δώρα στους φορολογούμενους και να τους επιστρέφει όλα όσα τους έχουν υπεξαιρέσει οι μνημονιακές πολιτικές. Ναι μεν ο Προϋπολογισμός περιλαμβάνει κάποιες προβλέψεις για μικρή αύξηση των κοινωνικών δαπανών, όπως και το φορολογικό νομοσχέδιο που προηγήθηκε, με μικρές μειώσεις φόρων, αλλά πέραν τούτων ουδέν.
Η πορεία της οικονομίας το 2020 είναι αυτή που θα καθορίσει τις επόμενες κινήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη και όχι οι δεδομένες ανάγκες και προσδοκίες των πολιτών.
Ακόμα και η εξαγγελία για περαιτέρω μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 8% κάηκε στη στιγμή μόλις έγινε γνωστό ότι θα συνδυαστεί με την προγραμματισμένη αύξηση των αντικειμενικών τιμών των ακινήτων από τον Μάιο. Και αυτό γιατί η μνημονιακή απαίτηση που είναι ακόμα σε ισχύ θέλει τις αντικειμενικές τιμές να πλησιάσουν τις εμπορικές, γεγονός που σε κάποιες περιπτώσεις και περιοχές μπορεί να οδηγήσει σε αυξήσεις πολύ υψηλότερα από το 8% της μείωσης του ΕΝΦΙΑ. Δεν αποκλείεται μάλιστα κάποιοι ιδιοκτήτες όχι μόνο να μη δουν στην πράξη αυτή την εξαγγελία του πρωθυπουργού, αλλά και να κληθούν τον Αύγουστο να καταβάλουν υψηλότερο ΕΝΦΙΑ από εκείνον που πλήρωσαν φέτος.
Μακάρι να διαψευστούν οι επαγγελματίες της κτηματαγοράς που κάνουν αυτές τις εκτιμήσεις και όλοι οι φορολογούμενοι να δουν κάποιο όφελος, αλλά κάτι τέτοιο μοιάζει χλωμό με τα τωρινά δεδομένα.
Ομοίως και με την εξαγγελία για τη μείωση της εισφοράς αλληλεγγύης που πληρώνουν όλοι οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι με εισοδήματα από 10.000 ευρώ και πάνω και αποδίδουν στα κρατικά ταμεία πάνω από 1,2 δισ. ετησίως. Μια καταναγκαστική «αλληλεγγύη» την οποία καλούνται να καταβάλουν ακόμα και αυτοί που παίρνουν τον… παχυλότατο μισθό των 800 ευρώ! Είπε, λοιπόν, ο πρωθυπουργός γενικώς και αορίστως ότι κάποια στιγμή μέσα στο 2020 θα αρχίσει να μειώνεται αυτή η προσωρινή παρακράτηση που ήδη έχει συμπληρώσει οκτώ χρόνια με όλες τις μεταλλάξεις της.
Ούτε πόσο, ούτε με ποιους όρους και προϋποθέσεις, καθώς όλοι καταλαβαίνουμε ότι η όποια απόφαση θα εξαρτηθεί από τις επιδόσεις της οικονομίας και των φορολογικών νόμων. Ο κ. Σταϊκούρας υπολογίζει τη μείωση μεταξύ 20%-30% για τον Μάιο, αλλά με πολλά ίσως, εφόσον και εάν.
Οι δύσπιστοι και οι καχύποπτοι πολίτες (λίγο πολύ, όλοι έχουμε γίνει με όσα έχουν δει τα μάτια μας τα τελευταία πολλά χρόνια) δεν έλαβαν καν υπόψη αυτή την εξαγγελία που έχει στοιχεία «ζήσε Μάη μου». Αντίθετα, κάποιοι από τους λεγόμενους ορθολογιστές και ρεαλιστές εξέλαβαν ως θετικό το ότι ο πρωθυπουργός δεν τάζει κάτι συγκεκριμένο, αφού δεν ξέρει εξαρχής αν θα μπορέσει να το υλοποιήσει, και θεωρούν ότι αυτή είναι μια ουσιώδης διαφορά του με τους προηγούμενους.
Φυσικά, κουβέντα δεν ακούσαμε από κυβερνητικά χείλη στην πενθήμερη συζήτηση στη Βουλή για τον άλλο παράλογο φόρο, αυτόν της προκαταβολής επόμενου έτους κατά 100% που πληρώνουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι επιχειρήσεις και έφτασε εκεί και πάλι μέσα στα μνημονιακά χρόνια. Βλέπετε, σε αυτόν τόπο ευκολότερα αλλάζουν οι ποινικοί νόμοι και μειώνονται οι ποινές για κακουργήματα ιδιαιτέρως ειδεχθή από το να καταργηθούν προσωρινοί φορολογικοί νόμοι που στην πράξη έγιναν μόνιμοι γιατί απλά είναι βολικοί και αποδοτικοί!
Με άλλα λόγια, επειδή τα έτοιμα τελειώνουν γρήγορα, η κυβέρνηση πρέπει εφεξής να πετύχει ανυπερθέτως τους δημοσιονομικούς της στόχους, να φέρει επενδύσεις, ανάπτυξη και νέες δουλειές. Σε διαφορετική περίπτωση, θα είναι αναγκασμένη να διαχειρίζεται τη μιζέρια όπως οι προηγούμενοι και τα επιδόματα θα παραμείνουν εργαλείο άσκησης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής και η λεγόμενη μεσαία τάξη θα μείνει με την… αριστεία στο χέρι!