Μάλιστα στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις καταγράφεται ότι ακόμα και αυτοί που δεν την ψήφισαν βλέπουν περισσότερα απ’ όσα περίμεναν.
Η ετοιμότητα στην παραγωγή νομοθετικού έργου και η πρυτάνευση του αυτονόητου σε μια σειρά θεμάτων που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, από την ασφάλεια μέχρι την Παιδεία, φιλοτέχνησαν την εικόνα της νέας κυβέρνησης. Ακόμη, οι απανωτές θετικές δηλώσεις από τους δανειστές, τους διεθνείς οικονομικούς παράγοντες και τους οίκους αξιολόγησης έδωσαν μια παράταση στον λεγόμενο «μήνα του μέλιτος» ή της ανοχής που απολαμβάνουν σχεδόν όλες οι νέες κυβερνήσεις απανταχού της Γης.
Σε αυτή τη φάση, λοιπόν, φαίνεται να βρίσκεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη που συμπλήρωσε τέσσερις μήνες και βλέπει πλέον μετά τα «εύκολα» των μικροπαροχών, να έρχονται τα δύσκολα που ξεκινούν από τα προβλήματα της καθημερινότητας μέχρι την όξυνση του δυσεπίλυτου Προσφυγικού και τη συρρίκνωση των διαθεσίμων στα ταμεία του κράτους.
Οι χρόνιες εκκρεμότητες ξεπροβάλλουν η μία μετά την άλλη, οι δανειστές έχουν αρχίσει να επισημαίνουν ότι αυτά που δόθηκαν μέχρι τώρα καλώς μεν δόθηκαν, αλλά από δω και στο εξής κάντε κράτει γιατί ο λογαριασμός δεν βγαίνει και οι κατ’ επάγγελμα μόνιμοι διαδηλωτές, μετά από ένα μικρό διάλειμμα, επανέρχονται στους δρόμους πολύ πιο απαιτητικοί.
Οι αποφάσεις του ΣτΕ που δικαίωσαν τους συνταξιούχους πρέπει να αρχίσουν να εφαρμόζονται και τα Ταμεία πρέπει να επιστρέψουν στους δικαιούχους αναδρομικές κρατήσεις, αλλά πού να βρεθούν τα λεφτά… Οι άνεργοι περιμένουν πώς και πώς να δουν να ανοίγουν δουλειές, αλλά αυτό δεν γίνεται με μαγικό τρόπο, οι εργαζόμενοι και υποαμειβόμενοι αναμένουν βελτίωση του εισοδήματός τους και άπαντες προσπαθούν να καταλάβουν τι ακριβώς εννοεί η κυβέρνηση όταν λέει ότι επιστρέφουμε στην κανονικότητα.
Με άλλα λόγια, η ψυχολογική ανάταση από την κυβερνητική εναλλαγή από μόνη της δεν αρκεί, χώρια που έχει ημερομηνία λήξεως σαν τα γιαούρτια που μετά τα πετάς.
Αλλά και η αγορά που μέσα στο καλοκαίρι αναθάρρησε ελπίζοντας στην καταναλωτική επέκταση, διαπιστώνει και πάλι ότι η ανάκαμψη δεν έρχεται μόνο με την καλή διάθεση των καταναλωτών.
Η αγορά έχει ανάγκη από το πορτοφόλι των καταναλωτών, το οποίο παραμένει στην ίδια -ή και σε χειρότερη- κατάσταση γιατί το βουνό των υποχρεώσεων του καθενός δεν υποχωρεί με μείωση 20% στον ΕΝΦΙΑ.
Απαιτούνται πολλά ευεργετικά και παράλληλα μέτρα σε όλα τα επίπεδα, και αυτά δεν έρχονται εύκολα. Ούτε οι οικογενειακές δαπάνες μπορούν να μειωθούν όταν οι τιμές των προσφερόμενων υπηρεσιών και αγαθών όχι απλώς δεν μειώνονται, αλλά πολύ συχνά και αυξάνονται.
Και έρχονται γιορτές και τα πολύ χαμηλά εισοδήματα δεν μπορούν φέτος να αναμένουν όσα τις δύο προηγούμενες χρονιές, καθώς δεν υπάρχει τόσο μεγάλο υπερπλεόνασμα.
Δεν ξέρω αν η κυβέρνηση διαθέτει άλλους άσους στο μανίκι για να συντηρεί την καλή της εικόνα, αλλά πολύ φοβάμαι ότι εφεξής τα καλά νέα για την οικονομία και την τσέπη μας θα έρχονται με το σταγονόμετρο γιατί απλώς δεν βγαίνει ο λογαριασμός παρά το θετικό μακροοικονομικό περιβάλλον και τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού. Ούτε τα έσοδα θα εξελίσσονται συνεχώς αυξητικά γιατί το εισόδημα παραμένει το ίδιο, ούτε η ανάπτυξη θα αυξάνεται με ευχές και διαταγές.
Ελπίζουμε να μη μας προκύψει και κάνα αναπάντεχο γεγονός, είτε εθνικό είτε μια διεθνής ύφεση, γιατί τότε θα μιλάμε και πάλι για ένα εντελώς νέο οικονομικό περιβάλλον και όλα όσα ακούσαμε προεκλογικά θα πάρουν τη θέση τους στο ράφι, δίπλα σε όλες τις άλλες προεκλογικές υποσχέσεις όλων των κομμάτων. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι σχεδόν όλα τα αντίθετα, όπως το καλό και το κακό, διαχωρίζονται από μια λεπτή γραμμή.