Σαράντα μέρες από τη νέα εντολή διακυβέρνησης που έδωσε το εκλογικό σώμα στον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝ.ΕΛ. και να σου πάλι ένα κουβάρι αδιεξόδων στο οποίο έχει μπλέξει η κυβέρνηση και ουδείς γνωρίζει πώς θα ξεμπλέξει. Και όχι τόσο η κυβέρνηση όσο η ίδια η χώρα
Τα αυτογκόλ της κυβέρνησης διαδέχονται το ένα το άλλο, με αποτέλεσμα να προβάλλουν πολύ νωρίτερα και πάλι τα μαύρα σενάρια ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει, με ό,τι συνεπάγεται τούτο, προς δόξαν των εμμονικών απόψεων του Σόιμπλε.
Για παράδειγμα, τον περασμένο Αύγουστο μέσα στην αγωνία της κυβέρνησης να κλείσει όπως-όπως τα προαπαιτούμενα της συμφωνίας για το τρίτο μνημόνιο, εντελώς απερίσκεπτα και πρόχειρα εισήγαγε στο πακέτο φορολογικών μέτρων την επιβολή ΦΠΑ 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση, θεωρώντας ότι ιδεολογικά ένα τέτοιο μέτρο καλύπτεται από την αριστερή της συνείδηση.
Η συνέχεια όμως παρουσίασε απροσδόκητα και μεγαλύτερα προβλήματα απ’ αυτά που θα έλυναν τα προϋπολογισθέντα έσοδα. Μάλιστα μέσα στο πλαίσιο της προεκλογικής πλειοδοσίας αναγκάστηκαν να δηλώσουν ότι θα αναστείλουν το μέτρο και θα το αντικαταστήσουν με κάποιο ισοδύναμο.
Φευ, όμως, ύστερα από ανείπωτες τοποθετήσεις και παλινωδίες, μέσα από ανήκουστες δηλώσεις από τον υπουργό Παιδείας για πενταροδεκάρες, για εύπορους γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία και νομικούς ακροβατισμούς και διαχωρισμούς – εξαιρέσεις από τον ενιαίο ΦΠΑ που απορρίφθηκε από την Κομισιόν, καταλήγουμε πάλι από εκεί που ξεκινήσαμε.
Ψάχνουν για ισοδύναμα στις ίδιες και βαρυφορτωμένες φορολογικές πηγές, από τις οποίες όμως σκέφτεται να πάρει και ο Κατρούγκαλος για να καλύψει τα δικά του κενά στα ασφαλιστικά ταμεία. Παρέλκει η αναφορά στην προεκλογική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ για μη επιβολή νέων φόρων.
Τώρα μπήκαμε πάλι σε εκείνο το γνωστό τούνελ με τους εκβιασμούς από την πλευρά των δανειστών για όλο και περισσότερα μέτρα σε αντιστάθμισμα για την εκταμίευση των δόσεων. Και γι’ αυτά τα πρόσθετα μέτρα που πρέπει να πάρει η κυβέρνηση, επειδή δεν είναι προσδιορισμένα, αναγκάζεται να πελαγοδρομεί μεταξύ μιας νέας επιβάρυνσης στα τέλη κυκλοφορίας των Ι.Χ. και της αύξησης του ΦΠΑ στο βόειο κρέας, που όμως θίγει τους Γάλλους και Ολλανδούς παραγωγούς!
Δεν ξέρω τι άλλο θα σκεφτούν, γιατί, όπως καταλαβαίνουμε όλοι, τα απαιτούμενα ισοδύναμα για να ολοκληρωθεί σ’ αυτή τη φάση η αξιολόγηση δεν είναι μόνο η ιδιωτική παιδεία αλλά και το ασφαλιστικό σύστημα, πολύ φοβούμαι όμως ότι στο τέλος και ΦΠΑ 23% θα μπει στην ιδιωτική παιδεία και νέοι φόροι θα επιπέσουν στις πλάτες όλων.
Κι αυτοί οι νέοι φόροι δεν θα είναι οι τελευταίοι, καθώς τώρα θα προσπαθήσουν να κλείσουν τη χρονιά και δεν έχουν ακόμα ασχοληθεί με τις «τρύπες» που έχουν προκύψει στην οικονομία από την επιβολή των capital controls και εντεύθεν. Τα θέματα αυτά θα μπουν στην ατζέντα από τον Γενάρη.
Πολύ φοβούμαι, δε, ότι αυτός ο χειμώνας θα είναι ο δυσκολότερος όλων και από Μάρτη και μετά οι 15 από τους 19 υπουργούς Οικονομικών του Eurogroup που είχαν στοιχηθεί πίσω από τον Σόιμπλε υπέρ της προσωρινής εξόδου της χώρας από το ευρώ θα επανέλθουν για να μας θυμίσουν πόσο δίκιο είχαν τον περασμένο Ιούλιο. Τότε που ναι μεν μας έδωσαν μια ακόμα ευκαιρία με κρύα καρδιά, αλλά τόνιζαν παράλληλα ότι το πρόγραμμα που υπογράφηκε δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί και να έχει επιτυχία. Τότε που τόνιζαν ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει και η χώρα θα συνεχίσει να βυθίζεται σε αέναη λιτότητα και φτωχοποίηση χωρίς καμιά ελπίδα εξόδου από την κρίση. Κι αυτό γιατί βλακωδώς θυσιάστηκαν κάποιες ιστορικές ευκαιρίες όλα τα προηγούμενα χρόνια στον βωμό της μικροκομματικής και της πολιτικής μυωπίας των κομμάτων που μετείχαν σε κυβερνήσεις.