Η πεμπτουσία της πρόθεσης συμφωνίας Τσίπρα -Ιερώνυμου, φρονώ πως είναι η χθεσινή δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου πως αν οριστικοποιηθεί η συμφωνία, θα προκύψουν 10.000 κενές θέσεις στο Δημόσιο! Ένα ταλαίπωρο δημόσιο, το οποίο ομού με τις άλλες παθογένειες του πολιτικού συστήματος και τις αλόγιστες σπατάλες επί δεκαετίες, μας χρεοκόπησαν αλλά μυαλό πάλι δεν έβαλαν αυτοί που κρατούν τις τύχες μας στα χέρια τους.

Το μυαλό τους, είναι πάντα στο “λάφυρο” που λέγεται δημόσιο και πως θα βολέψουν όσο περισσότερους μπορούν σε ένα αέναο αλισβερίσι, “σε διορίζω με ψηφίζεις και με χειροκροτείς”.

Πληρώσαμε τόσα σπασμένα με το υπεράριθμο προσωπικό στο δημόσιο και θα πληρώνουμε Κύριος οίδε, για πόσα ακόμα χρόνια αλλά το δημόσιο και οι υπάλληλοι έχουν υποστεί τα λιγότερα από την κρίση και φυσικά μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει ο μισθός σίγουρος στο λογαριασμό και όχι όπως στον ιδιωτικό τομέα που είναι περισσότερες οι ελπίδες να πιάσεις το τζόκερ από το να πληρωθείς στην ώρα σου χωρίς φυσικά ποτέ να ξέρεις πόσους μισθούς θα πάρεις μέσα στο χρόνο.

Θα φύγουν λοιπόν 10.000 παπάδες από το μισθολόγιο των Δημοσίων υπαλλήλων που όμως θα συνεχίσουν να πληρώνονται από τα λεφτά του κράτους και στη θέση τους θα προσληφθούν άλλοι. Έτσι, με αυτό τον τρόπο παρακάμπτεται η δέσμευση της χώρας έναντι των δανειστών που μας επιτρέπουν μια πρόσληψη για κάθε μία αποχώρηση από το δημόσιο.

Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να πει πως αυτός ο μαϊμού διαχωρισμός εκκλησίας κράτους μας δίνει μια ευκαιρία, έστω σε επίπεδο αριθμών, να δείξουμε περιστολή του δημόσιου τομέα, γιατί εξοικονόμηση δεν προκύπτει , απροκάλυπτα και ανερυθρίαστα τάζουν προσλήψεις για το αδηφάγο δημόσιο που πάντα παρουσιάζει ελλείψεις προσωπικού.

Και ναι, όταν υπάρχουν ελλείψεις σε συγκεκριμένες ειδικότητες με συγκεκριμένα προσόντα κατανοητό. Όμως, στην πλειονότητα και κατά κανόνα, οι προσλήψεις στο δημόσιο αφορούν διοικητικές θέσεις από τομείς αιχμής μέχρι τους πιο απίθανους δημόσιους οργανισμούς.

Και δεν έχω καμιά αμφιβολία πως αυτές οι θέσεις των παπάδων, ό,τι και να λένε, θα καλυφθούν από τώρα και άσχετα με το πότε θα φύγουν οι κληρικοί από το δημοσιοϋπαλληλίκι.

Και θα είναι ελάχιστοι οι γιατροί, οι νοσοκόμες και οι δάσκαλοι που θα καλύψουν κενά της δημόσιας διοίκησης ή θα μονιμοποιηθούν οι έκτακτοι που τώρα είναι πολιτικοί όμηροι της κάθε κυβέρνησης. Ντρίμπλα στους δανειστές χωρίς φυσικά να μας λένε και από που περισσεύουν ή εξοικονομούνται χρήματα για νέες προσλήψεις .

Σε ποιο ταμείο υπάρχουν αυτά τα εκατοντάδες εκατομμύρια που θα απαιτηθούν ετησίως για τις προσλήψεις και δεν περισσεύουν για μείωση φόρων για παράδειγμα, σε επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα ώστε να συμβάλλουν αποφασιστικά σε επενδύσεις, νέες δουλειές και ανάπτυξη που είναι το μέγα ζητούμενο.

Μαυρογιαλούροι μέχρι το κόκκαλο, όποιο προσωπείο δεξιού ή αριστερού κι αν φορούν. Περί αξιολόγησης του υφιστάμενου προσωπικού του δημόσιου τομέα και μετατάξεων από θέσεις αργομισθίας σε θέσεις που είναι απαραίτητες για την εύρυθμη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού ούτε κουβέντα.

Μην ταράξουμε τα κακώς κείμενα γιατί αυτό έχει πολιτικό κόστος.

Και το πολιτικό κόστος, έχει μεγαλύτερη αξία από το οικονομικό κόστος που καλούμαστε να πληρώσουμε όλοι εμείς που ανήκουμε στην κατηγορία των “άλλων”. Αυτών που μοναδικό τους καθήκον και υποχρέωση είναι να δουλεύουν και να πληρώνουν με το αίμα τους, την ιερή αγελάδα που λέγεται Δημόσιο.