Το φαινόμενο Τραμπ θα περιοριστεί στα σύνορα των ΗΠΑ;

Το γεγονός ότι ζούμε ιστορικές στιγμές σε ενεστώτα χρόνο, δεν σημαίνει πάντα πως είναι για καλό. Η έκπληξη σοκ από την εκλογή ενός απρόβλεπτου και αντισυστημικού προέδρου στις ΗΠΑ, όπως αυτή του Ντόναλντ Τραμπ, δημιουργεί ρίγη ανατριχίλας στη σκέψη και μόνο να υλοποιήσει τα μισά απ’ όλα όσα υποστήριζε προεκλογικά.

Η “σοφία” λοιπόν του αμερικανικού λαού, έκανε στην παρούσα φάση αυτή την επιλογή, κόντρα σε όλες τις προβλέψεις των δημοσκόπων και της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ που είχε ταχθεί υπέρ της Κλίντον.

Η λογική σε μεγάλη μερίδα των Αμερικανών, “τι άλλο έχουμε να χάσουμε” επικράτησε, ανατρέποντας όλα όσα μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ως σταθερές στις δυτικές κοινωνίες και η παγκοσμιοποιημένες αγορές, φαίνεται να δέχονται ένα ισχυρό πλήγμα.

Ιδεολογίες και πρακτικές που αυξάνουν για δεκαετίες τα κέρδη των ισχυρών και συμπιέζουν το βιοτικό επίπεδο όχι μόνο των Αμερικανών αλλά και όλων των δυτικών χωρών, τιμωρήθηκαν από τους ψηφοφόρους, μέσα από ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο, αυτό του Τραμπ.

Οι πρώτες αντιδράσεις σε παγκόσμιο επίπεδο τόσο από τους πολιτικούς αναλυτές όσο και από κυβερνήσεις που στηρίζονται στο οικονομικό κατεστημένο και στις ελιτ που έχουν γιγαντωθεί στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης, είναι σπασμωδικές και ζαλισμένες, αδυνατώντας επί του παρόντος να προσδιορίσουν τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει για τον πλανήτη αυτή η εκλογή κι αν σηματοδοτεί αλυσιδωτές πολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις και στην Ευρωπαική Ενωση η οποία επίσης παραπαίει.

Κι είναι η επόμενη χρονιά κρίσιμη με πολλές εκλογικές αναμετρήσεις (Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία κλπ.) με διακριτή τη δυσαρέσκεια των ευρωπαϊκών λαών για τις ασκούμενες πολιτικές τόσο στην οικονομία της λιτότητας όσο και σε άλλα θέματα όπως το μεταναστευτικό και τις πολυπολιτισμικές κοινωνίες που διαμορφώνονται βίαια, στο όνομα των ανοικτών κοινωνιών και των ανοικτών συνόρων στον ανθρωπισμό.

Οι ΗΠΑ είναι μια μεγάλη χώρα και με πολλές βαλβίδες ασφαλείας, με ισχυρά ένστικτα αυτοσυντήρησης και δεν αποκλείεται αυτός ο πρόεδρος που αποστρέφεται η “σκεπτόμενη” Αμερική, να αποδειχθεί πολύ πιο αποτελεσματικός για το λαό του.

Μην ξεχνάμε άλλωστε, ένα άλλο πρόεδρο τον Ρήγκαν που όταν εξελέγη, λοιδορούνταν ως παλιάτσος και αποτυχημένος ηθοποιός και ο απολογισμός του έργου του, τον κατατάσσει στον πιο επιτυχημένο μεταπολεμικό πρόεδρο της χώρας του που ισχυροποίησε την οικονομία με τα γνωστά Ρηγκανόμικς και υπερίσχυσε της τότες Σοβιετικής Ένωσης τελειώνοντας τον ψυχρό πόλεμο με την διάλυση της, περιορίζοντας ταυτόχρονα τον πυρηνικό ανταγωνισμό των δύο τότε υπερδυνάμεων.

Στα καθ’ ημάς, η εκλογή Τραμπ λαμβάνοντας υπόψη τις λιγοστές προεκλογικές τοποθετήσεις του, δεν προοιωνίζονται θετικές εξελίξεις.

Η κυβέρνηση προσδοκούσε πολλά από τον Αμερικανικό παράγοντα και την επιρροή του τόσο στο ΔΝΤ όσο και στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες δανειστές για το βασικό μας πρόβλημα αυτό της διευθέτησης του χρέους. Επένδυσε πολλά επίσης στην επικείμενη επίσκεψη του Ομπάμα για να σπρώξει το θέμα, πλην όμως αυτή η επίσκεψη τώρα μοιάζει περισσότερο με τουριστική ατραξιόν, γιατί ποιος λαμβάνει υπόψη του μια “κουτσή πάπια” όπως αποκαλείται ο κάθε απερχόμενος πρόεδρος.

Τι θα γίνει λοιπόν αν Τραμπ επιμείνει στη θέση του πως “το ελληνικό χρέος δεν είναι πρόβλημα μας κι ας το λύσει η Γερμανία ή ο Πούτιν”;

Ζητήματα με άμεσες επιπτώσεις που κάνουν το 2017 να μοιάζει με χρονιά μεγάλων ανατροπών σε όλα όσα μέχρι σήμερα θεωρούσαμε δεδομένα και θέσφατα. Κι όπως λέει μια κινέζικη παροιμία, “καλύτερα για τους ανθρώπους να μην ζουν σε ενδιαφέροντες ιστορικούς χρόνους”.