Οι υποκλαπείσες συνομιλίες του Τόμσεν με την Βελκουλέσκου, με θέμα τη διαπραγμάτευση με την Ελληνική πλευρά αλλά και τους Ευρωπαίους, είναι σαφώς εάν πολύ σοβαρό ζήτημα.
Πέραν από την αστυνομική υφή του, που χρήζει διερεύνησης, οι διάλογοι που είδαν το φως της δημοσιότητας, μόνο έκπληξη δεν θα μπορούσαν να δημιουργήσουν, τουλάχιστον σε αυτούς που παρακολουθούν από κοντά την πορεία των διαπραγματεύσεων αλλά και τις δημόσια διακηρυγμένες επανειλημμένα θέσεις του ΔΝΤ.
Προκαλεί επομένως έκπληξη, κυρίως η πομπώδης αντίδραση της κυβέρνησης, με όλα τα θεατρικά δρώμενα και την εμπλοκή ακόμα και του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Και τούτο γιατί:
-Όλοι ξέρουμε πως το ΔΝΤ, με κάθε ευκαιρία τονίζει πως το πρόγραμμα με το τρίτο μνημόνιο που έχει υπογράψει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν βγαίνει με καμιά δύναμη, αν δεν γίνει πρώτα μια γενναία ρύθμιση του χρέους. Κι είναι το ΔΝΤ που πιέζει με κάθε τρόπο τους Ευρωπαίους να το κάνουν, υπενθυμίζοντας παράλληλα πως αν δεν γίνει ρύθμιση, αυτό, εκ του καταστατικού του, δεν μπορεί να συνεχίσει να χρηματοδοτεί το πρόγραμμα διάσωσης.
-Ξέρουμε επίσης πως οι Ευρωπαίοι δανειστές με προεξάρχουσα τη Γερμανία είχαν βάλει ως προϋπόθεση για το δανεισμό μας, τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα αλλά και στην ομάδα αξιολόγησης και ελέγχου. Διαφορετικά δεν μετέχουν.
-Ξέρουμε επίσης ότι δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο αν φύγει το ΔΝΤ, να πάνε ξανά οι Ευρωπαίοι στα κοινοβούλια τους και να ζητήσουν έγκριση εκταμίευσης πρόσθετου δανεισμού για να καλυφθεί το μερίδιο του ΔΝΤ.
-Και φυσικά ξέρουμε πως τη συζήτηση για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, την ακούν με κρύα καρδιά και κάνουν ότι μπορούν με βάση τους σημερινούς εσωτερικούς πολιτικούς συσχετισμούς τους, να την πάνε όσο μπορούν για αργότερα ,βρίσκοντας διάφορες προφάσεις, παρότι υπάρχει δέσμευση τους ακόμα από το 2012.
-Για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όμως η ελάφρυνση του χρέους είναι κάτι σαν το “άγιο δισκοπότηρο”. Το βασικό και ακαταμάχητο επιχείρημα τους για να δικαιολογήσουν στην κοινή γνώμη, την εφαρμογή των σκληρών μέτρων που υπέγραψαν με τον τρίτο μνημόνιο και τώρα μένει απλώς ο επιμερισμός με την αξιολόγηση.
Τι καινούργιο λοιπόν μάθαμε από αυτή την υποκλοπή, που ειρήσθω εν παρόδω, έγινε στην Αθήνα και στο ξενοδοχείο Χίλτον; Τίποτα. Όλα ήταν κι είναι γνωστά.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ δεν θέλει -και καλά κάνει- τα σκληρά μέτρα που της ζητούν κυρίως το ΔΝΤ και γι αυτό έχει δημιουργηθεί ένα πολεμικό κλίμα. Θέλει όμως από την άλλη, να περάσει η θέση του ΔΝΤ στους Ευρωπαίους για τη ρύθμιση του χρέους!
Ιδανικό ίσως θα ήταν, αν κατάφερνε και να διώξει το ΔΝΤ, και να μην πάρει τόσο σκληρά μέτρα, και να καλύψουν το μερίδιο του οι Ευρωπαίοι και να γίνει μια βαθιά ρύθμιση του χρέους.
Όμως στην πραγματική ζωή δεν υπάρχει τίποτα τζάμπα. Όλα έχουν ένα τίμημα.
Και όπως έχει αποδειχθεί πολλάκις στο παρελθόν, τίποτα δεν μας έχει χαριστεί κι ούτε θα συμβεί τώρα.
Επομένως οι σφοδρές αντιδράσεις του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης προς τη Διοίκηση του ΔΝΤ και τη διεθνή κοινότητα, με εκφράσεις του τύπου χάσαμε την εμπιστοσύνη προς την απέναντι πλευρά, δεν ωφελούν καθόλου και ίσως να κάνουν μεγαλύτερο κακό, θολώνοντας την εικόνα για το τι πραγματικά επιδιώκουμε ως χώρα.
Την περάτωση της αξιολόγησης, με έναρξη επιτέλους των συζητήσεων για το χρέος ή βρήκαν αφορμή να τα τινάξουν όλα στον αέρα, από το φόβο πως θα δυσκολευτούν να περάσουν τα μέτρα από τη Βουλή και για αυτό αναζητούν μια γενναία απόδραση από τις ευθύνες, με προσφυγή στις κάλπες;
Δεν ξέρω με άλλα λόγια, αν έπρεπε να νοιώθουμε εμείς περισσότερο θιγμένοι ή η κ. Μέρκελ και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, τους οποίους φαίνεται να εκβιάζει επίσης το ΔΝΤ, μέσα από την υποκλαπείσα συνομιλία.
Το γεγονός πάντως είναι πως η υπόθεση αυτή, περιπλέκει πολύ τα πράγματα και η συνέχεια δεν αποκλείει να έχει και άλλες παρενέργειες και εξελίξεις που δεν θα είναι απαραίτητα θετικές για την ελληνική υπόθεση καθώς οι ψυχροπολεμικές μέθοδοι, με κατασκόπους και υποκλοπές απορρήτων, μπορεί να είναι και η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι. Άλλωστε οι Ευρωπαίοι εδώ και καιρό έχουν κάνει γνωστό πως κουράστηκαν να ασχολούνται μαζί μας, γιατί έχουν κι άλλα προβλήματα και πολύ σοβαρότερα.