Οι λεπτομέρειες από τη συμφωνία της Συνόδου Κορυφής που έρχονται σιγά-σιγά στη δημοσιότητα, αποδεικνύουν αυτό που υποψιαζόμαστε όλοι. Οι δανειστές, με μπροστάρηδες του Γερμανούς, πάτησαν κυριολεκτικά κάτω τον ‘Ελληνα πρωθυπουργό και τον υποχρέωσαν σε μια ταπεινωτική συμφωνία στην οποία καταπάτησε όλες, μα όλες τις προεκλογικές του δεσμεύσεις αλλά και τις υποσχέσεις με τις οποίες υφάρπαξε την ψήφο των συμπολιτών του.
Λες κι είχαν μπλοκάκι όπου ήταν σημειωμένες όλες οι υπερφίαλες κορώνες του και στο τέλος τον ανάγκασαν να τα πάρει όλα πίσω αν ήθελε να μην υποχρεωθεί σε μια άτακτη χρεοκοπία.
Χθες δια της γνωστής μεθόδου των non paper, μάθαμε ότι ήταν προαπαιτούμενο να εφαρμόσει τη συμφωνία για την πώληση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων όπως αυτή είχε καταλήξει με την προηγούμενη κυβέρνηση, παρ’ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταγγείλει τον διαγωνισμό αυτό ως λεηλασία του εθνικού πλούτου και πως σαν κυβέρνηση θα τον ακύρωνε!
Οι εξελίξεις που ακολούθησαν της υπογραφής Τσίπρα από την πλειοδότρια Γερμανική εταιρεία Fraport που τώρα ζητάει πρόσθετες διασφαλίσεις και νέες διαπραγματεύσεις και οι κυβερνητικοί υπαινιγμοί πως αν θέλουν νέες διαπραγματεύσεις αυτές θα είναι από μηδενική βάση, ελάχιστη έχουν σημασία γιατί μοιάζουν με άσφαιρα πυρά εις γνώσιν μάλιστα του αντιπάλου!
Αυτό που έχει σημασία είναι πως τα περιθώρια άσκησης εθνικής οικονομικής πολιτικής μετά την υπογραφή του 3ου μνημονίου, είναι πλέον εξαιρετικά περιορισμένα έως ανύπαρκτα.
Τόσο αυτή η κυβέρνηση για όσο θα βρίσκεται στην εξουσία, όσο και όποια ακολουθήσει ,θα είναι υποχρεωμένη να εφαρμόζει μέχρι κεραίας όλα όσα έχουν γίνει αποδεκτά από την αριστερή μας κυβέρνηση. Στην παραμικρή απόκλιση από τα συμφωνηθέντα , θα επικρέμεται η απειλή διακοπής του προγράμματος, η χρεοκοπία και το Grexit. Άλλωστε αυτό ειπώθηκε σε όλους τους τόνους στην χθεσινή συνεδρίαση του Γερμανικού Κοινοβουλίου. Οι έλεγχοι για την εφαρμογή των υπεσχημένων θα είναι διαρκείς και αυστηροί και οι δόσεις του νέου δανείου θα εκταμιεύονται μόνο εάν και εφόσον είμαστε συνεπείς. Σε διαφορετική περίπτωση, το σενάριο είναι γνωστό και παραμένει πάντα πάνω στο τραπέζι.
Μετά ταύτα, το ερώτημα είναι με ποια ατού στα χέρια οδεύει σε εκλογές ο πρωθυπουργός και τι μπορεί να υποσχεθεί αυτή τη φορά στον ελληνικό λαό για να του ξαναδώσει εντολή. Μήπως την εφαρμογή όλων αυτών που δεν πιστεύει στην αποτελεσματικότητα τους αλλά έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του κι είναι αποτέλεσμα των δικών του λαθών και ανοησιών επί έξι μήνες;
Για ποια ελπίδα, για ποια εθνική ανεξαρτησία, για ποιο όραμα και ποιες ανάσες Δημοκρατίας θα μπορεί να μιλάει πλέον ο πρωθυπουργός; Εκτός κι αν θεωρεί πως αρκεί να συνεχίσει να καταγγέλλει το παλιό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα-το οποίο πάντως ποτέ δεν έφθασε σε αυτό το έσχατο σημείο υποτέλειας και υποκρισίας- για να πείσει και πάλι τους ψηφοφόρους. Κι αν τα καταφέρει, πράγμα πολύ πιθανό, τότε μάλλον είχε δίκιο ο αείμνηστος Καραμανλής όταν έλεγε ότι είμαστε ένα απέραντο φρενοκομείο!