Και είναι αλήθεια ότι το προηγούμενο διάστημα έκανε πράξη αυτή την υπόσχεση μοιράζοντας πολλά δισεκατομμύρια στην πλειονότητα αυτών που επλήγησαν από το lockdown της οικονομικής δραστηριότητας.

Επιδόματα προς εργαζομένους και επαγγελματίες, αναστολή πληρωμής φόρων, δόσεων, εισφορών, εγγυήσεις για δάνεια, μέχρι και ρυθμίσεις στις μεταχρονολογημένες επιταγές και παντοειδείς άλλες ρυθμίσεις για την άμβλυνση των τεράστιων επιπτώσεων που επέφερε ο κορωνοϊός.

Ηταν και είναι όμως αυτά αρκετά ή θα μπορούσαν να είναι περισσότερα; Με δεδομένο ότι η ελληνική οικονομία μόλις βγήκε από τα μνημόνια και δεν έχει τεράστια αποθέματα για να μπορεί να πετάει λεφτά από τα ελικόπτερα και με άγνωστα ακόμα και τώρα το βάθος και τη διάρκεια που μπορεί να έχει η υγειονομική κρίση, φρονώ ότι οι αποφάσεις ήταν λελογισμένες και δίκαιες.

Σαφώς σε μια έκτακτη κατάσταση που παίρνονται αποφάσεις για οριζόντια ενίσχυση των πληττομένων θα γίνουν και έγιναν λάθη από τα οποία επωφελήθηκαν και κάποιοι που δεν έπρεπε και δεν είχαν ανάγκη κρατικής επιχορήγησης.

Μέσα στην αναμπουμπούλα συμβαίνουν αυτά.

Τώρα όμως που κατακάθεται ο κουρνιαχτός και ξεκαθαρίζει η εικόνα, η κυβέρνηση οφείλει εφεξής να προβαίνει σε στοχευμένες ενέργειες στήριξης αυτών που πραγματικά συνεχίζουν να πλήττονται και όχι αδιακρίτως.

Τώρα που ανοίγει η οικονομία πρέπει όλοι να αναλάβουν τους επιχειρηματικούς κινδύνους και την κοινωνική συμβολή τους, βοηθώντας καθένας με τον τρόπο του να ξεπεραστεί η κρίση όσο γίνεται γρηγορότερα, με υπευθυνότητα. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για κανέναν εστιάτορα να μην κόβει απόδειξη, όταν μάλιστα το κράτος μέσα σε αυτή την πρωτοφανή κρίση μείωσε και τον ΦΠΑ, ούτε να τον κρατά για λογαριασμό του για να μειώσει τη χασούρα αντί να τον μετακυλήσει στους καταναλωτές. Ούτε υπάρχει δικαιολογία σε αυτόν που δεν ανοίγει καν το μαγαζί του από τον φόβο της περιορισμένης δουλειάς επειδή βολεύεται με την αναστολή εργασίας των εργαζομένων του και τη μείωση ενοικίου που καλύπτει το κράτος.

Ναι, τα τουριστικά επαγγέλματα θα υποστούν φέτος μια πρωτόγνωρη ζημιά που όμοιά τους δεν υπάρχει. Ακόμα και στα πέτρινα χρόνια των μνημονίων ο τομέας του τουρισμού δεν πολυκατάλαβε κρίση ούτε σε επίπεδο επισκεπτών, ούτε σε επίπεδο εισπράξεων και κερδών. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου, που, ας μην κρυβόμαστε, τις καλές εποχές μεγάλο μέρος των εσόδων τους δεν έμπαινε καν στη χώρα και κατετίθετο σε τράπεζες του εξωτερικού, ας αναλάβουν τώρα μέρος της κοινωνικής τους ευθύνης και ας προσλάβουν όσο γίνεται περισσότερους εργαζομένους κι ας μην τα περιμένουν όλα από το κράτος. Αλλωστε το κράτος παγίως τους χειμερινούς μήνες πληρώνει επιδόματα ανεργίας στους εργαζομένους τους.

Αλλά και αυτοί που δεν εθίγησαν από την τρέχουσα κρίση, όπως οι συνταξιούχοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι, δεν χρειάζεται να γκρινιάζουν και να διαμαρτύρονται τούτες τις δύσκολες ώρες επειδή δεν αυξάνονται οι επικουρικές τους και δεν εφαρμόζονται οι δικαστικές αποφάσεις που τους έχουν δικαιώσει. Υπάρχουν μήπως λεφτά και δεν τους τα δίνουν;

Οταν τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν υποστεί τέτοια μείωση εσόδων από τις ρυθμίσεις, όταν το Δημόσιο δεν ξέρει ποια τρύπα να πρωτοκλείσει και όταν η ανεργία μπορεί να ξεπεράσει και το 25% και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα αποδεδειγμένα χάνουν το 20%-30% των αποδοχών τους, είναι πρόκληση να απαιτούν εδώ και τώρα αυξήσεις.

Πέραν αυτών, όμως, η κρίση μόλις τώρα αρχίζει. Το 0,9% της ύφεσης του α’ τριμήνου, που είναι θετικό σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, δεν είναι πρόκριμα και για τον υπόλοιπο χρόνο. Μπορεί να μη φτάσουμε στα επίπεδα του -10% ή -15% που προέβλεψαν κάποιοι διεθνείς οργανισμοί, όμως και το -8% θα είναι λίγο; Δεν θα έχει συνέπειες και δεν μας πάει πίσω για τουλάχιστον δύο χρόνια;

Με την ελπίδα, πάντως, ότι δεν θα επανέλθει η υγειονομική κρίση, που είναι και το βασικότερο, και με την ωριμότητα που πρέπει να μας διακρίνει τούτες τις ώρες, είναι βέβαιο ότι η ανάπτυξη και η ανάταξη της οικονομίας δεν θα ανασταλούν για πάντα. Απλώς θα αναβληθούν για λίγο ακόμα.