Δεν ξέρω σε τι έκταση δημιουργούνται ευκαιρίες με την παρούσα διπλή κρίση(υγειονομική και οικονομική) πέραν του γεγονότος πως κάποιες φαρμακευτικές όντως θα κερδίσουν πολλά δισ. αλλά επί του παρόντος έχουμε μπροστά μας μια μακρά ακόμα περίοδο διαχείρισης της κρίσης. Δηλαδή, διαχείρισης των συνεπειών και των επιπτώσεων αυτής της διπλής κρίσης και όσο το πρόγραμμα εμβολιασμών θα κινείται με αυτούς τους αργούς ρυθμούς, δεν μπορούμε να περιμένουμε επιστροφή στην κανονικότητα, πολλώ δε μάλλον στην ανάπτυξη.

Επιπρόσθετα και επειδή οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί έγιναν με δεδομένο ότι η επιδημία θα τιθασευτεί γρήγορα, συνεπικουρούντων των εμβολίων, τα κονδύλια που προϋπολογίσθηκαν προφανώς και δεν επαρκούν για να στηρίξουν μια οικονομία που θα συνεχίσει να στηρίζεται στα επιδόματα, στις επιστρεπτέες προκαταβολές και στα δάνεια με κρατική εγγύηση. Εξ αυτού και η αγωνία να ανοίξει όσο γίνεται γρηγορότερα, η οικονομική δραστηριότητα έστω και με ρίσκο γιατί απλά δεν αντέχουν τα κρατικά ταμεία μόνο να πληρώνουν χωρίς να εισπράττουν. Συνυπολογίζουν δε, πως οι φόροι από τους εργαζόμενους που είναι και το μεγαλύτερο κομμάτι εσόδων, από τη στιγμή που με τις αναστολές, την ανεργία, τη μειωμένη απασχόληση κλπ περιορίστηκαν σημαντικά τα έσοδα τους, περιορίζεται και η προσδοκία για είσπραξη φόρων από την εργασία. Χώρια που επειδή έπεσαν εκεί που έπεσαν τα εισοδήματα, θα αυξηθεί και ο αριθμός αυτών που δικαιούνται… επιστροφή φόρου!

Με υψηλό ρίσκο λοιπόν αλλά υπό την πίεση της πραγματικής οικονομίας η κυβέρνηση σταδιακά θα προσπαθήσει από τον επόμενο μήνα να επανεκκινήσει την οικονομία και να σταματήσει την αιμορραγία των 3-4 δισ. που κοστίζει το κλείσιμο μηνιαίως και ο θεός βοηθός!
Όχι πως έτσι θα ανακοπεί η δεδομένη ύφεση του πρώτου τριμήνου αλλά τουλάχιστον να μην είναι διψήφια και με την παραδοχή ότι από τον Απρίλιο θα υπάρχει ικανός αριθμός εμβολίων για να προχωρήσει με ταχείς ρυθμούς ο εμβολιασμός του γενικού πληθυσμού και κυρίως του ενεργού οικονομικά, από τον οποίο συντηρούνται από το κράτος μέχρι τους συνταξιούχους και τα παιδιά. Για να μπορέσουμε έτσι να φθάσουμε στο πολυπόθητο καλοκαίρι στο οποίο για άλλη μια φορά στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό η οικονομία για να δουλέψει η τουριστική μας βιομηχανία έστω στο 50-60% των επιδόσεων του 2019.

Βεβαίως το θέμα δεν είναι μόνο να ελεγχθεί το πρόβλημα στο εσωτερικό της χώρας. Αν ήταν έτσι θα μπορούσαμε να κλειστούμε στα σπίτια μας 2-3 εβδομάδες χωρίς να βγαίνουμε ούτε για σούπερ μάρκετ και η αλυσίδα μετάδοσης θα έσπαγε. Δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο κι έχει μεγάλη σημασία τι γίνεται και στις άλλες χώρες και σε ποιο βαθμό αντιμετωπίζουν κι εκείνοι την πανδημία καθώς όλοι είμαστε αλληλοεξαρτώμενοι. Έχουμε, κατά συνέπεια, πολύ δρόμο μπροστά μας και στρωμένο με προβλήματα και έναν τελικό λογαριασμό που ακόμα δεν έχει βγει γιατί ακόμα τροφοδοτείται με δαπάνες.

Και στο διάστημα αυτό θα ψευτοζούμε, θα ψευτοδουλεύουμε, θα ψευτοπληρωνόμαστε και θα συσσωρεύουμε υποχρεώσεις ελπίζοντας και πάλι σε μια καλή ρύθμιση δόσεων όπως και η ζωή μας στα τελευταία 11 χρόνια που δεν είναι τίποτα άλλο από ζωή σε δόσεις και με ενέσεις ρυθμίσεων.
Όσο για τις ευκαιρίες που γράφαμε στην αρχή ναι για κάποιους ενδεχομένως να υπήρξαν και να υπάρχουν, όπως για παράδειγμα για κάποιες επιχειρήσεις που πριν από την κρίση δεν μπορούσαν ούτε έξω από τράπεζα να περάσουν και τώρα με τις κρατικές εγγυήσεις δανείων, πήραν βαθιές ανάσες ρευστότητας! Τώρα αν αυτά τα δισ. κρατικών εγγυήσεων θα επιστραφούν, θα σας γελάσω αλλά το πιθανότερο είναι πως καλύτερα το κράτος να ετοιμάζεται από τώρα να τα πληρώσει στις τράπεζες, όπως και τα περισσότερα δάνεια με κρατική εγγύηση από άλλες εποχές!