Η πορεία του Mariano Rajoy που φαίνεται να μην υπακούει στους νόμους της βαρύτητας, κινδυνεύει από την παράξενη λογική της ισπανικής πολιτικής.
Ο πρωθυπουργός πήγε στις εκλογές του 2015 με ανεργία πάνω από 20% μετά από χρόνια τιμωρητικής λιτότητας και μιας σειράς κατηγοριών για διαφθορά που κρέμονταν πάνω του και πάνω από το κόμμα του. Ωστόσο, ο Rajoy αρνήθηκε τις κατηγορίες και με κάποιο τρόπο κατάφερε να παραμείνει στην εξουσία.
Τώρα η οικονομία είναι ακμάζουσα, οι αποκαλύψεις για καταχρήσεις ανήκουν σε μεγάλο βαθμό στο παρελθόν, και όμως, παρ’ όλα αυτά, οι ψηφοφόροι εγκαταλείπουν τον Rajoy σε μεγαλύτερο βαθμό από κάθε άλλη φορά. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το κυβερνών Λαϊκό Κόμμα θα μπορούσε να υποστεί το χειρότερο αποτέλεσμα του σε εκλογές, εκτός αν ο αρχηγός του μπορεί να αναβιώσει την παροιμιώδη τύχη του πριν τελειώσει η θητεία του το 2020. Το παραδοσιακό τείχος προστασίας συνταξιούχων και συντηρητικών αρχίζει να ραγίζει.
“Ο Rajoy διαψεύδει την πολιτική λογική για αρκετά χρόνια, αλλά οι ψηφοφόροι δεν είναι διατεθειμένοι να του δώσουν άλλο περιθώριο ελιγμών”, δήλωσε ο David Pac Salas, καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Σαραγόσα.
Εβδομαδιαίες διαδηλώσεις από ηλικιωμένους που διαμαρτύρονται για μια πολύ μικρή αύξηση στις κρατικές συντάξεις μπορεί να φανεί σαν ανέκδοτο όταν ο Rajoy έχει δει την απειλή της αποχώρησης της Καταλονίας και το ποσοστό ανεργίας είναι στο χαμηλότερο της σχεδόν δεκαετίας. Αλλά ο θυμός ανάμεσα στους βασικούς ψηφοφόρους του υπονοεί ένα βαθύτερο πρόβλημα: Ο 63χρονος πρωθυπουργός μπορεί να χάσει το άγγιγμά του στους πολίτες.
