Είναι μια σκληρή πραγματικότητα την οποία διαπίστωσαν και βίωσαν τα τελευταία χρόνια, η Globo, η Folli Follie της «αγίας» οικογένειας των Κουτσολιούτσων και η Akazoo, όλες εταιρείες ελληνικών συμφερόντων.

Ο «γύπας» που επιτίθεται και αποδομεί στα όρια της κατάρρευσης εταιρείες, σορτάρτοντας ταυτόχρονα τις μετοχές τους, μίλησε στο «ΘΕΜΑ» για την έρευνα που αφορά την Akazoo, αλλά και την πολύκροτη υπόθεση της Folli Follie που τον έκανε ευρύτερα γνωστό στην Ελλάδα. Αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές του, μιλάει -μεταξύ άλλων- για τις απειλές που δέχεται κατά καιρούς και εξηγεί γιατί αγόρασε στη σύζυγό του δώρο μια τσάντα του brand που δημιούργησε ο Δημήτρης Κουτσολιούτσος. Το έκανε λίγους μήνες πριν από την περίφημη έκθεση που ξεγύμνωσε σε όλο τους το μεγαλείο τα ψεύτικα κέρδη, τα ψεύτικα ταμεία και τις τεράστιες αποκλίσεις.

Δύο χρόνια μετά δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να χαρακτηρίσει τη συγκεκριμένη οικογένεια «εγκληματίες, κλέφτες και απατεώνες», ενώ απορεί για το γεγονός ότι, παρά τις βαρύτατες κατηγορίες που τους έχουν απαγγελθεί, συμπεριφέρονται σαν να μην έχει γίνει τίποτε.

«Αυτοί οι άνθρωποι», μου λέει κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής συνομιλίας μας, «αντέδρασαν κατηγορώντας με ως ψεύτη όταν δημοσιοποίησα την έκθεση για τη Folli Follie και δηλώνοντας ότι θα κινηθούν νομικά εναντίον μου. Η συνέχεια απέδειξε ένα πράγμα: τους διέλυσα».

Demolition man

Τελικά η λέξη «διάλυση» ακολουθεί τον Ιταλό διαχειριστή από τότε που ήταν 28 ετών, ένας γυμνασμένος νεαρός άνδρας που αποφάσισε να υπηρετήσει εθελοντικά στον Στρατό – και μάλιστα σε ένα από τα πιο απαιτητικά στρατεύματα του κόσμου.  Μπορεί κατά τη θητεία του στις Ειδικές Δυνάμεις του Ισραηλινού Στρατού ο Γκρέγκο να πήρε την «Πουλάδα» του αλεξιπτωτιστή, αλλά η μονάδα στην οποία υπηρέτησε ειδικευόταν στη «διάλυση» και στις «καταστροφές» (σ.σ.: demolition unit).

«Είμαι Εβραίος και ένιωσα ότι ήταν υποχρέωσή μου να υπηρετήσω», μου λέει αναφερόμενος στη στρατιωτική διαδρομή του ο απόφοιτος του Tufts, που πέρασε επίσης από το LSE και το Columbia για μεταπτυχιακά στα Οικονομικά.

Επίσης είναι λάτρης της Ψυχολογίας αναλύοντας θέματα σε βάθος και πρωταθλητής στο kickboxing, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε ότι εκπαιδεύτηκε και στο Krav Maga, ένα στρατιωτικό σύστημα αυτοάμυνας που ανέπτυξαν οι Ισραηλινές Ενοπλες Δυνάμεις.

«Μου άρεσε η ένταση και η αδρεναλίνη από παιδί – μπορώ να σου πω ότι κατά τη διάρκεια της δεύτερης Ιντιφάντα η μονάδα μου βρέθηκε σε κατάσταση εμπλοκής στη Δυτική Οχθη. Είχαμε και απώλειες σε αυτή τη συμπλοκή, αφού χάσαμε τρεις άνδρες – και αυτό είναι κάτι που δεν ξεχνάς εύκολα».

Του αναφέρω ότι τελικά η ειδικότητα στις «καταστροφές» τον ακολούθησε και μετά τη θητεία του, ειδικά από τη στιγμή που έγινε διαχειριστής στο QCM, αφού πρώτα πέρασε από διάφορες εταιρείες.
«Δεν το είχα σκεφτεί έτσι για να είμαι ειλικρινής», μου απαντάει, και τον ρωτάω ευθέως για την… αγάπη που δείχνει εδώ και χρόνια σε ελληνικές εταιρείες, τις οποίες χτύπησε ανελέητα μετά από ενδελεχή έρευνα.

«Θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Μου αρέσουν πολύ οι Ελληνες, είναι ένας περήφανος λαός, και μπορώ να σου πω ότι έρχομαι 20 χρόνια στην Ελλάδα. Αγαπώ τη χώρα σας, τη θεωρώ κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού, αλλά η δουλειά είναι δουλειά – κι αυτό δεν αλλάζει για κανένα λόγο».

Το όνομα του Γκρέγκο, που παραπέμπει αρκετά σε αυτό του άπληστου χρηματιστή Μάικλ Ντάγκλας στην ταινία «Wall Street» (λεγόταν Γκόρντον Γκέκο), ακούστηκε πριν από πέντε χρόνια όταν επέλεξε να χτυπήσει μια ελληνική εταιρεία που ως τότε όλοι τη θεωρούσαν πρότυπο.

«Η έρευνα για την Globo ξεκίνησε κατά τύχη και οδήγησε στα γνωστά αποτελέσματα το 2015, μετά την παρουσίαση των στοιχείων που έδειχναν τη μεγάλη απάτη. Η Folli Follie προέκυψε όταν ένας φίλος μου με τον οποίο δειπνούσα ένα βράδυ μού έκανε λόγο για την εταιρεία και τις υποψίες που είχε για τα οικονομικά της αποτελέσματα. Ενιωθε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και μου είπε να το ψάξω».

Του επισημαίνω ότι ακούστηκε και κυκλοφόρησε ευρέως τον Μάιο του 2018 η πληροφορία ότι συνομίλησε εκτενώς με Ελληνα επιχειρηματία, ο οποίος του έδωσε επίσης πληροφορίες για τη Folli Follie. «Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ο φίλος ήταν Αμερικανός και δεν είχε καμία σχέση με την Ελλάδα», μου επισημαίνει κατηγορηματικά αυτό το «αρπακτικό», όπως τον έχουν χαρακτηρίσει τα ρεπορτάζ του οικονομικού Τύπου, που αυτή την εβδομάδα επιτέθηκε στην Akazoo.

«Aρχισα να ψάχνω την Akazoo από τότε που ήταν στην InernetQ, όταν ένας γνωστός μου με ενημέρωσε ότι μπορεί να είναι μια εταιρεία που παραπέμπει στην Globo. Βρήκα την πληροφορία ενδιαφέρουσα και άρχισα να ψάχνω».
Το 2015, όπου η Globo χαρακτηριζόταν ως η πιο προβεβλημένη ελληνική start up εταιρεία, το QCM του Γκρέγκο τη «χτύπησε» αλύπητα με μια έκθεση-κόλαφο για τα οικονομικά της -και όχι μόνο- μεγέθη. «Χρειάστηκε να περάσουν δώδεκα ώρες για να δικαιωθούμε σε ό,τι αφορούσε την Globo, όπου είχαμε σχεδόν άμεσα παραίτηση του CEO και άλλων στελεχών, ενώ η εταιρεία τελικά χρεοκόπησε», σημειώνει ο ίδιος. Στην περίπτωση της Akazoo θα περιμένουμε λίγο ακόμη μέχρι να δούμε το τέλος, όποιο κι αν είναι αυτό.

«Η έρευνα για την τελευταία κράτησε τρεις με τέσσερις μήνες και κατά τη διάρκειά της ταξίδεψα στην Ελλάδα, στο Λουξεμβούργο και στο Λονδίνο. Βρήκα κλειστά γραφεία, φουσκωμένα νούμερα και γενικότερα στοιχεία που συνηγορούν ότι υπάρχει απάτη για να πλουτίσουν κάποιοι».

Τον ρωτάω αν επικοινώνησε κάποια στιγμή με τους ιθύνοντες της εταιρείας πριν ανακοινώσει την έκθεση και είναι κατηγορηματικός. «Οχι, και δεν το κάνω ποτέ για να μην υποψιαστούν κάτι», μου απαντάει άμεσα ο Γκρέγκο, ο οποίος δέχεται να σχολιάσει και τη μέχρι πρότινος σιωπή του CEO της Akazoo, Απόστολου Ζερβού.
«Νομίζω ότι είναι ένοχος αφού δεν απαντάει στο τηλέφωνο και δεν έχει εκδώσει κάποια ανακοίνωση, ενώ έχουν ήδη περάσει τέσσερις ημέρες από τότε που δημοσιοποιήθηκε η έκθεση του QCM». (σ.σ.: Τελικά την Παρασκευή ο κ. Ζερβός ανακοίνωσε ότι συστήνει επιτροπή που θα εξετάσει τις καταγγελίες του Γκάμπριελ Γκρέγκο για την εταιρεία του, κίνηση που προκάλεσε ποικίλα σχόλια.)

Την ιδια στιγμή πληθαίνουν συνεχώς τα ερωτήματα για την Akazoo, αφού, σύμφωνα με τα όσα φέρονται να έχουν πει σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις με φίλους τους εργαζόμενοι της εταιρείας, κάποιοι πληρώνονταν τον μισό μισθό τους σε μετρητά που έρχονταν από την Κύπρο σε βαλίτσα, την οποία μετέφερε συγγενής του Ζερβού. Επίσης, γίνεται πολύς λόγος για γραφεία της εταιρείας που ενοικιάστηκαν στη λεωφόρο Κηφισίας (τα στοιχεία είναι στη διάθεσή μας), αλλά δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ από την Akazoo, κάτι που γεννάει άλλα ερωτηματικά. Η κουβέντα πάει στο ποια από τις τέσσερις έρευνες για τις ελληνικές εταιρείες διήρκεσε περισσότερο και αν το επιθετικό fund του Γκάμπριελ Γκρέγκο έχει βάλει στο στόχαστρο και άλλες.
«Η αναζήτηση στοιχείων και αποδείξεων για τη Folli Follie ήταν αυτή που κράτησε περισσότερο, αφού το μέγεθος που παρουσίαζε ήταν τέτοιο που έπρεπε να ταξιδέψω σε πολλά μέρη. Σε ό,τι έχει να κάνει με το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, απλά δεν μπορώ να σου απαντήσω. Ερευνούμε περίπου δέκα εταιρείες καθημερινά, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που μου λένε να ψάξω τη μία ή την άλλη εταιρεία. Για να τελειώνουμε με αυτό, ψάχνουμε μόνο όσους κάνουν παρανομίες».

Ο «γύπας» και οι «λύκοι»

Οταν του επισημαίνω ότι τον αποκαλούν «αρπακτικό», «γύπα», «γεράκι» και τον χαρακτηρίζουν «αδίστακτο», ο Γκρέγκο δίνει τη δική του έτοιμη από καιρό απάντηση, χωρίς να δείξει ότι ενοχλείται από τους χαρακτηρισμούς.
«Ξέρω ότι αν είσαι αδύναμος δεν κάνεις γι’ αυτή τη δουλειά. Πρέπει να είσαι αδίστακτος, με την καλή έννοια, όταν κυνηγάς τέτοιες εταιρείες, αν και καταλαβαίνουμε ότι αναστατώνουμε πολλούς εργαζόμενους σε αυτές, κάτι που μόνο ευχάριστο δεν είναι. Οσο κι αν φαντάζει αστείο, στεναχωριέμαι γι’ αυτούς τους ανθρώπους, που μοιάζουν με παράπλευρες απώλειες».

Τελικά αναρωτιέμαι τι είναι ευχάριστο στη δουλειά που κάνει ο Γκρέγκο και το fund του. «Μα το ψάξιμο φυσικά. Η έρευνα και η αναζήτηση αδιάσειστων στοιχείων για να μη βρεθείς εκτεθειμένος είναι κάτι που με εξιτάρει πολύ. Κάθε φορά που ανακαλύπτεις κάτι χαίρεσαι – παρά την κούραση και τα συνεχή πολλές φορές ταξίδια σε διάφορα μέρη για να ανακαλύψεις τα ψέματα κάποιων που νομίζουν ότι θα ξεφύγουν. Μετά το δείπνο που σου ανέφερα άρχισα να σκαλίζω ενδελεχώς τη Folli Follie, έφτασα μέχρι την Κίνα, και όταν ήμουν έτοιμος δημοσιοποίησα την έκθεση τον Μάιο του 2018».

Η συνέχεια είναι γνωστή. Η οικογένεια Κουτσολιούτσου αντιδρά με μια ανακοίνωση στην οποία χαρακτηρίζει «ψεύτικη» την έκθεση και δηλώνει ότι θα κινηθεί νομικά κατά του Γκρέγκο και του QCM.

Τον ακούω να γελάει στο τηλέφωνο πριν μου απαντήσει. Μου επισημαίνει ότι κάθε φορά που οι Κουτσολιούτσοι έβγαζαν μια ανακοίνωση, αυτός απαντούσε αμέσως αποδομώντας συνεχώς τα επιχειρήματά τους, ενώ ο θόρυβος που ξεσηκώθηκε στην Ελλάδα ήταν τεράστιος. «Ξέρεις τι πιστεύω; Καθένας έχει δικαίωμα και μπορεί να λέει ό,τι θέλει, αλλά ειδικά σε αυτή την περίπτωση -και το λέω ξεκάθαρα- οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι κλέφτες, απατεώνες και εγκληματίες. Οταν οι Κουτσολιούτσοι με αποκάλεσαν ψεύτη, αυτή έπρεπε να είναι η πρώτη αντίδρασή τους ώστε να έχουν κάποιο χρόνο για να κινηθούν. Οφείλω να πω ότι η απάτη και το τεράστιο σκάνδαλο της Folli Follie ήταν πολύ έξυπνα στημένα, όπως και η αρχική τοποθέτησή τους απέναντι στο QCM. Μετά απλά τους διέλυσα».

Εχει πάρει φόρα και δεν σταματάει αναφερόμενος στην «αγία» οικογένεια με τα «μαϊμού» ταμεία, τα ανύπαρκτα μαγαζιά και τα εμβάσματα του… Πουτσίδη.

«Δεν επικοινώνησαν ποτέ μαζί μου μετά την έκθεση. Φυσικά δεν προχώρησαν σε καμία αγωγή και το μόνο που έκαναν ήταν να βγάλουν κάποιες ανακοινώσεις προσπαθώντας να σωθούν, αλλά η συνέχεια απέδειξε ποιος έλεγε αλήθεια και ποιος ψέματα. Εγώ πραγματικά απορώ για το γεγονός ότι κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι και μάλλον θα πρέπει να αναρωτιέται και η ελληνική κοινωνία γιατί αυτή η οικογένεια δεν έχει δικαστεί ακόμη μετά από δύο χρόνια και την απαγγελία βαρύτατων κατηγοριών. Ελπίζω κάποια στιγμή να το πληρώσουν».
Ακούγοντας τη λέξη «πληρωμή» δράττομαι της ευκαιρίας να τον ρωτήσω για τα δικά του κέρδη από την υπόθεση που χαρακτηρίστηκε ως το μεγαλύτερο οικονομικό σκάνδαλο της Μεταπολίτευσης. «Σόρταρα τις μετοχές της εταιρείας τον Φεβρουάριο του 2018, τρεις μήνες πριν δημοσιεύσω την αναφορά μου, και τα κέρδη μου από τη Folli Follie ήταν πολύ καλά. Θα έλεγα ότι ήταν μια δικαίωση της ενδελεχούς έρευνας που έκανα και της συνολικής δουλειάς μου στην απίστευτη αυτή υπόθεση».

Αναλύοντάς την, μου επισημαίνει το κύριο στοιχείο που «έκαψε» τους Κουτσολιούτσους και γκρέμισε την πολυδιαφημισμένη ψεύτικη αυτοκρατορία τους. «Κάηκαν κυρίως από τα μαγαζιά που δεν υπήρχαν και τα διογκωμένα νούμερά τους στην αγορά της Κίνας, για την οποία επαίρονταν χωρίς να γνωρίζουν ότι η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς έδινε πρόσβαση στα αρχεία της σε όποιον ενδιαφερόταν να δει τα στοιχεία».
Οταν του λέω ότι εξακολουθούσαν να χρεώνουν στην εταιρεία τα προσωπικά τους έξοδα, με διακόπτει λέγοντάς μου ότι έχει διαβάσει τα ρεπορτάζ στο protothema.gr.

«Είναι απίστευτο ότι αφότου διέλυσαν την εταιρεία τους με αυτό το σκάνδαλο εξακολουθούν να πιστεύουν ότι δεν έχουν κάνει τίποτε κακό και απολαμβάνουν την πολυτελή ζωή σε βάρος των άλλων αυτοί οι απατεώνες», επισημαίνει.

Η ζωή μετά

Μεγαλωμένος στην Ιταλία, ο Γκρέγκο ξεκίνησε μετά τις σπουδές του να εργάζεται το 1999 σε μια μικρή επενδυτική εταιρεία του Λονδίνου, ενώ μετά τη θητεία του στην IDF (Israeli Defence Force) δούλεψε στη Shell ως στρατηγικός αναλυτής και κατόπιν στην SFK. «Το QCM ήταν τελικά αυτό που ήθελα», μου τονίζει από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, ευρισκόμενος στα γραφεία του fund στο Μανχάταν και ετοιμάζοντας πιθανόν το επόμενο χτύπημα.

Τον ρωτάω για λάθη στη δουλειά του που ενδεχομένως του στοίχισαν σε έναν κόσμο όπως αυτός της Wall Street και των hedge funds που δεν συγχωρεί σχεδόν ποτέ. «Τα περισσότερα λάθη μου ήταν πράγματα που έπρεπε να κάνω και δεν έκανα, χάνοντας ευκαιρίες που δεν έρχονται δεύτερη φορά, είναι αυτό που λέμε μοναδικές. Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις όπου ο ανταγωνισμός σε προλαβαίνει ενώ δεν το περιμένεις. Δεν είμαστε το μόνο fund που ψάχνει να βρει “κακές” εταιρείες που κάνουν απάτες και λένε ψέματα για να κερδίζουν περισσότερα κάποιοι λίγοι. Ε, όταν ο άλλος βγαίνει πρώτος και αποκαλύπτει αυτό που ερευνάς κι εσύ, αυτό δεν είναι και το καλύτερό μου – και το έχω βιώσει τουλάχιστον μία φορά».

Μετά από τόσα χρόνια στη συγκεκριμένη ενασχόληση, τον ρωτάω αν φοβάται ή αν δέχεται απειλές για τη ζωή του.
«Σαφώς και έχω δεχτεί απειλές για τη ζωή μου. Φροντίζω όμως πολύ καλά το θέμα τόσο της δικής μου ασφάλειας όσο και των δικών μου ανθρώπων. Δεν παίζεις με αυτά τα πράγματα, έστω και αν οι απειλές που δέχομαι μένουν στο λεκτικό επίπεδο – και φυσικά είναι ανώνυμες. Σε ό,τι αφορά τη λέξη “φόβος”, δεν υπάρχει στη δουλειά που κάνω. Αν φοβάσαι να ρισκάρεις κάνε κάτι άλλο».

Παντρεμένος εδώ και κάποια χρόνια, ο Γκρέγκο δεν θέλει να αναφερθεί καθόλου στη σύζυγό του, ούτε στο τι κάνει όταν δεν δουλεύει, ενώ σχεδόν κάθε καλοκαίρι έρχεται στη χώρα μας.
«Εχω λατρέψει τα νησιά σας – επισκέπτομαι κάθε καλοκαίρι την Ελλάδα για να ξεκουραστώ επιλέγοντας κάποιο νησί στο Ιόνιο ή στο Αιγαίο. Εχω βρεθεί και στη Μύκονο, αλλά ήταν πολύ έντονο το vibe και πολύς ο κόσμος, οπότε κατάλαβα ότι δεν μου ταιριάζει, εν αντιθέσει με ένα άλλο νησί στις Κυκλάδες το οποίο ερωτεύτηκα, αλλά δεν θα σου το αποκαλύψω».

Μου αποκαλύπτει όμως στο τέλος της συνομιλίας μας μια ιδιαίτερη στιγμή, όταν ερευνούσε την αμαρτωλή Folli Follie και τον αριθμό των καταστημάτων της στη Νέα Υόρκη. «Μια μέρα πήγα μαζί με τη γυναίκα μου στο μοναδικό κατάστημα της Folli Follie, που λειτουργούσε στη Νέα Υόρκη κοντά στο World Trade Center, στο πλαίσιο της έρευνας που διενεργούσα. Αφού έκανα τη δουλειά μου, της είπα να διαλέξει μια τσάντα της εταιρείας για να της την αγοράσω. Απόρησε αρχικά και με ρώτησε γιατί το κάνω αυτό, οπότε της είπα: “Θεώρησε ότι σου αγοράζω ένα σουβενίρ, κάτι που δεν θα βρίσκεις εύκολα μετά από λίγο καιρό, γιατί σε τρεις μήνες αυτή η εταιρεία μάλλον δεν θα υπάρχει”».