Αφήνουμε πίσω μας τον κάμπο των Σουδενών και ανηφορίζουμε προς τα Άνω Πεδινά, στο Ζαγόρι. Είναι μία ημέρα ηλιόλουστη και οι κάτοικοι της περιοχής έχουν ήδη ξεκινήσει τις δουλειές τους.
Σε ένα ξέφωτο στο πλάι του δρόμου, γίνονται οι πρώτες εργασίες ώστε πλέον τα ζώα ελεύθερα να απλωθούν στον κάμπο. Φτάνοντας στα Άνω Πεδινά, περπατάμε τον κεντρικό δρόμο που μας οδηγεί στην πλατεία.
Απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, παρατηρούμε ένα σπίτι που διαφέρει.
Το πορφυρό χρώμα του, το κάνει μοναδικό, ωστόσο όμως περνώντας το κατώφλι του, γρήγορα καταλαβαίνω ότι η μοναδικότητά του, έγκειται στα τόσα πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα που συμβαίνουν εδώ.
Η γνωριμία στη Ρόδο
Γνωρίζω τη Ρίτα και τον Γιάννη, τους ιδιοκτήτες του ξενώνα. Η Ρίτα κατάγεται από την Ολλανδία. Ο Γιάννης έχει καταγωγή από το Ζαγόρι και κάπου στα μέσα της δεκαετίας του`80, γνωρίστηκαν στη Ρόδο.
«Ο Γιάννης διατηρούσε ένα μπαρ στη Ρόδο και εγώ είχα έρθει για να δουλέψω ως ξεναγός. Πάντα μου άρεσε η Ελλάδα και επιδίωκα να βρεθώ εδώ. Γνωριστήκαμε, γίναμε ζευγάρι και μετά από τρία χρόνια αφήσαμε πίσω μας το νησί και εγκατασταθήκαμε στα Γιάννενα».
Η Ρίτα μιλάει γρήγορα, αναφέρει πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να μοιάζουν με λεπτομέρειες, ωστόσο κάθε επόμενη πρότασή της αιτιολογεί πλήρως την προηγούμενη.
«Ανοίξαμε μεζεδοπωλείο στο κέντρο της πόλης, αλλά μερικά χρόνια αργότερα ανεβήκαμε στα Άνω Πεδινά και νοικιάσαμε για να δουλέψουμε τον ‘‘Ξενώνα του Ορέστη”, μία επιλογή που μας οδήγησε στο σήμερα».
Στο μεταξύ η Ρίτα κάτι ψάχνει. Δύο- τρία λεπτά αργότερα έρχεται με 3 δίσκους βινυλίου στα χέρια. «Όταν ήμουν 18 ετών, στην Ολλανδία όπου ζούσα, με το χαρτζιλίκι μου, πήγα και αγόρασα αυτούς τους δίσκους». Κρατούσε έναν δίσκο της Νάνας Μούσχουρη, έναν της Βίκυς Λέανδρος και έναν του Ντέμη Ρούσσου.
«Τους βάζουμε ακόμη και σήμερα και τους ακούμε, και δεν σου κρύβω ότι τόσα χρόνια μετά, παραμένουν κάποιες από τις πιο ωραίες και αγαπημένες μου αγορές».
Διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου στο travel.gr