Των Γιώργου Χ. Παπαγεωργίου, Παναγιώτη Μπουσμπουρέλη, Τίνας Μανδηλαρά

Ετοιμάζει νέο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα «ελληνικής κοπής» με πολύ χαμηλό πρωτογενές πλεόνασμα (0% έως 1% του ΑΕΠ) και αναπτυξιακά περιθώρια το οποίο θα είναι η βάση της διαπραγμάτευσης

Τέσσερα πρόσωπα-κλειδιά με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό θα κληθούν να διαχειριστούν την ήδη εκρηκτική κατάσταση στην ελληνική οικονομία και την υψηλού ρίσκου διαπραγμάτευση με τους εταίρους, εφόσον το αποτέλεσμα των εκλογών οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Επικεφαλής του όλου εγχειρήματος είναι ο έμπειρος πολιτικός Γιάννης Δραγασάκης, ο οποίος είναι ο υπεύθυνος για τη διαμόρφωση του συνολικού προγράμματος του κόμματος. Ο Γιώργος Σταθάκης και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος εξελέγησαν για πρώτη φορά το 2012 με την εκρηκτική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και αποτελούν τον πυρήνα του οικονομικού επιτελείου, ενώ ο Γιάννης Βαρουφάκης, που κατεβαίνει για πρώτη φορά ως υποψήφιος στη Β’ Αθήνας, πιθανότατα θα αξιοποιηθεί στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους.

Γιώργος Σταθάκης: Αντιμνημονιακός με αναπτυξιακό πρόγραμμα

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Ριζοσπάστης αλλά συνεπής ευρωπαιστής

Γιάννης Βαρουφάκης: Ο ανατρεπτικός σταρ-οικονομολόγος

Γιάννης Δραγασάκης: Ο ρεαλιστής στρατηγός της οικονομίας

Ο Γιάννης Δραγασάκης είναι ο άνθρωπος που έχει τον πρώτο λόγο για τα θέματα της οικονομίας στον ΣΥΡΙΖΑ και θεωρείται το πρόσωπο που θα έχει την ευθύνη όχι ως απλός υπουργός, αλλά ως συντονιστής όλου του κυβερνητικού έργου στον οικονομικό τομέα.

Τα δύο τελευταία χρόνια έχει αναλάβει την επεξεργασία και τη διατύπωση του κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, μια υπόθεση καθόλου απλή για ένα κόμμα που πέρασε λίγο ξαφνικά από το 4% στην προοπτική της διακυβέρνησης και φιλοξενεί απόψεις που ξεκινούν από τις παρυφές της σοσιαλδημοκρατίας και φτάνουν στα όρια του κρατισμού.
Από την άλλη, όμως, είναι πιθανότατα το ιδανικό πρόσωπο για τη δουλειά αυτή, αφού αποτελεί ένα κράμα πολιτικού ιδεαλισμού και οικονομικού ρεαλισμού, ενώ θεωρείται από τις πιο σεβαστές φωνές του ΣΥΡΙΖΑ με κύρος που αναγνωρίζεται από φίλους και αντιπάλους.

Το βιογραφικό του συνδυάζει από τη μια την πολιτική δράση στην Αριστερά και από την άλλη σπουδές Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών στην Αθήνα και το Λονδίνο, με μεταπτυχιακό μάλιστα στο London School of Economics. Για ένα διάστημα έχει εργαστεί ως μελετητής και σύμβουλος επιχειρήσεων.

Το 1991 ήταν ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, μέλος τότε της Κεντρικής Επιτροπής, και υποστηρίχθηκε από την ανανεωτική πτέρυγα του κόμματος για τη θέση του γενικού γραμματέα, αλλά έχασε από την Αλέκα Παπαρήγα, την οποία στήριξε η συντηρητική πτέρυγα, για μόλις 4 ψήφους. Λίγο καιρό αργότερα ο Γιάννης Δραγασάκης (αλλά και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης) καθαιρείται από το Πολιτικό Γραφείο και καταλήγει στον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου.
Το 1989 διετέλεσε αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Οικονομίας στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα, εκπροσωπώντας τον -ενιαίο τότε- Συνασπισμό (ΚΚΕ και Ελληνική Αριστερά).

Ηταν και τότε περίοδος οικονομικής κρίσης – καμία σχέση βέβαια με τα όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια. Η συγκεκριμένη εμπειρία, πάντως, φαίνεται ότι έδωσε στον πολιτικό της Αριστεράς το βάπτισμα του πυρός στη διαχείριση πρακτικών κυβερνητικών προβλημάτων σε μια καυτή συγκυρία.

Ανθρωποι που συνεργάστηκαν μαζί του θυμούνται ότι ο Δραγασάκης από τότε έλεγε ότι ήταν ζήτημα ζωτικής σημασίας η ανασυγκρότηση της οικονομίας και η μεταρρύθμιση του κράτους. Πίστευε στο παλιό σύστημα δημόσιας διοίκησης, χωρίς τους εναλλασσόμενους γενικούς γραμματείς και υπουργικούς συμβούλους που εξαφανίζονται με κάθε κυβερνητική αλλαγή διακόπτοντας την εκάστοτε πολιτική.

Μιλούσε από τότε για κάποιο άνοιγμα στον ιδιωτικό τομέα σε περιοχές του Δημοσίου που δεν ήταν στρατηγικής σημασίας, αναγνώριζε τη σημασία της ιδιωτικής οικονομίας και ήταν ανοιχτός σε καινούρια πράγματα για την Ελλάδα.

Ευρωπαϊστής, αναζητεί τις συναινέσεις και υποστηρίζει εδώ και καιρό ότι η κυβέρνηση θα γίνει με τις δυνάμεις της Αριστεράς, πρέπει όμως να συμμετέχουν και δυνάμεις από άλλους χώρους. Θεωρείται απαιτητικός στην υλοποίηση των αποφάσεων και απεχθάνεται τις γραφειοκρατικές καθυστερήσεις, ενώ όσοι συνομιλούν μαζί του από παλιά γνωρίζουν ότι απέρριπτε το μοντέλο της ανάπτυξης με δανεικά και δημόσια ελλείμματα πολύ προτού ξεσπάσει η κρίση. Εδώ και δεκαετίες κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την ελληνική οικονομία και επισημαίνει την ανάγκη παραγωγικής ανασυγκρότησης – ζήτημα που έχει κεντρική θέση στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα.

Από την εποχή της οικουμενικής, άλλωστε, είχαν από κοινού με τον υπουργό τότε Γιώργο Γενημματά συγκροτήσει μια Επιτροπή Σοφών για τον μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας, υπό τον ακαδημαϊκό Αγγελο Αγγελόπουλο.

Οργανωτικός και επίμονος

Τι μπορεί να πει κανείς γι’ αυτόν τον οπαδό του λενινισμού που πάντα, όμως, παρέμενε ανεξάρτητο πνεύμα; Από την παιδική ηλικία ένιωθε ότι δεν χωράει στις υπάρχουσες ταμπέλες και αναζητούσε πάντα τρόπους να οργανώσει μια άλλη, διαφορετική συλλογικότητα. Αυτό σκεφτόταν ως γυμνασιόπαις -άριστος μαθητής αλλά πάντα ατίθασος- τα δύσκολα χρόνια στην Ανατολή, ένα μικρό χωριό στις νότιες πλαγιές του όρου Δίκτη κοντά στην Ιεράπετρα. Ευτυχώς το μέρος όπου μεγάλωσε αγαπούσε πάντα τα γράμματα και λένε πως εκεί λειτουργούσε κρυφό σχολειό κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και πως ακόμη και σήμερα «εξάγει» επιστήμονες. Ο μικρός «Ζάνης» γράφτηκε αναγκαστικά στους προσκόπους επειδή ήταν η μόνη οργανωμένη δράση που επιτρεπόταν τα χρόνια εκείνα και από εκεί απέκτησε τα εξαιρετικά χαρίσματα της οργάνωσης, της επιμονής και της υπομονής. Ανοιχτό πνεύμα, κατάφερνε να μετατρέψει τους προσκόπους σε αριστερούς… επαναστάτες και κατόπιν σε μέλη της Νεολαίας Λαμπράκη στην Κρήτη. Το ίδιο έκανε κάποια χρόνια αργότερα στον Λονδίνο, όταν βρέθηκε να οργανώνει ως γραμματέας τον πρώτο σύλλογο φοιτητών. Η σπάνια ικανότητά του να οργανώνει ομάδες και συλλογικότητες -στις οποίες ανέκαθεν πίστευε βαθιά- τον έφερε και στις πρώτες γραμμές των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ πέρα από τις γνώσεις του στα οικονομικά και την προσήνειά του. Στα δύσκολα ξέρει πάντα να χρησιμοποιεί το χιούμορ του και μια σκηνή από το σινεμά το οποίο λατρεύει. Οι φίλοι του λένε ότι στα δύσκολα θα μπορέσει να επιβιώσει παντού, αφού είναι ικανότατος και ως γεωργός. Εχει αμπέλια στην περιοχή Μούρτιζα και είναι περήφανος που ξέρει να βγάζει ωραίο μπρούσκο κρασί.