Την ανάγκη οι ψηφοφόροι να επιλέξουν τους υποψήφιους που είναι πραγματικά «χρήσιμοι» τονίζει σε άρθρο του ο Αλέξανδρος Μωραϊτάκης, υποψήφιος βουλευτής Α’ Αθηνών, με τη Νέα Δημοκρατία.

Στο άρθρο του ο κ. Μωραϊτάκης τονίζει τα ακόλουθα:

«Είμαι βέβαιος ότι σε λίγες ημέρες από σήμερα, ο κόσμος θα συζητά στους δρόμους, στα καφενεία και στα σπίτια για το πόσο χαμηλό είναι το επίπεδο πολλών βουλευτών μας. Και όμως ο ίδιος κόσμος θα έχει ψηφίσει την προσεχή Κυριακή αυτούς τους βουλευτές!

Και αυτό δεν αφορά μόνο τη δεξιά, ή το κέντρο, αλλά όλα τα πολιτικά κόμματα. Ακούω συχνά για παράδειγμα, πολλούς ψηφοφόρους να αναπολούν την «αριστερά του Κύρκου και του Παπαγιαννάκη», ή ακόμη πολλοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δυσανασχέτησαν στις τελευταίες εκλογές επειδή δεν επανεκλέχτηκε ο καθόλα επιτυχημένος Νίκος Χουντής.

Ας δούμε λοιπόν, μερικά από τα βασικά χαρακτηριστικά με τα οποία ψηφίζουν εδώ και δεκαετίες, πολλοί από τους συμπολίτες μας:

– Αυτούς που τους διόρισαν, τους «εξυπηρέτησαν» και τους έταξαν (προφανώς, όχι πράγματα που εδικαιούντο).

– Αυτούς που γνωρίζουν από τα τηλεοπτικά κανάλια, από τα θέατρα, τα γήπεδα και τις πίστες των νυχτερινών κέντρων.

– Τους γόνους πολιτικών και οικονομικών «τζακιών». Συγγενείς, φίλους, γνωστούς, συντοπίτες, παλιούς συμμαθητές.

– Αυτούς που τους «έδωσαν γραμμή» από τις τοπικές οργανώσεις του κόμματος.

Η άποψή μου είναι πως ο πολίτης θα έπρεπε να επιλέγει έναν βουλευτή, με τα ίδια κριτήρια που θα προσλάμβανε έναν υπάλληλο στην επιχείρησή του: Για τις ικανότητές του, για την εμπειρία και την τεχνογνωσία του, για το ήθος και την εργατικότητά του.

Είναι απόλυτα εσφαλμένη η άποψη ότι «όλοι τους ίδιοι είναι», ή πως «όποιος και να βγει, τα πράγματα δεν αλλάζουν». Κάθε βουλευτής ανάλογα με τις γνώσεις του και τις προτεραιότητές του μπορεί να συμβάλει θετικά ή αρνητικά στην διαμόρφωση ενός νόμου.

Θα αναφερθώ σε ένα μόνο προσωπικό παράδειγμα: Χωρίς τότε να είμαι καν βουλευτής, κατάφερα να συνομιλήσω με την τρόικα και αυτή να πάρει πίσω ένα νόμο (του «επαγγελματία επενδυτή») που είχε ψηφιστεί και που αν εφαρμοζόταν στην πράξη, θα «σκότωνε» έναν ολόκληρο κλάδο. Όλοι στην αγορά είχαν παραδεχτεί πως «αν ο Μωραϊτάκης ήταν από τότε βουλευτής, ο νόμος αυτός δεν θα είχε περάσει ποτέ»… Επίσης, συνήθως από τους βουλευτές προέρχονται οι υπουργοί και οι υφυπουργοί, οι οποίοι ανάλογα με τις ικανότητές του μπορούν να ευνοήσουν ή να καταστρέψουν ένα κλάδο, έναν νομό της χώρας, ή ακόμη και μια γενιά ολόκληρη.

Έχω δουλέψει πάνω από σαράντα χρόνια στον ιδιωτικό τομέα και έχω καταξιωθεί σ’ αυτόν. Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός, δεν έχω καμιά ευθύνη για όσα λάθη έγιναν στο παρελθόν από τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και μπήκα στην πολιτική για να προσφέρω. Στόχος μου είναι να είμαι χρήσιμος για τον πολίτη: Να δημιουργήσω πολλές νέες θέσεις εργασίας σε τομείς που η χώρα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα. Η εμπειρία μου και τεχνογνωσία που έχω από τον ιδιωτικό τομέα, αποτελεί εγγύηση για την εφικτότητα των στόχων μου.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΩΡΑΪΤΑΚΗΣ
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Ν.Δ. Α’ ΑΘΗΝΑΣ»