Με τον ρυθμό και τους στίχους του πολυαγαπημένου τραγουδιού του «Ας κρατήσουν οι χοροί» έπεσε η αυλαία της τελευταίας επίγειας «γιορτής» του Διονύση Σαββόπουλου, το μεσημέρι του Σαββάτου στο Α΄Νεκροταφείο.

Λίγο νωρίτερα, τη στιγμή που η σορός του έβγαινε από τη Μητρόπολη Αθηνών είχε καταφέρει να στήσει, το ένα ακόμη πανηγύρι, στην καρδιά της Αθήνας, με τα πλήθη να τραγουδούν τη «Συννεφούλα» του και το «Μη μιλάς άλλο γι΄ αγάπη».

Δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό αυτό το ξόδι, δεν θα μπορούσε να μοιάζει με άλλους κλασικούς αποχαιρετισμούς. Γιατί αν κάτι χαρακτήριζε απόλυτα τον Νιόνιο, ήταν η μοναδική του αυθεντικότητα, η ικανότητά του να ενώνει, ακόμη και μέσα από διαφωνίες, όλους τους Έλληνες κάτω από τον διονυσιακό οίστρο ενός τραγουδιού, να στήνει αυτοσχέδιες γιορτές ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές.

Χοροί υπό τους ήχους της μουσικής Σαββόπουλου πριν την ταφή:

Διαβάστε περισσότερα στο protothema.gr