Αν η Ελλάδα είχε προχωρήσει την απελευθέρωση της οικονομίας που επιχείρησε να εφαρμόσει την περίοδο 1990-1993 η κυβέρνηση Κώστα Μητσοτάκη, θα είχε βρεθεί στην πρωτοπορία των χωρών που έλαβαν παρόμοια μέτρα τα επόμενα χρόνια και σήμερα θα είχε το ίδιο επίπεδο με τις χώρες του σκληρού πυρήνα της ευρωζώνης.
Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν ο καθηγητής οικονομικών Θεόδωρος Πελαγίδης και ο οικονομολόγος Μιχάλης Μητσόπουλος, στο τελευταίο τους βιβλίο με τίτλο «Ποιοςφταίει για την Ελλάδα» που κυκλοφόρησε στα αγγλικά από τις εκδόσεις Palgrave Macmillan, το οποίο εξετάζει τα προβλήματα της ευρωζώνης, μέσα από την περίπτωση της Ελλάδος.
Όπως λένε στο βιβλίο τους, το πρόγραμμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, επί των ημερών της οποίας υιοθετήθηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, περιελάμβανε όλα όσα έγιναν τα επόμενα χρόνια σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων αποκρατικοποιήσεις, απελευθέρωση αγοράς εργασίας, μείωση κρατικής παρέμβασης στην οικονομίας, ιδιωτικοποιήσεις υποδομών, μείωση δαπανών στο δημόσιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών, την οποία επιχείρησε ο Μητσοτάκης τότε, υποστηρίζοντας ότι σύντομα παρόμοια μέτρα θα έπαιρναν όλες οι χώρες, όπως και έγινε.
Με λίγα λόγια, σύμφωνα με τους συγγραφείς, το πρόγραμμα της κυβέρνησης εκείνης ήταν πρωτοποριακό για τα ευρωπαϊκά δεδομένα και μόνο η Βρετανία ήταν πιο «προχωρημένη».
Η κυβέρνητη Μητσοτάκη έπεσε, ακριβώς λόγω των αντιδράσεων στο νεοφιλελεύθερο πρόγραμμά του, αλλά σήμερα, εικοσιπέντε χρόνια μετά το Μάαστριχτ, η χώρα εφαρμόζει τα περισσότερα από τα μέτρα λόγω μνημονίου.