Ειδικοί πίστευαν ότι η απομόνωση σε νησιά θα οδηγούσε τα άγρια ζώα να προσαρμοστούν στο περιβάλλον και να αναπτύξουν μικρότερα σώματα, αλλά και μικρότερους εγκεφάλους, κάτι που συνοψίζουν στη θεωρία του «συνδρόμου του νησιού». Ωστόσο, μελέτη με επικεφαλής ερευνητές του Κολλεγίου Γραμμάτων, Τεχνών και Επιστημών του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνια (USC) αποκαλύπτει το ακριβώς αντίθετο.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η εξέλιξη του εγκεφάλου στα νησιά διαμορφώνεται από τις πιέσεις που δέχεται ένα ζώο στην προσπάθειά του να επιβιώσει στο νησί.

Η ομάδα μελέτησε περισσότερα από 250 κρανία από έξι υποείδη νησιωτικής αλεπούς (Urocyon littoralis) στα νησιά Τσάνελ της Καλιφόρνια και τέσσερα υποείδη γκρίζας αλεπούς της ηπειρωτικής χώρας, τους πλησιέστερους εν ζωή συγγενείς τους και πιθανούς προγόνους τους.

Διαπίστωσε, λοιπόν, ότι οι νησιωτικές αλεπούδες είχαν μεγαλύτερο εγκέφαλο συγκριτικά με τις συγγενικές τους γκρίζες αλεπούδες, καθώς ήταν απαραίτητη η γοργή λήψη αποφάσεων που θα διασφάλιζε την επιβίωσή τους, τη στιγμή δε που υπήρχαν πολλοί θηρευτές στο περιβάλλον τους.

Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι οι γνωστικές απαιτήσεις, σε μεγαλύτερο βαθμό από την ίδια την απομόνωση, μπορούν να επηρεάσουν το μέγεθος του εγκεφάλου.

Αναλυτικότερα, στα πέντε νησιά – Σάντα Κρουζ, Σάντα Ρόσα, Σάντα Καταλίνα, Σαν Κλεμέντε και Σαν Μιγκέλ – οι αλεπούδες είχαν σχετικά μεγαλύτερους εγκεφάλους παρά το μικρότερο σώμα τους και όχι μόνο. Έφεραν βαθύτερες πτυχές και ραβδώσεις σε περιοχές που συνδέονται με τον έλεγχο της κίνησης και την επεξεργασία του χώρου που βοηθούν τα ζώα να κινούνται, να θυμούνται τις πηγές τροφής και να ανταγωνίζονται για ένα καταφύγιο. Το γεγονός δε, ότι σε δύο από τα νησιά, οι αλεπούδες έχουν επίμονους αντιπάλους, ο μεγαλύτερος εγκέφαλος είναι συνώνυμο γρήγορων αποφάσεων και έξυπνων κινήσεων.

Από την άλλη, στο νησί Σαν Νικόλας με λιγότερους θηρευτές και συγκεκριμένο «μενού», οι αλεπούδες είχαν μικρότερο εγκέφαλο. Επομένως, οι ειδικοί συμπέραναν ότι οι αλεπούδες αντιμετώπιζαν λιγότερες γνωστικές απαιτήσεις και δεν χρειάζονταν να αναπτύξουν τον εγκέφαλό τους, αφού η επιβίωσή τους ήταν απλούστερη.

Η επικεφαλής συντάκτρια Κίμπερλι Σονμπέργκερ υποστήριξε ότι τα αποτελέσματα ανατρέπουν μια μακροχρόνια θεωρία.

«Ήταν πολύ περίεργο να ανακαλύψουμε ότι το σύνδρομο του νησιού δεν είναι ένα ενιαίο πρότυπο για όλους. Όταν εξετάσαμε σαρκοφάγα όπως οι αλεπούδες των νήσων Τσάνελ, το μοτίβο των μικρότερων εγκεφάλων δεν ίσχυε», εξήγησε.

Οι ερευνητές καταλήγουν ότι η αλεπού του είδους, αποκαλύπτει ότι η γνωστική ευελιξία και η επίλυση προβλημάτων μπορούν να λειτουργήσουν ως εργαλεία επιβίωσης σε οικοσυστήματα με απαιτήσεις.

Διαβάστε ακόμη

JPMorgan – Μitsubishi: Τι περιλαμβάνει το deal ύψους 22 δισ. δολ. για data center

Δασμοί Τραμπ 50% στην Ινδία: Εμπορικός πόλεμος με φόντο το ρωσικό πετρέλαιο (γραφήματα)

Εστιατόρια που είναι σχεδόν αδύνατον να κλείσει κανείς τραπέζι

Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα