Του Κώστα Τσαούση

Όταν το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου ο 33χρονος κ. Σωτήρης Λυμπερόπουλος -γνωστός και ως «Ραδίκι»- ανέβηκε ορμητικός στη σκηνή στο υπόγειο του συνεδριακού κέντρου του Μεγάρου Μουσικής έδινε την εντύπωση πως την πρωτιά την είχε στο τσεπάκι. Ετσι και έγινε. Ο οικονομολόγος από την Αθήνα που επέλεξε να εγκαταλείψει σπίτια και δουλειές στη πρωτεύουσα, να κατέβει στο χωριό του πατέρα του -στις Ράχες της Κυπαρισσίας-, να γίνει «food scouter» και εξ αυτού του λόγου περιζήτητος από σεφ και καλά εστιατόρια για τα άγρια χόρτα του κέρδισε -από κοινού με την ομάδα Family Farm που εξειδικεύεται στα συσκευασμένα όσπρια με ονομασία προέλευσης- το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό «Re-Inspire Greece» για νεοσύστατες εταιρείες με ευρηματικές ιδέες για την πρωτογενή παραγωγή.

Το πρώτο βραβείο, όπως και όλα τα άλλα (σύνολο 8), συνοδευόταν από 25.000 ευρώ, μια χορηγία με ουσιαστικό περιεχόμενο από την Gaea και τον ιδρυτή και επικεφαλής της διευθυντικής ομάδας της κ. Αρη Κεφαλογιάννη.

Η εταιρεία, που συνδέθηκε όσο καμία με τις εξαγωγές ελληνικών επώνυμων συσκευασμένων προϊόντων με μια συνολική χορηγία 200.000 ευρώ, έδωσε το έναυσμα για να γίνουν οι ιδέες ομάδων νέων επιχειρηματιών προϊόντα που θα βρουν αναγνώριση και ανταπόκριση στις αγορές. Ο κ. Κεφαλογιάννης ήταν παρών σε όλη τη διαδικασία έχοντας στο πλάι του τον κ. Σταύρο Σταυράτη από την Τράπεζα Πειραιώς. Η τελευταία πρόκειται να χορηγήσει και στους οκτώ νικητές χαμηλότοκα δάνεια ύψους 25.000 ευρώ για τη δύσκολη και απαιτητική αρχή του εγχειρήματός τους. Το πρόγραμμα της εκταμίευσης των δανείων θα τρέξει παράλληλα με τις χορηγίες της Gaea.

Αλλά ας επανέλθουμε στη σκηνή με τις 5λεπτες παρουσιά-σεις και ας ξαναπάμε στην περίπτωση του «Ραδίκι» – ως Radiki Raches αναζητήστε το στο Facebook οι ενδιαφερόμενοι. Ο Σωτήρης με τα άγρια χόρτα, που στο μεταξύ παντρεύτηκε και απέκτησε μια κορούλα, διεύρυνε τόσο το πελατολόγιό του -η χάρη του έφτασε μέχρι το Παρίσι και τα πανάκριβα εστιατόρια της γαλλικής πρωτεύουσας- όσο και την γκάμα των προσφερόμενων προϊόντων – από κηπευτικά και ελαιόλαδο μέχρι σπιτικό τραχανά και αποξηραμένα φρούτα, και όλα αυτά κατόπιν παραγγελίας στη βάση των επιθυμιών και αναγκών του πελάτη. Το περασμένο Σάββατο είχε μια καινούρια ιδέα, τη συσκευασία καλλιεργημένων ποικιλιών από άγρια χόρτα που θα βρίσκονται σε αποξηραμένη μορφή και θα διεκδικήσουν ένα μερίδιο και το δικό τους κοινό στο εξωτερικό.

Πριν και μετά τον «Ραδίκι» από τη σκηνή πέρασαν ομάδες από την Αθήνα, αλλά και από την Πελοπόννησο, την Κρήτη, τη Στερεά Ελλάδα και τη Μακεδονία. Ολες είχαν κάτι ιδιαίτερο να παρουσιάσουν. Η ομάδα «Of Dreams And Knowledge» παρουσίασε την ιδέα μιας χειροποίητης παραγωγής αφρόκρεμας βιολογικού αγουρελαίου (κατέλαβε την 8η θέση).

Ο εκπρόσωπος της ομάδας «Golden Black», γόνος της γνωστής οικογένειας οινοπαραγωγών Παπαϊωάννου, παρουσίασε την ιδέα της δημιουργίας μιας μικρής εξωστρεφούς παραγωγικής μονάδας που θα τροφοδοτεί την αγορά με βιολογική κορινθιακή σταφίδα η οποία θα έχει αποξηρανθεί υπό σκιά και θα αποτελεί ένα επώνυμο συσκευασμένο προϊόν (ισοβάθμισε στην 4η θέση μαζί με τους Κρητικούς της ομάδας «Creative Bees» που είχαν προτάσεις για νέα μελισσοκομικά προϊόντα προστιθέμενης αξίας).

Στη 3η θέση βρέθηκε μια ομάδα νέων -με προβεβλημένη τη γυναικεία παρουσία-, που με όπλο τη ζωντάνια και τον ενθουσιασμό θέλησε να αποδείξει πως είναι έτοιμη να φτιάξει τσιπς από ξινόμηλο. Το όνομά της σχετικό με το προτεινόμενο προϊόν: «Chipple». Τον ίδιο ενθουσιασμό είχε και η παρέα των τεσσάρων φίλων μηχανικών. Υπό τον τίτλο «Demetra», η παρέα θα παλέψει προκειμένου να πείσει τους Αμερικανούς να δοκιμάσουν ελληνικές παραδοσιακές πίτες – π.χ., σπανακόπιτα κ.λπ. Δύσκολο εγχείρημα, αλλά οι τέσσερις φίλοι θα μείνουν πιστοί στην υπόσχεσή τους: «Eat Greek… Get Noisy» (7η θέση).

Τέλος, στην 6η θέση πλασαρίστηκε η ομάδα «Daphnis and Chloe» με εκπρόσωπο την νεαρά κυρία Ευαγγελία Κουτσοβούλου, η οποία και γνώριζε το αντικείμενό της και τα είπε όσο καλύτερα μπορούσε. Πάντως το κοινό, ανεξαρτήτως του αν θα αγοράσει τις καλαίσθητες συσκευασίες με το θυμάρι και τα άλλα αρωματικά της ελληνικής γης, το έριξε το χειροκρότημά του.

Οι νικητές του διαγωνισμού

Στην τελική φάση του διαγωνισμού «Re-Inspire Greece» έφτασαν 14 προτάσεις, οι οποίες παρουσιάστηκαν ταυτόχρονα στο κοινό και την κριτική επιτροπή. Μετά το πέρας των παρουσιάσεων ακολούθησε η αξιολόγηση των κριτών, μέσα από την οποία προέκυψαν
οι 8 νικητές του διαγωνισμού με την εξής σειρά κατάταξης:

– 1ος & 2ος Family Farm – Radiki (ισοβαθμία)
– 3ος Chipples
– 4ος & 5ος Creative Bees – Golden Black (ισοβαθμία)
– 6ος Daphnis and Chloe
– 7ος Demetra Pies
– 8ος Of Dreams And Knowledge

Οι νικητές του διαγωνισμού θα λαμβάνουν σταδιακά απευθείας χρηματοδότηση από την Gaea για την ανάπτυξη της ιδέας τους, ενώ θα έχουν απευθείας πρόσβαση σε δανεισμό με ευνοϊκούς όρους από την Τράπεζα Πειραιώς. Επιπλέον, η Αμερικανική Γεωργική Σχολή Θεσσαλονίκης θα παράσχει συμβουλευτικές υπηρεσίες τεχνικής και επιστημονικής υποστήριξης και αντίστοιχα, ενώ η εταιρεία ορκωτών λογιστών RSM Greece θα στηρίξει τις νεοφυείς αυτές προσπάθειες σε νομικό και λογιστικό επίπεδο. Τέλος, η Gaea θα διαθέσει το διεθνούς εμβέλειας κανάλι διανομής της για τα προϊόντα των νικητήριων προτάσεων.

Πέρα των 8 νικητών, οι υπόλοιπες 6 προτάσεις θα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία να επαναξιολογηθούν. Η κριτική επιτροπή αποφάσισε να δώσει άλλα δύο βραβεία, με τους νικητές να ανακηρύσσονται έπειτα από επαναξιολόγηση από την οποία θα προκύπτει ότι τα επιχειρηματικά τους σχέδια έχουν βελτιωθεί σημαντικά.

Οδηγίες προς startupers του αγροτικού τομέα

O διευθυντής σπουδών στο Perrotis College Φίλιππος Παπαδόπουλος δίνει συμβουλές σε υποψήφιους επιχειρηματίες

O κ. Φίλιππος Παπαδόπουλος, εκπροσωπώντας την Αμερικανική Γεωργική Σχολή Θεσσαλονίκη, συμμετείχε ως μέλος της κριτικής επιτροπής του διαγωνισμού. Σε αυτό το κείμενο δεν περιγράφει απλώς τις εντυπώσεις του, αλλά επισημαίνει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που διαθέτουν οι νεοσσοί του επιχειρείν. Τέλος, με την ιδιότητα του ακαδημαϊκού δασκάλου -διευθυντής Σπουδών στο Perrotis College-, αλλά και του ανθρώπου που γνωρίζει από πρώτο χέρι την αγροτική παραγωγή και τις σχετικές με αυτή αγορές δίνει δύο ξεκάθαρες συμβουλές. Μακάρι να βρει ανοιχτά και πρόθυμα αφτιά.

«Στον διαγωνισμό του περασμένου Σαββάτου βρεθήκαμε να κρίνουμε τις προτάσεις 14 ομάδων νεαρών που σίγουρα είχαν όρεξη και αυτοπεποίθηση. Aυτό από μόνο του είναι σημαντικό – ξέρετε, το φαΐ δεν χαλάει συνήθως στη συνταγή αλλά στο μαγείρεμα. Με καλή συμβουλευτική υποστήριξη και λίγη τύχη πολλά από αυτά τα παιδιά θα μπορέσουν να κάνουν τα πρώτα λάθη τους, να τα ξεπεράσουν και να επιβιώσουν σαν επιχειρηματίες.

Χωρίς να κάνω αναφορά σε συγκεκριμένες προτάσεις, νομίζω ότι μπορούμε να τις χωρίσουμε σε πέντε βασικές κατηγορίες:

Α) Επιχειρηματικές προτάσεις που είναι άμεσα επηρεασμένες από την αρθρογραφία στα ηλεκτρονικά κυρίως Μέσα και στα κοινωνικά δίκτυα. Τέτοια άρθρα έχουν τίτλους όπως “Ποια καλλιέργεια αποδίδει 1.500 ευρώ το στρέμμα;”. Τα θύματα αυτής της παραμυθίας έχουν τις λιγότερες πιθανότητες επιβίωσης, ειδικά αν είναι παιδιά της πόλης. Η συμβουλή μου στα παιδιά αυτά είναι απλή: δεν κερδίζεις τα προς το ζην σπέρνοντας ή θερίζοντας, τα κερδίζεις πουλώντας. Στο χωράφι ξοδεύεις, στο ράφι πληρώνεσαι. Και μη θαμπώνεστε από τις λιανικές τιμές. Τα δικά σας περιθώρια, αν βρείτε τον δρόμο προς το ράφι, θα είναι πολύ μικρότερα.

Β) Επιχειρηματικές προτάσεις που ψάχνουν υψηλή προστιθέμενη αξία στο μάρκετινγκ και το πακετάρισμα. Πιστεύω ότι οι προτάσεις αυτές είναι επίσης επηρεασμένες από τους μύθους που καλλιεργούνται αυτές τις μέρες για το τάδε λάδι που πουλιέται πιο ακριβά από κολόνια και λοιπά. Λέω μύθος όχι γιατί δεν υπάρχουν επιχειρήσεις που το κατάφεραν, αλλά επειδή χρησιμοποιούνται ως παραδείγματα προς αντιγραφή. Ε, λοιπόν, κάποιες τέτοιες περιπτώσεις είναι ακριβώς αυτό, περιπτώσεις. Μπορεί το προϊόν σου να μπει στο ράφι ενός ελίτ καταστήματος και να πουλάει ένα μπουκάλι το μήνα. Εσύ πώς θα ζήσεις;

Το κοινό χαρακτηριστικό και των δύο κατηγοριών είναι ότι ελπίζουν σε μια έξυπνη και επικερδή κίνηση που θα κερδίσει την παρτίδα για τον επιχειρηματία. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχουν τέτοιες μοναδικές κινήσεις. Το αγοραστικό κοινό είναι απαιτητικό, υποψιασμένο και άπιστο. Για να κερδίσεις την αρχική αποδοχή του χρειάζεται να προσφέρεις ποιοτική αξία σε προσιτή τιμή. Για να συνεχίσει δε να ενδιαφέρεται για σένα δεν φτάνει να είσαι καλός, πρέπει να είσαι καλύτερος από τους ανταγωνιστές σου που συνέχεια βελτιώνονται. Nομίζω λοιπόν ότι τα παιδιά που σκέφτονται έτσι θα κατανοήσουν γρήγορα ότι η αρχική πρότασή τους μπορεί να αφορούσε μια “σημαιοφόρο ναυαρχίδα”, το ψωμί θα το κερδίσουν με τη μεσαία γκάμα των προϊόντων τους.

Γ) Επιχειρηματικές προτάσεις που αξιοποιούν και πάνε ένα βήμα παραπέρα την οικογενειακή παράδοση – τεχνογνωσία. Οι προτάσεις αυτές έχουν τις περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας επειδή βασίζονται σε έναν υπάρχοντα στερεό πυρήνα εμπειρίας. Εδώ πρέπει ίσως να πούμε ότι η καινοτομία δεν χρειάζεται να είναι ριζική. Σε θέματα φαγητού και ποτού ο πολύς κόσμος θέλει το νέο, το αλλιώτικο, αλλά ζητάει και τη σιγουριά του γνώριμου. Στο κάτω-κάτω, αυτό που βάζουν στο στόμα τους μπορεί να τους ευχαριστήσει αλλά και να τους σκοτώσει. Καινοτομία λοιπόν, αλλά στο πλαίσιο του γνώριμου. Ο νέος μικρός επιχειρηματίας δεν είναι αυτός που θα ανοίξει καινούριες κατηγορίες προϊόντων (άσε που δεν θα ξέρει ο λιανοπωλητής σε ποιο ράφι να τον τοποθετήσει). Αυτό μπορεί να το κάνει η πολυεθνική.

Δ) Επιχειρηματικές προτάσεις που αξιοποιούν τις επιστημονικές γνώσεις μιας ομάδας νέων επιχειρηματιών. Οι προτάσεις αυτές έχουν καλές πιθανότητες επιτυχίας αν η ομάδα διαθέτει συμπληρωματικές γνώσεις και δεξιότητες. Υπήρξε μια ομάδα, για παράδειγμα, που είχε τεχνολόγο τροφίμων, μηχανολόγο και μαρκετίστα. Αυτοί νομίζω θα τα πάνε καλά.

Ε) Τέλος, επιχειρηματικές προτάσεις που φέρουν τις γνώσεις και τις κοσμοπολίτικες εμπειρίες μιας ομάδας που δεν είχε ασχοληθεί στο παρελθόν με το φαγητό. Αν και ξένοι στον χώρο, νομίζω ότι και αυτές οι ομάδες μπορούν να πετύχουν επειδή φέρνουν μια φρέσκια οπτική και καταλαβαίνουν τη λογική του σύγχρονου ηλεκτρονικού περιβάλλοντος.