Έντονη είναι η ανησυχία της παγκόσμιας ναυτιλιακής κοινότητας για το τι θα ξημερώσει την 1η  Ιανουαρίου του 2020 όταν και θα τεθεί σε ισχύ η νέα νομοθεσία του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού-ΙΜΟ  για τον περιορισμό εκπομπής αερίων από τα πλοία.

Οι εταιρείες έχουν  τις εξής εναλλακτικές:

– Το πλοίο να συνεχίσει να καταναλώνει Καύσιμο με περιεκτικότητα σε Θείο 0,5% ή υβριδικό καύσιμο 0,5%S, με μεγάλη αβεβαιότητα ως προς τη διαθεσιμότητα του προϊόντος και το ύψος της τιμής διάθεσης.

– Χρήση υγροποιημένου φυσικού αερίου ή

-Εγκατάσταση συστήματος καθαρισμού καυσαερίων (Scrubbers) με συνέχιση της χρήσης Βαρέως Καυσίμου HFO 3,5 %S, ελπίζοντας στη διαθεσιμότητά του και στην πολύ χαμηλή συγκριτικά τιμή του.  Σημείο προβληματισμού  αποτελούν  οι σημαντικές επενδύσεις που θα πρέπει να γίνουν της τάξης των δύο έως τριών εκατομμυρίων δολαρίων ανά πλοίο, για την εγκατάσταση ενός τέτοιου συστήματος καθαρισμού, κάτι όμως που απαιτεί το πλοίο να είναι νεότερο σε ηλικία από δέκα έτη για να είναι οικονομικά βιώσιμες.

Όμως και όσοι αποφασίσουν να χρησιμοποιήσουν το νέο καύσιμο ανησυχούν.

«Πρέπει να εκφράσω τις ανησυχίες μου ειδικά όσον αφορά τη διαθεσιμότητα και τη συμβατότητα των καυσίμων κατά 0,5%, έχοντας υπόψη ότι τα 228 διυλιστήρια σε όλο τον κόσμο χρειάζονται περίπου 320 δισεκατομμύρια δολάρια για να βελτιώσουν την τεχνολογία τους, ενώ υπάρχει ανησυχία για την ποιότητα των καυσίμων που παραδίδονται και την αποτελεσματικότητα των σχετικών ελέγχων» επισημαίνει ο πρόεδρος της Ένωσης Εφοπλιστών Ναυτιλίας Μικρών Αποστάσεων, Χαράλαμπος Σημαντώνης και συνεχίζει:

«Η κύρια πρόκληση για εμάς είναι η προσαρμογή με τα νέα όρια του θείου. Οι εναλλακτικές μας είναι είτε η χρήση καυσίμων με χαμηλή περιεκτικότητα σε θείο, ο εξοπλισμός πλοίων με πλυντρίδες-scrubbers, η μετατροπή σε dual fuel ή η επένδυση σε νέες κατασκευές.

Βάσει έρευνας που διεξήγαμε στα μέλη μας, το 90% δήλωσε ότι δεν θα προχωρήσει σε επενδύσεις και θα συνεχίσει να λειτουργεί χρησιμοποιώντας καύσιμο 0,5% και μόνο το 10% θα επενδύσει σε πλυντρίδες. Οι κυριότεροι λόγοι είναι η ηλικία του στόλου και η οικονομική ικανότητα των πλοιοκτητών. Επιπλέον, μια άλλη ανησυχία είναι ότι σήμερα δεν υπάρχει μια ευρέως αποδεκτή τεχνολογία που μπορεί να εξασφαλίσει την αποτελεσματικότητα των υφιστάμενων συστημάτων καθαρισμού. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα στο εγγύς μέλλον αυτά τα συστήματα να αποδειχθούν ακατάλληλα».

Ο κίνδυνος συρρίκνωσης του στόλου της Ναυτιλίας Μικρών Αποστάσεων (ΝΜΑ) είναι υπαρκτός σύμφωνα με τον Χαράλαμπο Σημαντώνη:

«Δεδομένου ότι δεν θα υπάρξουν επενδύσεις σε νέα πλοία, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι ο σημερινός στόλος θα παρουσιάσει τάσεις συρρίκνωσης και ότι η μέση ηλικία των πλοίων θα αυξηθεί περαιτέρω.

Οι συνθήκες αυτές αναμένεται να φέρουν ανισορροπία στην αγορά SSS της ευρύτερης Μεσογείου, επηρεάζοντας το κόστος μεταφοράς των αγαθών, λόγω του υψηλότερου κόστους των καυσίμων, ενώ δεν είναι απίθανο μικρότεροι παίκτες να βρεθούν εκτός αγοράς. Ένα τέτοιο σενάριο μπορεί να οδηγήσει σε ολιγοπωλιακές συνθήκες σε ορισμένες γεωγραφικές περιοχές, δεδομένου ότι ορισμένοι παίκτες ενδέχεται να συγχωνευθούν προκειμένου επιτύχουν αποτελεσματικότερες λειτουργίες μέσω της εξοικονόμησης κόστους.

Όπως μπορεί να γίνει κατανοητό, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να επηρεάσει την ανταγωνιστικότητα του στόλου της Ναυτιλίας Μικρών Αποστάσεων» και προσθέτει:

«Ως εκ τούτου, είναι ζωτικής σημασίας να εστιάσουμε στο στόλο της ΝΜΑ  και να εντοπιστούν οι κατάλληλοι τρόποι για να υποστηριχθεί η προσαρμογή, οι επιδόσεις και η βιωσιμότητά του».