Στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (ΙΜΟ) δεν συνηθίζονται εντάσεις. Ωστόσο, η πρόσφατη συνεδρίαση για το νέο NET ZERO Framework – το φιλόδοξο σχέδιο μηδενισμού των εκπομπών αερίου στη ναυτιλία – εξελίχθηκε σε μια από τις πιο τεταμένες στην ιστορία  του Οργανισμού. Το σχέδιο, που είχε  τη στήριξη και  της ΕΕ  προέβλεπε αυστηρά χρονοδιαγράμματα, βαρύ οικονομικό αποτύπωμα και ποινές για τα πλοία που δεν θα χρησιμοποιούν εναλλακτικά καύσιμα χωρίς αυτά να υπάρχουν.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, από την πρώτη στιγμή, στάθηκαν απέναντι στον ΙΜΟ, με τον Ντόναλντ Τραμπ να δηλώνει ανοιχτά ότι θεωρεί το πλαίσιο αντιαναπτυξιακό και αποικιακού χαρακτήρα, καθώς θα επέβαλε, στην ουσία, έναν φόρο στα πλοία χωρίς να υπάρχουν διαθέσιμα καύσιμα στην αγορά. Η Ουάσιγκτον, που διαθέτει τεράστια παραγωγή σχιστολιθικού φυσικού αερίου (LNG) και βλέπει σε αυτό βασικό μοχλό της ενεργειακής της διπλωματίας, είχε κάθε λόγο να αντιδράσει.

Σε αυτό το περιβάλλον, η απόφαση της Ελλάδας να απέχει από την ψηφοφορία – μαζί με την Κύπρο, ενώ η Μάλτα τελικά υπαναχώρησε από την τριάδα– δεν ήταν απλώς μια τεχνική διαφοροποίηση από τη γραμμή της Ε.Ε. Ήταν μια προσεκτικά μελετημένη επιλογή με γεωπολιτική και οικονομική διάσταση.

Το παρασκήνιο, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, κορυφώθηκε το πρωί της περασμένης   Τρίτης στο Μέγαρο Μαξίμου, όπου πραγματοποιήθηκε ευρεία σύσκεψη με τη συμμετοχή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, του υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Βασίλη Κικίλια και του Αρχηγού του Λιμενικού Σώματος Αντιναυάρχου Τρύφωνα Κοντιζά. Ο Βασίλης Κικίλιας, που είχε ήδη πραγματοποιήσει επαφές με υψηλόβαθμους Αμερικανούς αξιωματούχους στην Ουάσιγκτον και συνάντηση με τον γενικό γραμματέα του ΙΜΟ, Arsenio Rodriguez, μετέφερε στο Μαξίμου την εκτίμηση ότι η προώθηση του πλαισίου θα δημιουργούσε ανισορροπίες στην παγκόσμια ναυτιλία και σοβαρές επιπτώσεις στο διεθνές εμπόριο αλλά και στα ελληνικά γεωπολιτικά συμφέροντα.

Η ελληνική πλευρά διαπίστωσε αδυναμίες στα χρονοδιαγράμματα, άδικη μεταχείριση του LNG – ενός καυσίμου–γέφυρας για τη μετάβαση στη μηδενική εκπομπή – και δυσανάλογες κυρώσεις για τη ναυτιλία, έναν κλάδο που στηρίζει πάνω από το 90% του παγκόσμιου εμπορίου. Στην ουσία, η Αθήνα επέλεξε να προστατεύσει έναν τομέα όπου διαθέτει παγκόσμια πρωτοκαθεδρία: η ελληνόκτητη ναυτιλία ελέγχει το 21% του παγκόσμιου στόλου, το 33% των δεξαμενόπλοιων και πάνω από το 25% του στόλου LNG.

Πέρα όμως από την οικονομική λογική, υπάρχει και στρατηγικό αποτύπωμα. Οι σχέσεις Ελλάδας–ΗΠΑ βρίσκονται στο πιο πυκνό σημείο τους εδώ και δεκαετίες: από τις ενεργειακές υποδομές στη Ρεβυθούσα, την Αλεξανδρούπολη και ακολουθεί ο Βόλος, μέχρι τις επενδύσεις της Chevron σε ελληνικά θαλάσσια οικόπεδα. Το LNG των ΗΠΑ μεταφέρεται από ελληνόκτητα πλοία, ενισχύοντας τη θέση της χώρας ως ενεργειακού κόμβου της Ανατολικής Μεσογείου.

Η Αθήνα επέλεξε να μην εγκλωβιστεί σε αποφάσεις που θα υπονόμευαν τα εθνικά της συμφέροντα και να χαράξει πορεία σύμφωνη με τη δική της ναυτιλιακή και ενεργειακή ισχύ. Μια στάση που συνδυάζει ρεαλισμό, διπλωματική ακρίβεια και γεωπολιτική διορατικότητα.

Διαβάστε ακόμη 

Αλλάζει το παιχνίδι για το φυσικό αέριο: Τι σημαίνει για την Ελλάδα το κλείσιμο της στρόφιγγας του ρωσικού αερίου το 2028

Χαμντί Ουλουκάγια: Ο «Mr.Chobani» έγινε ο πλουσιότερος Τούρκος χάρη στο ελληνικό γιαούρτι (pics)

Euronext: Τα «κλειδιά» για την εξαγορά της ΕΧΑΕ – Τα επόμενα βήματα και τα μηνύματα Μπουζνά

Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα