Ο Josef Ackermann χρησιμοποίησε την επιρροή του ως επικεφαλής της Deutsche Bank, για να βοηθήσει τη διάσωση του ευρώ, διαπραγματευόμενος τη μεγαλύτερη αναδιάρθρωσης χρέους που έγινε ποτέ στα χρονικά.  Τώρα, επιστρατεύεται με αποστολή να ξαναφέρει  στη ζωή  ένα θύμα αυτής της συμφωνίας.

Ο Ackermann που έφυγε από τη Deutsche Bank το 2012, ορίστηκε πρόεδρος της Τράπεζας Κύπρου, οπότε έζησε “από πρώτο χέρι” όλο το θρίλερ με το bail in των κυπριακών καταθέσεων. Οι μέτοχοι της τράπεζας αναμένεται να συναντηθούν στις 20 Νοεμβρίου στη Λευκωσία, προκειμένου να εγκρίνουν τον διορισμό Ackermann.

Τον πρώην τραπεζίτη της γερμανικής τράπεζας υποστηρίζουν ο Viktor Vekselberg που είναι ο δεύτερος πλουσιότερος άνθρωπος στη Ρωσία και ο Wilbur Ross, ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος που έβγαλε χρήματα ε[ενδύοντας στην Τράπεζα της Ιρλανδίας και ο οποίος “βλέπει” ευκαιρίες στην Τράπεζα Κύπρου. Σχεδόν το 50% των δανείων της είναι “κόκκινα” και οι κεφαλαιακοί έλεγχοι, οι μοναδικοί περιορισμοί τέτοιου είδους στην Ευρωζώνη, ισχύουν ακόμη. Ο Ackermann, σύμφωνα με τον Ross είναι το “κλειδί”.

“Φτιάξαμε μια πολύ μικρή λίστα ονομάτων και το επικρατέστερο ήταν αυτό του Josef Ackermann”, λέει ο άνθρωπος που έχει επενδύσει 360 εκατ. ευρώ στη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας. “(Ο Ακερμαν) πρακτικά γνωρίζει τους πάντες στην Ευρώπη, στην Ανατολική Ευρώπη, αλλά κι έναν τεράστιο αριθμό προσώπων σε ΗΠΑ και αλλού”.

Όπως μεταδίδει το Bloomberg, o 66χρονος Ackermann που, στα 10 χρόνια της ηγεσίας του, οδήγησε τη Deutsche Bank στην κορυφή των επενδυτικών τραπεζών της Ευρώπης, αρνήθηκε να δώσει συνέντευξη. Την περίοδο του κυπριακού bail in ήταν πρόεδρος του  Institute of International Finance με έδρα την Ουάσινγκτον, που εκπροσωπεί πάνω από 450 χρηματιστηριακές και η θέση του του επέτρεπε να λάβει κεντρικό ρόλο στην προσπάθεια να πειστούν οι επενδυτές να αναλάβουν μέρος των ζημιών από την αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.

Ο τραπεζίτης που γεννήθηκε 60 χλμ μακριά από την ελβετική πόλη Νταβός (την “καρδιά” του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ), δέχτηκε μεταμεσονύχτιες κλήσεις  στη Μόσχα, προκειμένου να βοηθήσει στην εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, αποφεύγοντας την κατάρρευση του 2008 αλά Lehman Brothers. Δεδομένου ότι αυτή η συμφωνία κατέρρευσε μαζί με την τότε ελληνική κυβέρνηση, ο Ackermann πέταξε από το Μόναχο στην Αθήνα, το Παρίσι και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ώστε να επιτευχθεί μια τελική συμφωνία.

Η διάσωση επιβάρυνε τις κυπριακές τράπεζες που είχαν μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους με ζημιές 4,5 δισ. ευρώ. Ετσι, καταλήξαμε και σε αυτό που το ΔΝΤ αποκάλεσε μια από τις μεγαλύτερες καταρρεύσεις στην ιστορία του τραπεζικού τομέα.
Μετά την άρνηση του Βλαντιμίρ Πούτιν να στείλει βοήθεια στην Κύπρο, η Τράπεζα Κύπρου αναγκάστηκε να απορροφήσει τη CPB και να κατασχεθούν οι καταθέσεις. Μέτοχοι, όπως η Εκκλησία της Κύπρου, σχεδόν αφανίστηκαν, καθώς περίπου 21.000 καταθέτες είδαν τις καταθέσεις τους που υπερέβαιναν τις 100.000 ευρώ  να μετατρέπονται σε μετοχές με τιμή 1 ευρώ η μια.  Πολλοί εξ αυτών ήταν Ρώσοι που παραδοσιακά είχαν στενούς οικονομικούς δεσμούς με τη Μεγαλόνησο.

Ο ίδιος ο Ackermann, τακτικός επισκέπτης στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ που διοργανώνει ο Πούτιν στην Αγία Πετρούπολη, είναι διευθυντής της Renova Management μια βιομηχανίας που ελέγχεται  από τον 57χρονο Vekselberg, ο οποίος επωφελήθηκε από το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων στη Ρωσία στα μέσα του 1990. Ενας από τους λεγόμενους “ολιγάρχες” που έχει μετοχές στην ελβετική εταιρεία κατασκευής εξοπλισμού  και στην United Co. Rusal, που είναι η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής αλουμινίου στον κόσμο.

Η Renova τώρα, με έδρα τη Ζυρίχη, είναι και ο Νο2 μεγαλύτερος μεμονωμένος μέτοχος της Τράπεζας Κύπρου  με ποσοστό 5,45%. Επίσης, στο ΔΣ της Τράπεζας Κύπρου έχει εισέλθει κι ένα άλλο στέλεχος της Renova, ο Maksim Goldman.
Ο Ross τώρα, ο όμιλος του οποίου κατέχει το 17% της τράπεζας σχεδιάζει να μοιραστεί την αντιπροεδρία με τον Vladimir Strzhalkovskiy, ο οποίος συνεργαζόταν με τον Πούτιν στην KGB τη δεκαετία του ’80 και ήταν CEO της OAO GMK Norilsk Nickel.

Ήταν ακριβώς αυτοί οι δεσμοί της τράπεζας με τον Vekselberg και με επενδυτές, όπως ο Ross που έπεισαν τον Ackermann να αναλάβει τη θέση. Όσο για τους επενυτές από Ευρώπη, ΗΠΑ και Ρωσία στοιχηματίζουν ότι η τράπεζα Κύπρου, με περιστασιακά στοιχεία που αντιστοιχούν μόλις στο ένα εξηκοστό των assets της Deutcshe Bank, μπορεί να αντιμετωπίσει τα “κόκκινα” δάνεια και τις κλιμακούμενες εντάσεις μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας που σκιάζουν  την ανάκαμψη της τρίτης μικρότερης οικονομίας της Ευρωζώνης.  

Σύμφωνα με την οικονομολόγο Fiona Mullen, η μετακίνηση αυτή του Ackermann “δεν μοιάζει και πολύ με ‘προαγωγή’, αφού από μια οικονομία των G7 μετατίθεται στη μικρή Κύπρο των 22 δισ. δολ.”. Κι όπως λέει, “συνήθιζαν να αποκαλούν την Κύπρο το ‘νεκροταφείο’ των διπλωματών, λόγω του κυπριακού. Ίσως τώρα έγινε το ‘νεκροταφείο’ των τραπεζιτών”.

Ο Ross, πάντως, βλέπει θετικά την Κύπρο. Το τελευταίο 15μηνο,λέει, η τράπεζα έχει κόψει την εξάρτησή της από τη χρηματοδότησή της από την κεντρική τράπεζα, έχει πουλήσει assets κι έχει επιστρέψει στην κερδοφορία. Όπως λέει, “η Κύπρος έχει μια από τις καλύτερες μακροπρόθεσμες προοπτικές στη Νότια Ευρώπη”, κυρίως λόγω των τουριστών, του καταρτισμένου εργατικού δυναμικού, αλλά και των φορολογικών συνθηκών που μπορούν να την κάνουν βάση δημιουργίας επιχειρήσεων παροχής υπηρεσιών, ενώ και η προοπτική σημαντικών αποθεμάτων φυσικού αερίου θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας για το απώτερο μέλλον.

 

 

Χ.Ρ.