Οι προβλέψεις και οι αναλύσεις που διαπιστώνουν ότι ήρθε η εποχή των μετοχών ολοένα πληθαίνουν. Η διάθεση για ρίσκο έχει επανέλθει και οι μετοχές πρωταγωνιστούν. Πόσο θα κρατήσει αυτό;

Όσο ο τρόμος και η ανασφάλεια κυριαρχούσαν, οι επενδυτές αναζητούσαν την ασφάλεια των λεγόμενων “σίγουρων” επενδύσεων, απέφευγαν το ρίσκο και δεν ανησυχούσαν για τις χαμηλές αποδόσεις. Τα ομόλογα και ρευστά διαθέσιμα ήταν οι κυρίαρχες επιλογές.

Ακόμα και οι μεγάλες πολυεθνικές, αλλά και πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες, διατηρούσαν ασυνήθιστα υψηλά ρευστά διαθέσιμα. Σήμερα  το κλίμα αλλάζει ή τουλάχιστον γι’ αυτό προσπαθούν να μας πείσουν οι αναλύσεις που διαδέχονται η μία την άλλη.

Οι αποδόσεις των ομολόγων και των καταθέσεων είναι συμπιεσμένες και το χρήμα παγκοσμίως ψάχνει άλλες διεξόδους. Ο φόβος για κατάρρευση του ευρώ έχει περιοριστεί  και οι επενδυτές πλέον δεν αισθάνονται άνετα να είναι “παρκαρισμένοι” πληρώνοντας ενοίκιο (με τη μορφή των αρνητικών επιτοκίων) στα γερμανικά ομόλογα. Ήδη, οι αποδόσεις των τελευταίων ανεβαίνουν, ενώ ψηλότερα κινούνται και οι αποδόσεις των δεκαετών αμερικανικών ομολόγων που διαμορφώθηκαν στο 2%.

Οι επενδυτές φαίνεται ότι πείστηκαν από την αισιοδοξία που μεταδίδει διεθνώς το ευρωπαϊκό κατεστημένο, ξέχασαν τα σενάρια οικονομικής φρίκης που τους κρατούσαν ξάγρυπνους τα βράδια και τους έστελναν να αγοράζουν μαζικά γερμανικά και αμερικανικά ομόλογα και χρυσό. Τώρα φοβούνται λιγότερο και είναι έτοιμοι να αναλάβουν ρίσκο, αγοράζοντας μετοχές.

Το γεγονός ότι τα χρηματιστήρια έχουν ήδη παρουσιάσει καλές αποδόσεις τους τελευταίους μήνες απλώς βοηθάει στο να δημιουργηθεί “αγοραστικός πανικός”, καθώς όλο και περισσότεροι πιθανόν θα σπεύδουν για να μη χάσουν το τρένο των κερδών που ευαγγελίζονται οι αναλύσεις.

Το πρόβλημα, βέβαια, είναι ότι ήδη τα χρηματιστήρια έχουν ανέβει αρκετά παγκοσμίως. Και το γεγονός ότι σχεδόν όλες οι αναλύσεις διαφημίζουν τις μετοχές ίσως να μην είναι καλό σημάδι. Συνήθως όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι ένδειξη ότι το πάρτι κάποια στιγμή τελειώνει. Το θέμα, βέβαια είναι ότι ουδείς γνωρίζει πόσος χρόνος θα περάσει  μέχρι να σημάνει η λήξη.  
Ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι όσο τα επιτόκια του δολαρίου κρατιούνται χαμηλά και η  FED τυπώνει χρήμα, το πάρτι θα  συνεχίζεται – και ο πρόεδρος της FED φαίνεται πως σκοπεύει να συνεχίσει μέχρι η ανεργία να πλησιάσει το 6,5%.

Υπάρχουν, πάντως, αρκετά γεωπολιτικά, πολιτικά και οικονομικά ρίσκα σε κάθε γωνιά του πλανήτη, τα οποία ανά πάσα στιγμή μπορεί να δημιουργήσουν προβληματισμό και να αντιστρέψουν το κλίμα. Από τον Μπερλουσκόνι στην Ιταλία και τα πιθανά προβλήματα που μπορεί να δημιουργήσει στη Γερμανία, μέχρι την Κύπρο που ίσως κάποια στιγμή αναγορευτεί σε συστημικό κίνδυνο ή ακόμα και την πιθανότητα οι αγορές να αρχίσουν πάλι να προσέχουν τη δική μας χώρα, αναβιώνοντας την κινδυνολογία – αν αυτό τους βολεύει πολιτικά.

Το κεντρικό όμως ζήτημα είναι ότι η διεθνής φούσκα που ολοένα μεγαλώνει τα τελευταία χρόνια, μεταφέρεται από τη μια αγορά στην άλλη και ολοένα μεγαλώνει. Από τη φούσκα των μετοχών τεχνολογίας το 2000, περάσαμε στα ακίνητα και την πιστωτική φούσκα, η οποία  μετά το 2008 έγινε φούσκα κρατικών χρεών, καθώς οι κυβερνήσεις ανέλαβαν τα κόστη της διάσωσης του τραπεζικού τομέα που κατέρρευσε. Τώρα τη φούσκα χρηματοδοτούν οι κεντρικές τράπεζες τυπώνοντας χρήμα και το μεγάλο ερώτημα είναι πώς θα εξελιχθεί η φούσκα των κεντρικών τραπεζών στο περιβάλλον του νομισματικού πολέμου που δείχνει να ξεκίνησε.

Όλα αυτά, όμως, μοιάζουν μακρινά προς το παρόν. Και το καλό με τις φούσκες είναι ότι… μέχρι να σκάσουν είναι σαν να μην υπάρχουν.