Τελικά θα βρεθεί κανείς στην Ευρώπη να βάλει τη Γερμανία στη θέση της ή θα την αφήσουν να αλωνίζει ωσάν η Ευρωζώνη να είναι το τσιφλίκι της; Το ερώτημα αυτό απλώνεται πλέον τόσο στον Ευρωπαϊκό Νότο όσο και σε άλλες χώρες που κρατούσαν μέχρι τώρα ουδέτερη στάση στα τεκταινόμενα της Ευρώπης.

Αποκορύφωμα της γερμανικής έπαρσης και εξαφάνισης ακόμα και του λεγόμενου διπλωματικού τακτ, ήταν το προχθεσινό δημόσιο άδειασμα στα όρια της απρέπειας, του Αμερικανού υπουργού οικονομικών, από τον σοβαρό υποτίθεται Σόιμπλε.

Κι αυτό γιατί; Επειδή ο Αμερικανός υπουργός τόλμησε (!) να εκφράσει την πάγια οικονομική αρχή που λέει ότι «η ανάπτυξη έρχεται με την ενίσχυση της κατανάλωσης»!

Εξεμάνη λοιπόν ο κ. Σόιμπλε και του πέταξε φόρα παρτίδα ότι η Γερμανία δεν δέχεται συμβουλές από τρίτους. Ξέρει από μόνη της να βρει το δρόμο για την ανάπτυξη στην Ευρώπη.

Έχουν τη χρυσή συνταγή και δεν δέχονται κουβέντα. Λιτότητα σε όλη την Ευρωζώνη, ασφυκτικός έλεγχος έως εξοντώσεως όλων των τραπεζών πλην των Γερμανικών και δημοσιονομική πειθαρχία στρατιωτικού τύπου, σε όλες τις χώρες του Ευρώ. Συζήτηση επ’ αυτού ουδεμία και σε όποιον αρέσει. Σε όποιον δεν αρέσει ιδού το ποινολόγιο μέχρι την έξοδο.

Και οι Ευρωπαίοι κάθονται και τους κοιτάνε με σκυφτό κεφάλι. Θα πείτε βέβαια, ποιοι ευρωπαίοι; Ο υπερτιμημενος Ολάντ που έκανε τον κόκορα και το αντίπαλο δέος στη Μέρκελ προεκλογικά κι έχει εξαφανισθεί τώρα στα δύσκολα,αφήνοντας τη Μέρκελ να αποφασίζει και να διατάσσει;

Η Ιταλία ένα κουβάρι με τους γραφικούς Μπερλουσκόνι και Πέπε Γκρίλο; Ο Ισπανός Ραχόι που ακόμα να καταλάβει ότι μ’ ένα φύσημα, θα περάσει στο δικό μας κλαμπ των τελειωμένων; Ή το μικρό αλλά σεβαστό μέχρι πρότινος Λουξεμβούργο, που μόλις έκανε ένα «ου» η Γερμανία, τρόμαξε και έσπευσε να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις για «κάρφωμα» των καταθετών που εμπιστεύτηκαν τα λεφτά τους στις τράπεζες τους;

Οι δε πιο Βόρειοι, τύπου Φινλανδίας, Ολλανδίας είναι οι βαστάζοι της Γερμανίας και όλοι οι υπόλοιποι, φοβούνται να σηκώσουν ανάστημα είτε γιατί έχουν κι αυτοί πολλούς σκελετούς στη ντουλάπα τους είτε γιατί φοβούνται πως σύντομα έρχεται και η σειρά τους,να ζητήσουν προστασία από το μεγάλο αφεντικό.

Επομένως αυτό που δεν κατάφεραν να πετύχουν οι Γερμανοί με δυο παγκόσμιους πολέμους, επιχειρούν να το κάνουν τώρα με όπλο την οικονομική τους ισχύ, έχοντας από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, μια Αμερική που οικονομικά μετράει ακόμα τις πληγές της, δεν θέλει και δεν μπορεί ενδεχομένως να ασκήσει κάποια παρέμβαση στις εξελίξεις και απόδειξη, η ανεπίτρεπτη προσβολή προς το πρόσωπο ενός υπουργού της, που σε άλλες εποχές θα ήταν αιτία διπλωματικού και πολιτικού επεισοδίου τουλάχιστον.

Στο δια ταύτα, φρονώ πως αν δεν αρχίσουν κάποιες έστω υπόγειες συνεννοήσεις μεταξύ των χωρών του Νότου στην αρχή, για κοινή δράση και κοινό μέτωπο απέναντι στα σχέδια της Γερμανίας να εξαθλιώσει στην κυριολεξία χώρες και λαούς, σύντομα το Γερμανικό imperium, θα βάλλει ταφόπλακα στην Ευρώπη που ξέραμε.

Τον Μάρτιο, εκτός από τις εξαγωγές της Γερμανίας που μειώθηκαν κατά 4% μειώθηκαν και οι εισαγωγές της. Δηλαδή η πιο ισχυρή οικονομία της Ευρώπης, ανέκοψε την κατανάλωση της και ισοσκέλισε έτσι την απώλεια στο εμπορικό της ισοζύγιο από τις εξαγωγές,που κατά κύριο λόγο γίνονται στην υπόλοιπη Ευρώπη, της λιτότητας που έχουν επιβάλλει οι ίδιοι.

Μήπως όμως και οι καταναλωτές της Ευρώπης, με την αλλαγή των αγοραστικών τους συνηθειών, έστελναν το δικό τους μήνυμα στη Μέρκελ και στην παρέα της, που θεωρούν πως βρέξει χιονίσει, όλοι εμείς θα αγοράζουμε τα προϊόντα τους;

Μήπως αν έβλεπαν τις εξαγωγές τους να μειώνονται 10-20%, έβαζαν μυαλό κι έβλεπαν με άλλο μάτι τις δογματικές οικονομικές τους θεωρίες και πρακτικές για την Ευρώπη;