Αναμφίβολα για το σημερινό κατάντημα βαρύτατες είναι οι ευθύνες της προηγούμενης διακυβέρνησης αλλά και του ευρύτερου πολιτικοοικονομικοκοινωνικού συστήματος. Παρά ταύτα τα προβλήματα ήταν διαχειρίσιμα με μια σταδιακή προσέγγιση. Ήταν οι αποφάσεις του Eurogroup που οδήγησαν την Κύπρο από μια παρατεταμένη ύφεση σε μια βαθειά κρίση. Οι αποφάσεις αυτές δεν οδηγούν στην εξυγίανση αλλά στη διάλυση και την κατάρρευση. Το χειρότερο είναι ότι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας θεωρεί ότι δεν υπάρχει εναλλακτική προσέγγιση παρά το γεγονός η Κύπρος οδηγείται προς στη συντριβή.
Για να εξέλθει η Τράπεζα Κύπρου από το καθεστώς εξυγίανσης υπάρχουν πολλές προϋποθέσεις. Δυστυχώς όμως σήμερα δεν υφίσταται ούτε εμπιστοσύνη ούτε ρευστότητα. Είτε η φιλοσοφία της Τρόικα θα διαφοροποιηθεί και θα υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου είτε η Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει να χαράξει μια ολοκληρωμένη εναλλακτική πορεία μέσα από την ΕΕ αλλά με την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος. Δεν πρέπει επίσης να λησμονούμε ότι η υφιστάμενη φιλοσοφία της Τρόικας και η αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης έχουν οδηγήσει τον Ευρωπαϊκό Νότο σε μια βαθειά ύφεση. Πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτό το γεγονός υπό την έννοια ότι με ολοκληρωμένη επιχειρηματολογία για τα τεκταινόμενα και συγκεκριμένο οδικό χάρτη είναι δυνατό να εξασφαλίσουμε οφέλη και για την Κύπρο.
Επαναλαμβάνω ότι με τη φιλοσοφία του Μνημονίου και την αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης η προσπάθεια για σταθεροποίηση της οικονομίας θυμίζει την τιμωρία του Σίσυφου. Δυστυχώς οι καθημερινές εξελίξεις παραπέμπουν στη σταδιακή αλλά σταθερή κοινωνικοοικονομική επιδείνωση.
Εάν η προσπάθεια για διαφοροποίηση της φιλοσοφίας της Τρόικας δεν έχει αποτέλεσμα πρέπει να τολμήσουμε για την εναλλακτική ριζοσπαστική προσέγγιση. Στη συζήτηση για το θέμα του Ευρώ πρέπει να κατανοηθεί ότι η υιοθέτηση εθνικού νομίσματος δεν γίνεται για σκοπούς υποτίμησης και βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Το μεγαλύτερο όφελος θα προκύψει από την ανάκτηση της διακριτικής ευχέρειας στην οικονομική πολιτική.
Η πολιτεία θα πρέπει να αναλογισθεί την κρισιμότητα των περιστάσεων και να προχωρήσει με ψυχικό σθένος, τόλμη και αποφασιστικότητα. Η κρίση είναι τόσο βαθειά που καμιά παράταξη δεν μπορεί να τη διαχειρισθεί από μόνη της. Άλλωστε ενώ η νέα κυβέρνηση κληρονόμησε πολύ σοβαρά προβλήματα η μέχρι τώρα διαχείριση είναι ανεπαρκής. Μόνο μια κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής και ανοχής μπορεί να οδηγήσει στον τερματισμό της κρίσης και την ανάκαμψη…